Hoe blijf ik rustig en ontspannen ?

Question

Mijn zoontje heeft nu al een maand of 4 dat hij savonds niet wil slapen, meestal slaapt hij pas rond een uur of 10.
heel soms is er een dag bij dat hij 7 uur al slaapt.

Ik zit nu op een punt dat ik het even niet meer weet, ik doe elke dag hetzelfde, zorg voor een vast ritme savonds,
Maar goed. ik merk dat ik steeds onrustiger word.
als de avond bijna komt word ik al gestrest.
Ik ben savonds zelf ook moe.

Ik wil niet boos worden en gaan schreeuwen, en dat doe ik ook niet.
maar ik moet soms wel even de kamer uit om het gekrijs even te ontvluchten. ik weet het even niet meer.

Ik ben altijd alleen door de week mijn man is meestal rond 22 uur pas thuis. en een oppas wil ik ook niet zolang mijn zoontje savonds niet wil slapen.

Maargoed, ik wil gewoon wat tips om zelf rustig te blijven en ontspannen

( sorry voor dit lange getype ik moet het gewoon eens even kwijt :( )

 · Accepted Answer

Dit is voor veel ouders herkenbaar. Er zijn tijdens de opvoeding van de kinderen steeds weer periodes die wat minder soepel verlopen en daar wordt je als ouder heel moe van, zeker als de zorg vooral op jouw schouders terecht komt.

Ik kan uit je verhaal niet opmaken hoe oud je zoontje is, maar ik heb het idee dat hij nog heel jong is en dus nog niet echt aanspreekbaar. Dit maakt voor het advies niet veel uit omdat het nu zomervakantie is, maar als je met een kind dat naar school gaat te maken hebt, is een bedtijd van tien uur wel echt een probleem, omdat het kind uitgerust op school moet komen.

Bij een kind dat nog niet naar school gaat, maakt het niet zoveel uit als het kind wat later naar bed gaat en je de bedtijd (tijdelijk) aanpast op het kind. Niet ieder kind heeft evenveel slaap nodig en kleine kinderen geven heel goed aan als ze moe zijn. Eigenlijk nemen ze de slaap die ze nodig hebben wel. Uit jouw verhaal krijg ik de indruk dat je kind geen zin heeft om te slapen en een drama maakt. Nu kan dit uiteraard ook te maken hebben met bijv. scheidingsangst, maar het kan ook zijn dat je kind gewoon nog geen slaap heeft.

Om wat rustiger en meer ontspannen met de situatie om te gaan, zul je uit moeten zoeken waarom je kind niet wil slapen, want van een krijsend kind wordt elke ouder gestresst. Het kan zijn dat je kind gewoon nog niet moe is en dus protesteert omdat hij moet slapen, terwijl hij eigenlijk nog wil spelen. In dat geval kun je hem gerust wat langer ophouden. Dit geeft voor beide partijen minder stress.

Als hij het moeilijk vindt om alleen te zijn (scheidingsangst) kun je het best vaak zijn kamer binnenlopen om te laten merken dat je niet echt weg bent. (even  gerust stellen zeggen en dan weer weggaan). Ook dit is een fase die over gaat.

Probeer zo ontspannen mogelijk met de situatie om te gaan. Niet alle kinderen zijn hetzelfde en hebben dezelfde behoefte. 
Wat ook heel belangrijk is, is dat je van de leuke momenten geniet. Hier haal je de positieve energie uit die maakt dat het toch min of meer vol te houden is.

Soms is het even een tijdje "schipperen', maar klamp je maar vast aan het idee dat het allemaal tijdelijk is.

In ieder geval succes!

 · Answer

Probeer bewust te beseffen dat dit een fase is. Over een maand of 6 zal je zoontje beginnen te reageren. Dan komt een punt waarop je zoontje kan aangeven wat hij wel en niet wil. Dan wordt snel duidelijker waarom hij krijst. Het is nog een lange tijd. Maar die tijd is niet oneindig.

itsme · Answer

Ik weet niet hoe oud je zoontje is, maar ik vermoed dat die nog heel erg jong is. 
Het kan zijn dat hij gewoon last heeft van het vele licht, het is tenslotte tot 's-avonds laat nog licht, en dat werkt sterk door bij kinderen. Maar het kan ook dat hij op de een of andere manier een slaapstoornis heeft. Daar kan je natuurlijk in het medische circuit alle vragen over beantwoord krijgen, en dat begint bij je huisarts.
Tot zover je zoontje... maar de vraag ging over jezelf.

Je kunt het beste rustig en ontspannen blijven als je accepteert hoe de situatie is. Als je zoontje niet wil of kan slapen, ga dan maar lekker met hem spelen. Zodra jij kan accepteren dat zijn levensritme anders is dan wat jij voor ogen had, dan is al een groot deel van je spanning weg. Geniet van de extra tijd die je met je zoontje hebt, en wie weet wat de dokter er nog aan kan doen.

 · Answer

Ik denk dat je in een vicieuze cirkel bent belandt.

Wanneer kinderen een paar dagen niet goed eten of slapen raken sommige moeders lichtelijk in paniek. Kinderen voelen dit dan heel goed aan en raken zelf ook in de war.

Ik weet dat je zoontje tandjes krijgt. Ik vermoed dat het niet slapen in die periode is begonnen. Misschien heb jij je toen zorgen gemaakt omdat hij er last van had en 's avonds niet in slaap kon komen. Zo ontstaan vaak probleempjes met kinderen.

Je moet er nu voor zorgen dat dit ritueel wordt doorbroken. Ga 's middags samen met hem slapen. Zo kom je zelf ook aan je rust. Als jij rustig bent, zal hij ook rustiger worden.

Maak er 's avonds geen probleem van als hij niet om 7 uur wil slapen. Leg hem morgen niet om 7 uur maar om 8 uur in bed. Ga rustig met hem voorlezen of een liedje zingen en blijf een tijdje op zijn kamer tot hij rustig is. Maar blijf vooral zelf rustig!!

Luister vooral naar je moedergevoel. Misschien heeft hij iets onder de leden, in zo'n geval is het handig om dat uit te sluiten. Ga met hem even naar de dokter. Kinderen kunnen soms oorontsteking o.i.d. hebben, zonder dat je het weet.

Oh ja.....denk ook aan jezelf!!!!

Sterkte!

 · Answer

Zooo herkenbaar ,mijn oudste begon altijd te huilen en te gillen als ik hem alleen liet ,zodra hij mij weer zag kreeg ik een big smile.
hij sliep wel als ik in de buurt was of als ik hem beneden in de box legde terwijl er herrie om hem heen was.
Alles heb ik geprobeerd maar niks hielp.
op een gegeven moment was ik het zo zat en was ik zo moe, dat ik hem bij mij op de slaapkamer heb gelegd met zijn bedje,en gelijk met hem ging slapen .
ik had zijn bedje zo neer gezet dat hij mij kon zien en dat onze handen elkaar konden aanraken.
Zo kregen we allebei onze rust ,en na een paar weken kon ik gewoon weer naar beneden als ik hem in bed had gelegd.
Je kunt er behoorlijk oververmoeid door raken dus wat extra slaap voor jou kan ook geen kwaad.
mijn man zei altijd ,och als hij 15 jaar is dan doet hij dat niet meer ,en daar hield ik me altijd aan vast ,want inderdaad voordat je het weet is deze babytijd voorbij en gaat het allemaal wat makkelijker.

 · Answer

Wat vervelend.
Ik weet niet of je het aan zal kunnen: maak zijn bedtijd iets later,  en doe als gewoonlijk, met tandenpoetsen en verhaaltje voorlezen. Als hij gaat krijsen, laten krijsen.
Pas als hij stil is geworden, na een tijdje naar hem toegaan, hem knuffelen dat hij zo n grote lieve jongen is die zo lief gaat slapen. (of hij slaapt als, dan geef je zijn beloning de andere dag).

Het is allemaal een strijd om aandacht. 
Maar jij hebt de leiding.

Toegevoegd na 2 minuten:
En overtuig jezelf ervan dat je het goede doet.! Als je minder onzeker bent, voel je ook minder onrust en stress.
Praat er ook eens over op het kleuterbureau.

 · Answer

Ik kan me helemaal voorstellen dat je moe bent, het lijkt op een strijd en dat zou het niet moeten worden.
Kan het zijn dat je zoontje verlatingsangst heeft? Mijn zoon heeft toen hij ongeveer 2 jaar was, een periode gehad waarin hij alles bij elkaar krijste als hij in bed gelegd werd, gek werd ik er van. Niks leek te helpen en er was niks aan de hand.

Ik heb toen tegen hem verteld dat ik bij hem bleef en ben inderdaad (op advies van dokter Spock) een paar avonden op een rijtje naast z'n bedje gaan zitten in het donker. Verder heb ik hem helemaal genegeerd, alleen laten zien dat ik er was en dat ik er bleef totdat hij sliep. Na 4 avonden was het gedoe afgelopen en ging hij blijmoedig naar z'n bedje.

Bij mijn 2 meiden heb ik het nooit zo ver laten komen: die mochten in de periode dat ze er last van hadden in het grote bed in slaap vallen en als ik dan zelf wilde gaan slapen, werden ze in hun eigen bed gelegd. Kennelijk was de geur van mijn beddengoed al genoeg om ze een veilig gevoel te geven. Een van de dames heeft nog wel een periode gehad dat ze 's nachts 10 x langskwam. Daar hebben we toen een noodmatrasje voor naast ons bed gelegd. Dat was na 'n maand ook over.

 · Answer

Denk eens aan yoga! Met een yoga zelf-hulp cd-tje (bibliotheek?) moet je al een eind kunnen komen. Zoek een rustig plekje, zet het cd-tje aan, wierookje, geniet van de rustige stem en doe de oefeningen. Let op je ademhaling, je bewustzijn gaat naar je binnenkant, alles buiten jezelf kan je even vergeten. Als je na een uurtje niet vanzelf al slaapt ben je in ieder geval een stuk relaxeter...

Verwen jezelf gewoon lekker een beetje; dat heb je wel verdient!

Verwen jezelf gewoon lekker een beetje; dat heb je wel verdient!

 · Answer

Herkenbaar, wij hebben dat ook een periode gehad. 
Ons dochtertje was toen ongeveer 14-15 maanden. Je probeert van alles naast het vaste ritme maar toch lukt het niet.....
Ze "moest" toch slapen, ze was immers zo moe? Het is toch bedtijd, waarom slaapt ze niet? Periodes dat je geduld op de proef wordt gesteld.

Op een gegeven moment heb ik me eroverheen gezet dat ze gewoon niet sliep in die tijd. 
Het was niet logisch omdat ik wilde dat ze sliep, dat ze dan ook werkelijk ging slapen....Dat gaf mij rust.

Ik denk ook dat kinderen spanning aanvoelen.

Wat ik probeerde in de tijd dat het bij ons zo was, de avond in te gaan met een gevoel van; "We zullen wel zien hoe het vanavond loopt." Dat is bij voorbaat een positieve gedachte die niet perse stress met zich mee brengt.

Succes, en onthoud dat het ooit weer over gaat!

 · Answer

Iedere moeder heeft ermee te maken gehad. Ik ging in die periode (en zo lang ik nog borstvoeding gaf) 's middags ook een  uurtje plat, als het kroost in bed lag. Dan was ik 's avonds veel veerkrachtiger om geduldig te reageren.

Ik vind dat je best een keer iemand kunt vragen om op te passen, zelfs als je weet dat het een stressavond gaat worden. Als de oppas het van te voren weet, en er geen moeite mee heeft, waarom niet?

