Wat is er pedagogisch aan een tik?

Question

Je hoort wel eens zeggen, "ik sla mijn kind nooit, maar ik heb hem wel eens een pedagogisch verantwoorde tik gegeven!" Wat is het verschil?

 · Accepted Answer

Ik blijf dit een moeilijke vraag vinden. Ik denk absoluut dat een tik soms het (laatste!) aangewezen middel kan zijn. Als ik als kind het wel eens zo bont maakte dat ik een 'pak slaag' (lees: tik op de billen, niet hard genoeg om zelfs op het moment zelf pijn te doen) kreeg, wist ik direct: nu is het écht afgelopen.

Maar deze vraag doet me ook denken aan die éne tik die ik me nog levendig voor de geest kan halen: die tik die ik niet verdiende, toen mijn vader dácht dat ik iets gedaan had toen hij er niet bij was, terwijl ik me van geen kwaad bewust was en alleen probeerde te vertellen dat ik het niet gedaan had. Zelfs de excuses van mijn vader (hij kreeg door dat hij fout zat omdat ik zo ontroostbaar was) heeft die schade aan mijn vertrouwen niet zo één twee drie hersteld.

Een tik, ook zo'n tikje dat het kind amper voelt, kan wat mij betreft in ieder geval nóóit een strafmiddel achteraf zijn.

Toegevoegd na 15 minuten:
Maar het verschil waar je om vraagt: uithalen in woede is iets heel anders dan gecontroleerd een tikje geven.

Om het uit de taboesfeer van kindermishandeling te halen: wel eens een hond of een kat (ook hulpeloze wezens) een zacht tikje op de neus gegeven, bijvoorbeeld als hij dacht van je bord te kunnen eten als je niet keek? Was dat niet iets totaal anders dan uithalen en de hond of kat slaan? Zelfs een stuk minder gewelddadig dan bijvoorbeeld (wat sommige mensen helaas uit onmacht wel doen) tegen een dier schreeuwen?

Natuurlijk zijn kinderen geen dieren, maar er is een leeftijd waarop kinderen wel al opvoeding nodig hebben, maar je nog niet echt als rationele mensen met ze kan praten. Je hoort het ouders wel eens proberen: dan sta je in de supermarkt, en hoor je een ouder tegen een tweejarige zeggen:

"Dat vindt mama niet leuk, begrijp je dat? Mama zou het heel fijn vinden als je die zak chips netjes terug zou leggen in het schap. Nee, Fritsje, je mag die zak niet open scheuren. Mama heeft daar niet voor betaald, en we willen ook geen chips kopen. Als je nu die zak chips netjes teruglegt, mag je straks iets lekkers uitzoeken bij de kassa. Fritsje, nee, mama zei nog zo, niet openscheuren! Daar maak je mama heel verdrietig mee..."

Intussen zie je die peuter denken: ik heb geen idee waar je het over hebt, maar wat kraakt die glimmende zak leuk! Zou er iets lekkers in zitten? Oeh, kijk, nu is hij open, en het zijn chípjes!

AWM · Answer

Niets. Daarmee praat een ouder zijn fout goed voor zichzelf.

 · