Hoe kan ik omgaan met irritaties met mijn vader? Want soms kan ik er gewoon niet tegen. Ps. ik zit nog in de puberteit ik denk dat het daar aanligt

Ik vind het al heel knap dat je naar jezelf kijkt in de vraag.
ik ga er in de beantwoording even vanuit dat jullie verder een leuk gezin hebben met je dingetjes, maar geen enrstige scheve verstandhoudingen ofzo...

Irritaties zijn er altijd, dat zul je ook altijd houden, maar
door je hormonen, je omgeving en je leeftijd kijk je tegen dingen anders aan dan vroeger en dan later. Dit is een open deur, i know, maar wel waar.
Waar je vroeger je vader zag als die papa die alles kon, zie je nu die vader die jou niet snapt, irritante dingen doet en je misschien zelfs wel voor schut zet. Aangenomen dat het hier om gaat, hoort het inderdaad bij de pubertijd. Later zul je hem grotendeels weer zien zoals je toen je 'klein' was ook deed. Toch ben je niet helemaal alleen verantwoordelijk. Je moet niet vergeten dat jouw ouders net zoveel van opvoeden weten als jij. Zoals jij leert op eigen benen te staan (want dat is uiteindelijk wel het doel van al dat (vervelende) opvoeden, zo leren jouw ouders jouw los te laten en je op eigen benen te laten staan. Dat is voor jullie allebij even moeilijk. Jij bent voor het eerst puber en zij hebben voor het eerst jouw als puber. En net als je denkt dat je het als ouder onder de knie hebt, veranderen kinderen in hun gedrag en kun je helemaal overnieuw beginnen met puzzelen. Misschien is het eens een leuk idee om samen te puzzelen. Wat vind jij belangrijk en wat vinden zij belangrijk in het leven en in jullie verhouding onderling. Als je dat weet kun je waarschijnlijk veel betere afspraken maken over de dingen die jullie allemaal belangrijk vinden. Dat betekend dat je misschien niet alles kunt doen zoals jij het graag zou zien, maar mischien kun je dan wel die dingen doen die je echt belangrijk vind en durven ze jou die vrijheid te geven.
Daarbij ben jij denk ik heel volwassen ( in de positieve zin van het woord) als je op die manier met een conflict tussen jouw en je ouders om gaat. Probeer het is, je hebt niks te vferliezen, want dat is het voordeel van je ouders. Verliezen doe je ze niet gauw en daarom heb je alle ruimte om ze irritant te vinden.

Ik wens je in ieder geval veel gelukkige jaren toe en dat je een mooie pubertijd door mag maken. Geloof me, na alle downs komt er een up en het leven is nog veel mooier dan je je nu kunt voorstellen...(al hoop ik dat je al veel moois kunt zien.)

p.s. mocht je je verhaal even kwijt willen aan een vreemde dan kun je altijd bellen met de kindertelefoon.