Mijn zoontje is al 6,5 en kan nog steeds niet fietsen zonder zijwieltjes. Hoe leer ik het hem.

Laat hem lekker. Het klinkt alsof hij er geen last van heeft dat hij het nog niet kan en jij des te meer.

Er komt een tijd dat hij gemotiveerd raakt om het te leren en dan heeft hij het in no time, vanzelf, onder de knie.

Toegevoegd na 5 minuten:
Ik was ook laat. Mijn vader draaide de wieltjes omhoog zodat ze er psychologisch gezien nog aanzaken. Fysiek had ik er niets meer aan. Daarna ging het leren fietsen, vanzelf...

Schroef die wieltjes er vandaag nog af en niet meer erop maken... Ik geef je een week of wat meer en dan kan hij zonder fietsen...

Blijven proberen; op een gegeven moment zal het lichaam er aan wennen en vanzelf het evenwicht kunnen bewaren.

Is er een kind bij je in de buurt, die een step heeft? Zo ja, vraag dan, of je die eens mag lenen voor je zoontje. Hij moet zijn evenwichtsgevoel meer gaan ontwikkelen, en dat gebeurt spelenderwijs op een step.
Ook over omgevallen bomen lopen, of als die er niet zijn, over de stoeprand laten lopen. En ik zou eens op zijn school gaan praten, hoe het bewegingsonderwijs daar is : die 'gym-banken' in de gymzaal hebben aan de onderkant een evenwichtsbalk, en daar kan je héél leuke gymlessen mee geven : ze op elkaar stapelen aan één kant, ze in de touwen knopen, ze in het wandrek hangen, enz.
Als de juf/meester geen ideeën heeft, laat me het dan maar weten in een PB, dan stuur ik wel wat tips...

In ieder geval nu niet, of jouw stoep/straat moet brandschoon zijn. Is het overal al zo glibberig, moet hij ook nog leren fietsen :-/

Daar komt bij dat je zegt dat "Nederland nu eenmaal fietsland is". Dat lijkt mij wel een van de weinige redenen om te leren fietsen wanneer je 6,5 jaar oud bent.

Misschien vindt hij fietsen nu (nog) helemaal niet leuk, maar dat komt vanzelf nog wel wanneer hij zijn vriendjes/buurtgenootjes vol lol door de straat ziet racen. Dan zal hij het sneller leren uit zichzelf dan nu met jouw wanhopige pogingen om het hem te willen leren ;-)

ik wou vroeger ook niet zonder wieltjes fietsen maar toen ik een jaar of 4 was heeft mijn vader ze er gewoon afgehaald.

bij 6,5 jaar kan je mischien zeggen dat het heel stoer is om los te fietsen laat hem zien dat bijna alle kindjes al los fietsen dan voelt hij zich heel groot als hij het ook durft

Zet de fiets voorlopig in de schuur, je zoon heeft de combinatie evenwicht en fietsen nog niet onder de knie.
Hoe meer je nu gaat oefenen hoe langer het gaat duren.

Heeft hij vroeger vaak oorontsteking gehad?
Dan heb je kans dat zijn evenwichtsorgaan is aangetast.
Ik kon op mijn 2e lopen op mijn vierde goed lopen.
En zonder zijwielen fietsen op mijn 7e of 8e.
Dit kwam dus door oorontstekingen.
Maar het hoeft niet, jongetjes zijn vaak lui aangelegt, dus misschien boeit het hem niet.

Mijn zoon heeft leren fietsen toen hij 8 was, hij is motorisch niet zo handig. Het is vaak een kwestie van geduld, en als je het niet meer verwacht gebeurt het toch opeens.

Mijn dochter was bang om te vallen en heeft leren fietsen op het gras, want voor haar idee viel ze dan minder hard.

Wat ook goed schijnt te helpen, is evenwicht oefenen met een loopfietsje (fiets zonder trappers) maar daar ben je met 6,5 een beetje laat mee.

En nog een laatste tip: laat iemand anders dan jijzelf met hem oefenen. Waarschijnlijk is het voor hem inmiddels ook een 'geladen onderwerp' omdat jij er al zoveel energie in gestoken hebt, en soms werkt het oude spreekwoord 'vreemde ogen dwingen'. Bij mijn zoon was het uiteindelijk oma die het voor elkaar kreeg.

Laat hem fietsen, en jij moet hem aan zij kant vasthouden.
Totdat die goed kan fietsen en dan laat je hem alleen maar blijft er wel bij zodat je de fiets weer in evenwicht kan brengen voordat hij valt.

Gewoon oefenen,oefenen,oefenen.
Maar met dit weer lijkt mij dat niet verstandig natuurlijk :)

Ik had hetzelfde met mijn zoon toen hij op de kleuterschool zat. Hij durfde ook nooit op een muurtje te lopen, alleen als ik zijn handje vasthield. Ik heb hem toen eens door een jeugd-fysiotherapeute laten screenen en na een aantal sessies kwamen we erachter dat hij aan een kant geen evenwicht had. Zij heeft hier met hem aan gewerkt en hem ook fietsen geleerd, zonder zijwieltjes.
Zij kwam hiervoor op school en hij nam zijn fietsje mee en s`middags ,na 2 blokjes om met haar, fietste hij los met een grote grijns op zijn gezicht.

Haal de steunwielen van de fiets af en begeleid je kind op de fiets.

Mijn vader hield me recht overeind zodat ik niet omviel maar liet me dan stiekem los. Zo leerde ik het.

Leg je kind wel duidelijk uit dat hij recht voor zich moet kijken, mijn ervaring als je dat niet doet is omvallen en een gat ik je hoofd krijgen.