Volhouden, en succes! Uiteindelijk gaat het inderdaad een keer over...

 · Answer

Ook hier herkenbaar.
Ik heb er aan toe gegeven dat mijn oudste dochtertje (inmiddels 4 jaar en slaapt prima) "gewoon" pas om 22u wilde gaan slapen.
Alleen had ik wel de luxe dat we er 's ochtends ook weer niet op tijd uit moesten omdat ik niet werk.
Op den duur kwam het vanzelf goed.
Ik ben er dus steeds in mee gegaan. 
En ook bij het consultatiebureau (ben er heus geen fan van, maar goed) zeiden ze dat het niets uitmaakt hoe laat je baby naar bed gaat. Als het maar zoveel slaap krijgt als nodig.
Maar ik begrijp heel goed dat als je man laat thuis is van zijn werk en je er dus alleen voor staat aan het eind van de dag dat je eigenlijk wel heel graag tijd voor jezelf wil.
Maar als je kan denk ik dat het goed voor je is om er in mee te gaan, zodat je kunt stoppen met "de strijd".
Moeilijk hè?!
Ik begrijp best dat je boos wordt en eigenlijk wil gaan schreeuwen (ik heb die neiging ook wel eens bij mijn 4-jarige, maar dan weer om andere dingen. Elke leeftijd heeft zijn charmes, maar ook zijn "keerpunten") , alleen heeft niemand daar wat aan.
Heel veel succes en ik hoop dat je jezelf snel wat rustiger voelt.

 · Answer

Ik weet niet of hij in de middag nog een slaapje doet hoor, maar mijn jongste (net 2) doe ik nu van 11 tot 12 naar bed. Omdat ze eerder wel ging slapen 's middags kon ze 's avonds ook niet vroeg meer slapen. Werd mij ook veelste laat elke keer. Nu wordt ze dus 's morgens rond half 7 wakker en dan van 11 tot 12 weer even slapen en dan 's avonds zo rond 7 uur valt ze zo in slaap (gelukkig)

Toegevoegd na 5 minuten:
Ps: ik word wel af en toe boos, anders weet ze niet dat ik het meen wat ik zeg. En het werkt ook nog eens goed. (al zeg ik het zelf ;-) )

Toegevoegd na 19 minuten:
En wat ik wel deed toen ze jonger was dat (want toen kon ze nog uit bedje klimmen),  toen ze naar bed moest ik eerst even liedje ging zingen enzo, en dan ging ik gewoon naar beneden, dat vond ze echt vreselijk en dan zette ze het op een huilen en krijsen. Maar ik dacht ik moet maar even doorzetten en dat heeft 3 a 4 avonden geduurd en nu weet ze gewoon dat als ik naar beneden ga dat ik dan echt niet weer terug kom. En dat huilen dan geen zin meer heeft, en dat doet ze nu ook niet meer als ik naar beneden ga.

Toegevoegd na 21 minuten:
O foutje in de eerste zin, moet zijn toen kon ze nog NIET uit bedje klimmen.

 · Answer

Hoi,
Baby's leren dat huilen hen aandacht oplevert en door hem aandacht te geven als hij krijst, bevestig je dat patroon. 
Psychologische experimenten hebben aangetoond dat je het patroon sterker bevestigt wanneer je de ene keer wel komt kijken en de andere keer niet. Dan is het moeilijker af te leren dan wanneer je voorheen altijd kwam kijken bij het huilen.
Wat je moet doen is heeeel consequent zijn: krijsen? Geen aandacht. Ook niet als het daarna stil is in de kinderkamer en jij bang bent dat hij is gestikt. Beheers jezelf en blijf weg uit die kamer. Houd dat twee weken vol. Alleen zo train je je kind om niet zo te drenzen.
En echt consequent zijn, geen enkele keer van afwijken en je man ook niet.
Succes!

Hoe blijf ik rustig en ontspannen ?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (12)

Weet jij het beter..?