Hoe ga je om met kinderen van een ander die je huis op stelten zetten?

Question

Vandaag bezoek van een vriendin met twee kids. Gezellig? Nee.... één grote bende en moeders staat erbij en keek er naar...! Ik durf er dan niks van te zeggen maar na een uur waren ze weg en zat ik met een grote bende, hoe zeg je hier iets van op een passende, niet onaardige manier? Ik ben zuinig op mijn spullen en dan wordt er gegooid met speelgoed tegen een wit hoogglans dressoir en niets van gezegd....!

Toegevoegd na 9 minuten:
Is het verstandiger om het direct tegen het kindje te zeggen, zo van; nee, dat mag niet! Zou ik persoonlijk makkelijker vinden omdat ik die vriendin niet wil kwetsen. Kan voortaan beter alles wat duur is opbergen hier in huis want anders kan ik de verzekering in gaan schakelen....!

 · Accepted Answer

In *mijn* huis gelden *mijn* regels. Kinderen hebben dat razendsnel door.

Een kind dat aanspreekbaar is, zal ik aanspreken op zijn gedrag. Gooit het kind met spullen door de kamer, dan spreek ik het daar direct op aan. Zonodig boos.

Bij een kind dat nog niet aanspreekbaar is, zijn het natuurlijk de ouders die ervoor moeten zorgen dat het kind er geen chaos van maakt.

Natuurlijk is het wel zo dat ik, als ik weet dat er kinderen komen, sommige spullen weg zal zetten. Kinderen hebben zich aan regels te houden (mijn regels dus), maar je kunt van een kind natuurlijk wel enige spontaniteit en onbesuisdheid verwachten. Dat dure glaswerk zal ik dus wel op een veilige plek zetten.

Overigens geldt het principe dat *mijn* regels gelden ook voor mijn lichaam. Kinderen hebben mij geen pijn te doen of in gevaar te brengen. Dat geldt ook in hun eigen huis, en ook als we samen ergens op bezoek zijn. Ik heb mijn neefje wel eens heel boos toegesproken toen we beide bij mijn moeder (zijn oma) op bezoek waren, en hij met knikkers naar mij ging gooien. Ik zou hetzelfde doen met het kind van vrienden, of met een onbekend kind.

Voor die kinderen is al het bovenstaande alleen maar goed. Zelfs jouw relatie met die kinderen zal juist verbeteren als je af en toe streng bent, als je je grenzen kenbaar maakt. Kinderen zullen een slappeling totaal onder de voeten lopen; iemand die zonodig streng kan zijn, boos kan worden, straf kan uitdelen, zullen ze juist liefhebben.

Toegevoegd na 16 minuten:
Overigens vind ik dit zo vanzelfsprekend, dat ik dit niet met de ouders hoef te bespreken.

In jouw geval zou ik het dus niet met die vriendin bespreken - nergens voor nodig. Als jouw vriendin het niet met jouw handelwijze eens is, is het haar taak om dat met jou te bespreken.

Als er een goede reden is om de kinderen niet te hard aan te pakken, hoor je dat vanzelf wel. Als er geen goede reden is, gelden jouw regels - ofwel omdat je die regels simpelweg toepast, ofwel omdat je vriendin het punt aankaart en jij haar dit uitlegt.

 · Answer

Hoewel ontzettend moeilijk zou ik het toch met mijn vriendin bespreken.

 · Answer

Gewoon wat van zeggen,misschien hebben ze voor jou wat meer ontzag als voor hun moeder,je hoeft zo,n gedrag in jou huis niet te accepteren.

 · Answer

Ik zou haar vriendelijk verzoeken haar kinderen in het gareel te houden en mocht ze dat niet willen zou ik haar verzoeken naar huis te gaan en een andere keer terug te komen zonder kinderen.

Het is het probleem dat ouders hun kinderen tegenwoordig niet meer bestraffend toe schijnen te willen spreken. 
Wat jij hier beschrijft heeft een kennis van mijn vader onlangs bij mijn vader gepresteerd. Hij (die kennis) moest op zijn kleinkinderen passen, wist zich er geen raad mee en kwam met hen op bezoek. Binnen een kwartier heeft mijn vader ze er weer uit gebonjourd. Ze bleven maar kastdeuren open doen en dichtgooien, lichtknopjes aan/uit doen etc.

 · Answer

Als het echt om een vriendin van jou gaat dan moet je elkaar ook eerlijk de waarheid kunnen zeggen. Ik zou in jouw geval een gesprek met haar aangaan en eerlijk zeggen hoe je erover denkt, maar wel als positieve kritiek. Praat vanuit je eigen gevoel, en maak geen beschuldigingen.
Ik ben ooit kennissen kwijtgeraakt omdat ik in hun ogen een belediging tegen hun zoon had geuit. Zij hadden dit niet eens met mij besproken, en dat vond ik nog het ergste. 
In een goede vriendschap is alles bespreekbaar!

 · Answer

De volgende keer moet je daar toch echt iets van zeggen hoor. Er moet toch iemand zijn die de grenzen stelt. Tja en hoe zeg je dat.....Ik zou tegen de kinderen zeggen dat ze rustig aan moeten doen en niet gooien met de spullen. Je zult dan zien dat de moeder het oppikt en de verantwoording over gaat nemen. Als dat niet het geval is dan zal je het moeten bespreken met je vriendin. Wanneer ze dat niet zou snappen, weet ik het ook niet meer.