Je kunt het beste de zijwieltjes eraf halen en hem leren fietsen met een sjaal om z'n middel die jij dan vasthoudt. Veel mensen leren hun kind fietsen met een stok achter de fiets die je vasthoudt, maar daarmee houdt de ouder de fiets onder controle en dat is juist niet de bedoeling. De sjaal doe je voorlangs over z'n borstkas en dan onder z'n oksels door, laat hem maar fietsen, hij doet het helemaal zelf, maar je hebt je kind toch onder controle.
Wat ook een goede manier is om te kijken of hij goed in balans kan blijven is met behulp van een loopfiets. Misschien kun je even zo'n loopfiets van iemand lenen, zodra ze dat onder controle hebben, kunnen ze ook zelfstandig fietsen, flink afzetten met de voeten en dan je benen optillen en uitdrijven, je rijdt dan ook op twee wielen en kunt sturen. Je ziet dan meteen of je kind wel de balans heeft om zelf te kunnen fietsen. Ik heb het mijn dochter dit jaar ook zo geleerd, ze was eerst heel bang, maar binnen twee dagen had ze het onder de knie, en nu fietst ze het liefst de hele dag.

Mijn zoontjes heb ik beide met zijwieltjes leren fietsen.
Toen ze daar aan gewend waren, heb ik ze op een grasveld, op een klein fietsje gezet zonder zijwielen.

Eerst gaf ik ze een klein duwtje, totdat ze op gang waren, en vervolgens lukte het ze om een paar meter door te fietsen.
Ze vielen wel vaak, maar dat doet geen pijn op het gras.
En door veel te juichen en motiveren, willen ze het juist vaker proberen!
(niet te veel pushen)

Ik zou me er niet al te druk om maken, soms vind een kind het gewoon erg lastig om zijn evenwicht te bewaren, en komt het vanzelf wel een keer.

Je kleuter bepaalt zelf wanneer hij eraan toe is om te leren fietsen. Je mag dat moment niet forceren. Behalve motorisch, moet je kind er ook emotioneel aan toe zijn de zijwieltjes vaarwel te zeggen en te vertrouwen op zichzelf. Bij de meeste kleuters komt dat moment rond hun vijfde verjaardag. Maar kijk er niet van op als het zich veel eerder of pas veel later aandient. Ook de tijd die je kind nodig heeft om te leren fietsen, kan variëren van een paar minuten tot een paar dagen.

gewoon tijd geven !!mijn neefje kon pas met 10 jaar fietsen ..hij wilde het gewoon nog niet leren .

Je moet het gewoon "loslaten".
Hoe meer druk jij op hem uitoefent, hoe minder goed het zal gaan. Dit soort dingen moeten vanzelf gaan. Zolang hij er zelf nog geen problemen mee heeft moet jij je vooral ook geen zorgen maken.
De meeste ouders kijken naar de kinderen om zich heen en gaan hun kind daarmee vergelijken.
Als hij straks 10 jaar is, en met zijn vrienden rond racet, zal er niemand meer naar vragen hoe oud hij eigenlijk was toen de zijwieltjes eraf gingen.
Het ene kind is hier sneller mee, en het andere kind daarmee.
Ik heb 3 kinderen, 2 jongens en een meisje, met alle motorische vaardigheden was mijn dochter sneller dan haar broers. Ze kon qua leeftijd eerder fietsen, eerder lopen, en eerder zwemmen. Ze pikt alle sporten ontzettend snel en goed op. Echter, mijn zoons kunnen beiden weer ontzettend goed leren. Je moet het kind gewoon in zijn waarde laten, en er geen druk op leggen.

Bij één van onze kinderen was dit ook het geval. Wij hebben de zijwieltjes toe stukje bij beetje wat verbogen, zodat ze steeds verder boven de grond stonden. De stap naar het los fietsen was toen nog heel klein. Toen we hem vertelden dat hij eigenlijk al los fietste, was het nog een fluitje van een cent,

Kennelijk had hij, net als jouw zoon, heel lang de zekerheid van die zijwieltjes nodig.

Moelijk te zeggen. Is zijn motoriek normaal?

Mijn ouders hebben dat probleem ook gehad met mij.
Ik heb uiteindelijk pas leren fietsen toen ik 8 was.
En er is motorisch e.d. niks met mij aan de hand. Was toendertijd ook al heel sportief en nergens bang voor. Dus daar lag het ook niet aan. Ik kon zelfs eerder rolschaatsen en schaatsen dan fietsen.
Het probleem: Ik wilde het gewoon niet leren en daarom leerde ik het ook niet.
Mijn ouders hebben van alles geprobeert. Trukjes met zijwieltjes, veel oefenen. Op verschillende manieren beethouden. Niks hielp...
Tot ze idd de fiets in de schuur parkeerden en hoopte dat ik er dan maar zelf om zou gaan vragen. Maar ook dat deed me helemaal niks. Dan fietste ik toch gewoon niet...

Totdat ik weer eens met mijn zus moest gaan oefenen op het schoolplein. Ik natuurlijk weer geen zin, maar het moest... Mijn zus komt toevallig haar beste vriendin tegen. Eerst gaat ze nog even verder met mij oefenen. Maar al gauw laat mij maar staan en gaat met haar vriendin kletsen. En op een gegeven moment duurde dat zoooo lang.... Ik begin me te vervelen... En ik had niks anders te doen dan maar een rondje te gaan fietsen.
Vanaf dat moment kon ik fietsen... en ja hoor, ik was vanaf dat moment ook gelijk gek op fietsen.
Typisch gevalletje van iets niet leuk vinden, puur omdat ik het (nog) niet kan. Lekker eigenwijs dus.

Met andere woorden, gewoon doorgaan... Hoe moeilijk en zwaar het ook is. En misschien komt hij er vanzelf (binnenkort) achter dat fietsen eigenlijk stiekum toch wel heel erg leuk is...