In hoeverre is een kind van 11 al gevormd? En is de basis al zover gelegd dat je bepaalde denkwijzen nauwelijks kunt veranderen?

Question

Het gaat om mijn stiefzoon van bijna 12 die sinds kort bij ons woont.
Hij heeft adhd en een agressiviteitsstoornis.
Ook zit hij op bijzonder onderwijs.
Zijn vader en ik hebben geprobeerd hem een kans te geven om volgend jaar op regulier onderwijs verder te gaan maar dit wordt zeer sterk afgeraden.
Een aantal jaar geleden is hij ook onderzocht en heeft daarbij diverse testen ondergaan waaruit is gebleken dat er een grote kans is dat hij crimineel gedrag zal gaan vertonen.
Ik vraag mij dus af in hoeverre zijn vader en ik hem nog kunnen ´vormen´.
Hij heeft enorm geleden in die 11 jaar waarbij er geen vertrouwen tussen moeder en kind was.
De jongen is zowel geestelijk als soms lichamelijk mishandeld en nauwelijks tot nooit beloond voor goed gedrag, dit wisten mijn partner en ik niet.
Liegen en bedriegen is iets wat hij vooral heeft meegekregen naast agressie en vijandigheid.
Hier thuis krijgt hij wel de liefde en eerlijke kindvriendelijke opvoeding.
Echter maken wij ons grote zorgen.
Hij kan inmiddels wel netjes aan tafel eten en op tijd naar bed zonder zeuren bv maar in hoeverre buiten de regels waaraan hij zich te houden heeft is hij al gevormd?
Er gaan best dingen goed maar een hele hoop ook niet.
Kortom van buiten is hij best op bepaald vlak positief veranderd maar van binnen zie ik hem toch vaak koken van woede.

 · Accepted Answer

Niemand is met 11 jaar definitief voor het leven gevormd.... maar de jeugd heeft weldegelijk een enorm grote invloed op het latere leven. 
Er zijn vele mogelijkheden om denkwijzen te veranderen, op elke leeftijd! 
Je stiefzoon heeft, naast een probleemjeugd, ook verschillende stoornissen.
Het lijkt mij zeeeeeer raadzaam, om het advies op te volgen om hem niet in het reguliere onderwijs te plaatsen, om vele redenen. Zowel voor zijn klasgenoten, als zeker ook voor hemzelf.
Ik weet niet, of hij en jullie deskundige begeleiding krijgen, maar ook dat raad ik je zeer aan. 
Niemand kan ik de toekomst kijken natuurlijk, maar met jullie instelling (zoals al eerder geschreven: petje af voor je!!!), goede hulp en begeleiding van zowel hem als jullie, kan je hem helpen zijn kansen en mogelijkheden zo groot mogelijk te maken.

 · Answer

Onze situatie was klein beetje vergelijkbaar.

Wij hebben ook bijzonder onderwijs zo lang mogelijk tegengehouden. Daar hebben we achteraf spijt van. 
Tenzij dat je het juist niet goed vindt gaan, maar geef hem anders juist de kans om op bijzonder onderwijs te blijven. Er is meer aandacht, problemen worden eerder opgepakt en zijn medeleerlingen kijken niet gek op als er eentje raar doet.

Je hebt inderdaad goeie begeleiding nodig.

Maar wat wij als kern-oplossing hebben gezien:
- aandacht voor de oorzaak vd. boosheid
- gevolgen laten zien
- sorry-zeggen tegen elkaar
- schelden, slaan, schoppen, kapotmaken e.d. wordt niet geaccepteerd

We leerden ook dat woede-uitbarsting juist de aandacht voor de oorzaak afhaalde en negatief voor hemzelf uitpakte. Want dan gaat het over de uitbarsting en niet meer over wat hem zo boos maakte.
Met 11 jaar stond hij bij ons dan in de hoek tot hij bedaart was of moest naar boven. 
Via begeleiding hebben we ook geleerd om het kind even alleen tot zichzelf te laten komen. Bijv. op zijn kamer. Niet perse als straf, maar dat wordt time-out genoemd.

Maar zo snel mogelijk gingen we de oorzaak uitzoeken. En samen naar een oplossing zoeken. W.o. straf en/of sorry-zeggen van de ander die iets had gedaan.

Ook altijd even bespreken hoe hij voor een volgende keer beter zou kunnen reageren.

Ik ben ook de stiefmoeder... en zijn moeder vond juist dat hij kans moest hebben om boos te kunnen zijn. 
We hebben het weleens aan hem gevraagd. Hij zei tegen ons dat hij het juist fijn vond als we hem hielpen om niet zo boos te worden.

Vooral dat we samen gingen kijken naar de oorzaak van zijn boosheid, hielp en gaf vertrouwen en gevoel van eerlijkheid. 
Hij kreeg ook begeleiding om zijn boosheid te leren aanvoelen en eerder te kunnen zeggen wat hij voelde. Dat heeft ook enorm geholpen.

Als je ziet dat je stiefzoon kookt van woede, zeg hem dan dat je het ziet en dat je er voor hem wilt zijn. Zeg hem dat je bijv. over een kwartier met hem wil praten wat er is. Of spreek later af als hij dat prettiger vindt. 
Tekenen kan ook helpen. 
Of een boksbal.... na flinke boks-uitbarsting volgt vaak een huilbui en ontlading... wees dan bij hem!
Of laat papa als boksbal fungeren....

Liefde, geduld, wijsheid, tijd en praten.... en op goeie manier afreageren.... en inzicht geven in gevolgen en oorzaken....
Dan is hij met 11 nog jong genoeg. 
Sterkte! Hou vol!

In hoeverre is een kind van 11 al gevormd? En is de basis al zover gelegd dat je bepaalde denkwijzen nauwelijks kunt veranderen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (1)

Weet jij het beter..?