Ik moet een spelvorm bedenken voor de emotionele ontwikkeling van het school kind. Heeft iemand hier ideeen voor?

Misschien kun je kinderen laten werken in groepjes van twee, waarvan een speelt tegen een van een ander team, maar alleen kan winnen als zijn/haar maatje iets offert aan zijn maatje. Voor heel jonge kinderen is dit misschien te moeilijk.

Je laat twee kinderen hun mening ergens over geven. Dat kan van heel eenvoudig (Ik vind een poes het leukste dier >< ik vind een hond het leukst) tot moeilijker (bijv. ik stem op PVV >< ik stem CDA). Dan laat je de twee van plaats en eventueel van 'titel' veranderen en moeten ze de stelling van de andere veredigen. Het maakt dat ze in de huid van een ander moeten kruipen; daardoor ontwikkelt zich het empathisch vermogen.

Ik weet niet precies hoe oud die kinderen zijn, maar misschien is het een idee om ze emoties te laten uitbeelden. Je kunt bv kaartjes maken met plaatjes van emoties, of als ze kunnen lezen met een woord (bv boos) . Een kind/groepje pakt een kaart en moet dan de emotie uitbeelden voor de andere groepjes. Het eerste groepje dat het raadt, krijgt daarvoor een punt. Zij zijn dan de volgende die een emotie moeten uitbeelden. Je kunt er ook nog wat dingen omheen bedenken. Je kunt ze bijv. een punt geven als andere groepjes de emotie meteen de eerste poging raden of dat het groepje dat de emotie heeft geraden dan zelf een situatie bedenkt en uitbeeldt, waarin die emotie zich voordoet. Dan kunnen ze nog een punt verdienen, of dat je iedere keer de geraden emotie een paar minuutjes klassikaal bespreekt etc. Uiteindelijk kun je misschien nog een prijs weggeven voor degene met de meeste (of een van te voren vastgesteld aantal) punten. Veel succes!

Ik heb in mijn werk altijd succes met het volgende. Leg vier balletjes of sjaaltjes of bordjes in vier verschillende kleuren op de grond. Elke kleur staat voor een emotie.Zet nu bij elke kleur een kind. De opdracht is dat ze één voor één aan elkaar een zogenaamd kadootje aanbieden omdat één van hen jarig is. Zo biedt het kind dat "blij"is het kadootje blij aan. Mimiek en lichaamstaal en geluidjes,alles is blij.Maar het kind biedt het kadootje aan bij een kind dat bijv. boos is. Die pakt het kadootje boos aan. Hoe doe je dat? Is het te zien? Hoe zie je dat dan? Zo heb je emoties als verdrietig, verlegen, jaloers, geirriteerd, verliefd (die doet het erg goed). Daarna kan je de emotie geheim houden en moeten de ander kinderen raden welke emotie wordt uitgebeeld. Wat ook leuk is:een verdrietig verhaaltje laten vertellen maar dan op een vrolijke manier of schaterlachend of met boze stem . Of huilend vertellen dat je een hoofdprijs hebt gewonnen. Die tegenstelling is heel verwarrend.

je kan ook de deugdenkaarten gebruiken van actonvirtues.nl. Dit zijn 52 kaarten met positieve eigenschappen die zowel met een plaatje worden uitgebeeld als met tekst beschreven. Ik heb 2 kinderen met autisme en ik kon hier veel mee. Bijvoorbeeld iedere week een kaartje trekken en het onderwerp heel de week mee laten lopen en bespreken en uitbeelden.

Bronnen:

http://uitgeverijdezaak.nl/deugdenprojectt...

weet niet welke leeftijd je doelgroep is, maar het volgende kan miss een idee zijn. vraag de kinderen een blij iemand te tekenen en een verdrietig of boos iemand. dan in de kring vragen waar ze boos of verdrietig of blij worden. (leren herkennen, benoemen/aangeven, ander kinderen moeten luisteren naar de ander) eventueel kan je dit onder de tekening schrijven. als er kinderen de vraag hebben beantwoord komen verhalen vanzelf op gang (wie heeft dit ook weleens? waar wordt jij blij/verdrietig/boos om?) kan je een spelletje doen. jij doet met je mimiek en lichaamstaal een blij/verdrietig/boos persoon na, en de kinderen moeten raden welke emotie het is. afhankelijk van de leeftijd kan je vragen waar ze dit aan zien. iets oudere kinderen kunnen misschien aangeven hoe ze getroost werden en of waardoor hun boosheid verdween. ook kan je een soort van rollenspel doen: iemand doet een emotie na, en de andere moet proberen de persoon te troosten. je kan het zover uitbouwen als je zelf wil, (b.v. praten over pesten) maar natuurlijk is het allemaal afhankelijk van de leeftijd van de kinderen.