Hoe reageer je het best op een peuter die maar blijft bleren en krijsen?

nee dat is heel goed van de buurvrouw. 2,5 jaar is een pittige leeftijd. veel driftbuien etc. een kind op de gang zetten is nutteloos meestal. vooral als het alleen maar krijst. als mijn peuter krijst zeg ik er kort wat van, zij is 3,5 dat is alweer veel verder in de ontwikkeling. als dat niet helpt, leid ik inderdaad af of dan zeg ik: ga maar even een rondje om de tafel rennen. een kind zit bomvol energie en moet gevoelens kunnen uiten. ik snap niet waar je je druk om maakt misschien was het kind wel moe of half ziek. Het is toch niet zo erg als je eens wat hoort? Ik hoor ook vaak vanalles en zeker nu met de deuren open maar als je je overal aan stoort zit je zelf niet zo gezellig. wat je zou kunnen doen is een praatje met de buurvrouw aangaan en zeggen: is ze niet zo in haar hum vandaag? op een leuke manier. dan is waarschijnlijk meteen het kind afgeleid. Je buurvrouw is een hele goede opvoedster, veel mensen gaan inderdaad terugkatten en dat maakt het nog veel erger.

De buurvrouw geeft positieve aandacht bij dit ongewenste gedrag. Daardoor wordt dit sterker.

Negeren wordt door een kind als heel erg ervaren. Negeren is erger dan straf voor een kind.

Als de buurvrouw dit gedrag dus gaat negeren, dooft het uit.

@Rieneke : Dit doet mij denken aan het verhaal dat mijn moeder mij vertelde : ze was met mij (2 á 3 jaar) naar de huisarts geweest met het volgende probleem. Haar jongste schatje (ik dus) bleef maar schreeuwen en krijsen en niets hielp...! Onze oude huisarts keek haar aan en zei: koude douche!

Tegenwoordig denk je aan iets anders bij zo'n antwoord, maar de eerstvolgende keer heeft ze deze woorden/dit advies toegepast en voila : het beste advies want het hielp...

De moraal van dit verhaal : tegenwoordig wordt er een beetje te vaak te zachtzinnig opgetreden tegen kinderen, die bijna alles mogen en bijna niets meer moeten! En voordat iedereen gaat gillen : ja ik kreeg ook klappen en dat heeft misschien wel geholpen maar is niet iets wat ik hier en nu verdedig, maar de OUDE DOUCHE wel! Geen pijn, alleen maar schrik en besef dat dat dus de consequentie was...!

Toegevoegd na 3 minuten:
correctie : de OUDE dokter en de KOUDE douche !

Niet de aandacht geven die het kind van je verwacht. Negeren dus. Dan vinden kinderen het niet leuk meer en zullen ze dus vanzelf wel stoppen.
En op z'n tijd een vermaning geven is ook goed. Maar blijf niet te lang boos.

Als een kind strontvervelend is, kun je twee dingen doen : OF je geeft het gedrag aandacht (beloning, ook als het negatieve aandacht is door bestraffen of in bed stoppen), OF je negeert het gedrag.
Blijkbaar probeert je buurvrouw het laatste, wat betekent dat het gekrijs niet meteen ophoud (peuters zijn vasthoudend), maar het gedrag zelf krijgt geen aandacht ; ze probeert het af te leiden of om te buigen.

Prima methode. Helaas niet met honderd % snelle succes-garantie, maar wel de beste manier. Maarja, ook met een vervelende peuter om je heen moet er wel eens werk verzet worden, en je kunt ze niet altijd maar te pas en te onpas in bed stoppen. Na verloop van tijd merkt ze wel dat het niks oplevert, en stopt ze er geen energie meer in. Maar op deze leeftijd kan dat effe duren.

Toegevoegd na 8 minuten:
Het gegeven dat veel mensen denken dat het GEDRAG negeren hetzelfde is als het kind negeren, en dat je het negatieve gedrag beloont door gewoon zelf rustig en positief te blijven (wat niet het geval is ; je geeft dan gewoon het goede voorbeeld en laat je niet gek maken) maakt al duidelijk dat opvoeden lang niet altijd zo makkelijk is als het lijkt. Hier kun je enorm mee de fout in gaan - hoewel kinderen flexibel zijn, en je ze niet meteen verknipt voor het leven, hoor.)

Een kind met goed gedrag aandacht geven en met krijsen negeren,
maar... o wat is dat moeilijk !
Het is vaak toch wat verwennerij,waarbij het kind weet dat het zn zin krijgt door te krijsen, dus als ze maar niet toegeeft wat dat kind op dat moment wilt ... als het tenminste om snoep o.i.d. gaat.
Maar om eerlijk te zijn maak ik liever een buurvrouw mee zoals de jouwe als iemand die haar kinderen aframmelt, want daar kun je echt wakker van liggen !

TEn eerste het is JOUW kind niet. Dus tis in principe jouw probleem niet dat dat kind blert.

Ten tweede het enigste wat je eraan kan doen is het negeren, het is HAAR kind en ZIJ voedt hem op en niet jij.

Ten derde: het enige wat je er uberhaupt aan zou kunnen doen is aanbellen, vragen of het alsjeblieft wat minder kan en dat ze ook aan de buren willen denken, al denk ik niet dat een peuter van 2,5 ineens haar mond dichthoudt, ze kunnen haar hoogstens even naar binnen brengen, totdat ze ophoudt. Aan de andere kant kan ik mij goed voorstellen dat je een peuter van 2 niet alleen binnen laat zitten in een flatje als jijzelf buiten bezig bent.

En ten vierde: jij weet niet waarom dat kind huilt, wat de reden is en wat de moeder allemaal al heeft gedaan om het kindje tot rust te krijgen.

Als voorbeeld noem ik mijn eigen jongste zoon (5): hij kan helemaal uit zijn dak gaan als hij niet zijn zin krijgt, want meneer moet persé een snoepje hebben en ja jammer voor hem, maar ik heb niet altijd zin / geld om hem een snoepje te geven, hij moet ook leren omgaan met teleurstellingen. Das al sinds zijn 2e. T gebeurt vaak zat dat ik ineens met een boos kind zit, die zijn zin wil en er alles aan doet om dat ook te krijgen: schoppen, slaan, schelden, rare dingen doen zoals mij proberen tegen te houden, zelf pakken, noem maar op, niet luisteren als ik zeg tegen die en die tijd mag het. Meneer wil persé nu. Ik heb weglopen geprobeerd, terugschreeuwen, een tik.. hij vondt het alleen maar grappig.. en nu moet ik er vooral om lachen en hoe gezelliger ik doe en hoe consequenter ik blijf, hoe stommer hij mij vindt en hoe sneller hij ophoudt en hoe eerder hij snapt dat zijn gedrag tóch geen zin heeft.

Nu wil ik neit zeggen, dat kindje dr moeder is óók zo, maar het zou zomaar kunnen.

Stel, rieneke zit in de tuin beneden, die ziet en hoort dat allemaal en denkt: Jeetje, wat een vervelend kind! Mams, doe er wat aan! Dat kan toch zo niet langer! Ik heb er last van. Stilte graag.

Nogal kortzichtig om zo te denken, want jij weet niet wat moeders al geprobeerd heeft, waarom ze haar gewoon bij zich houdt en wat wél en wat niet werkt bij zo'n kind. Misschien is het kindje wel al de hele ochtend bezig! Dat weet je niet, want wat jij ziet en hoort is slechts een momentopname van wat er zich al af heeft gespeeld.

Je zou dus alleen een gesprek aan kunnen knopen en erover beginnen maar veel méér kan je er niet aan doen!