 · Answer

ook kinderen van  een ander hebeen zich te houden aan de regels die in jou (mijn) huis gelden,als ze er een bende van maken zeg ik er wat van in de trand van en nu gaan we dat eerst even opruimen,dat moeten ze waarschijnlijk thuis ook,en dat kun je zelf zeggen of tegen je vriendin,als het een vriendin is zal ze daar echt niet kwaad om worden en als ze er wel kwaad om word is het geen echte vriendin,tegen vrienden en vriendinnen kun je alles zeggen zonder dat ze zich beledigt voelen,ze zouden ook niet willen dat jou of mijn kinderen zo tekeer gingen bij haar thuis. De kinderen hebben hoogstwaarschijnlijk aangevoeld dat je niets durfde (wilde) zeggen en hebben dat uitgebuit,met een grote kans dat ze daar de les al over gelezen is,door hun moeder,als jij er niets van zegt waar de moeder bij is hoe moet de moeder dan weten dat jij je er aan stoort. dus kortom bespreek het met je vriendin voor dit moment(bijvoorbeeld  Ik vond het heel leuk en gezellig dat jullie langskwamen ,maar zijn je kinderen altijd zo onstuimig dat ze met spullen gooien en zo,hoe doe je dat thuis dan? Hoe zijn jou regels met betrekking tot opruimen en zo,ik voelde me een beetje ongemakkelijk omdat je niets zei toen ze zo druk waren,maar ik wil en wilde je niet kwetsen door erop te reageren naar je kinderen en toe ik verwachte eigenlijk dat je er zelf iets van zou zeggen, maar als je het goedvind zeg ik het de volgende keer zelf. Misschien dat ze het van een vreemde nog iets sneller aannemen) Ik ben er bijna zeker van da je vriendin zoiets zal waarderen.

 · Answer

Als je er niks van zegt loopt vandaag of morgen de frustratie zo hoog op dat het escaleert en dan komt het veel harder aan.Als je vriendin niet het benul heeft om haar kinderen te corrigeren zou ik dit doen.Het is jou huis en je hoeft je spullen niet te laten vernielen.Zeg gewoon resoluut tegen het wurm,wil je dat niet doen?Als je vriendin het niet aanstaat zou ik er niet om treuren.Je houdt wel je spullen heel.

 · Answer

Ik spreek de kids altijd rechtstreeks zelf aan: lieve anne en sven, wat ontzettend gezellig dat jullie bij mij op bezoek zijn, maar ik ben heel erg zuinig op mijn nieuwe kast, dus ik vind het niet fijn als jullie daar speelgoed tegen aan gooien. Zullen we daarom nu eerst even iets anders gaan doen. Ik bied ze dan als alternatief iets te lezen , te kleuren of te tekenen of een dvd op de tv aan.
De meeste ouders haken hier meteen op in, als ze een beetje gevoel hebben voor hoe het hoort.
Anders moet ik het alleen opknappen en dat lukt ook wel. Geen enkel kind doet in mijn huis wat ik niet wil. Ik verzin altijd wel een afleiding en zei kunnen er ook weer niets aan doen dat ze zo slecht zijn opgevoed.

 · Answer

Als je ziet dat de kinderen met speelgoed tegen je spullen gaan gooien dan kan je daar gewoon wat van zeggen. Iets in de trant van; Hey dat zijn dure spullen, doe daar even voorzichtig mee anders gaan jullie maar buiten spelen". Lijkt mij vrij normaal dat jij bepaald wat de regels in je huis zijn. Als die vriendin dat niet begrijpt is dat haar probleem, dan had ze zelf maar moeten ingrijpen.

 · Answer

ALs je vriendin niet vatbaar is voor een gesprek, is het m.i. je vriendin niet

 · Answer

Je moet het kind er zelf er op aanspreken en eventueel tegen je vriendin er ook een opmerking over maken! Als jij bij je vriendin thuis op bezoek bent,zijn die kinderen dan ook zo baldadig?

 · Answer

Tja... ik zou zelf die kinderen meedelen dat in mijn huis toch andere regels gelden. Ik heb 't ook mee gemaakt en moet het helaas nog wel 'ns mee maken. Ik zeg er écht wat van, niet tegen de moeder maar tegen de kinderen zelf. Vreemde ogen dwingen.
Succes ermee!

 · Answer

Heb eens een buurvrouw gehad met twee zeer drukke kinderen.
Ik heb van het begin af aan de kinderen toegesproken, dat je bij ons niet op de salon tafel gaat zitten en/óf staan, dat de hond een lieverd is maar je niet aan zijn staart moet trekken enz,dat leek mij het beste,
 Het gevolg was dat de buurvrouw lekker ondruitzakte in mijn bank en een uurtje 'vrijaf' nam omdat ik toch wel haar kinderen in de gaten hield.
Met opmerkingen van : Naar jou luisteren ze veel beter, werd mijn ingrijpen ook nog eens aangemoedigt.........
Gelukkig leerde de kinderen wel snel wat er bij mij niet mag al, maar de houding van mijn buurvrouw heeft me altijd verbaasd

itsme · Answer

Ik zou daar een enorm probleem mee hebben. Mijn spulletjes en mijn huishouden zijn er niet om door een paar kinderen te worden afgebroken.

Wat ik je wil aanraden is niet om het nu met die vriendin te bespreken, maar de volgende keer als ze wil langskomen van te voren aan te kondigen dat het alleen maar kan als de kinderen respect tonen voor je inboedel. Omdat het de vorige keer uit de hand is gelopen, zonder dat hun moeder heeft ingegrepen.

Dat is dan misschien een beetje ontnuchterend, maar in ieder geval vlak voordat het weer zou kunnen gaan gebeuren is er een duidelijke regel gesteld.

Hoe ga je om met kinderen van een ander die je huis op stelten zetten?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (14)

Weet jij het beter..?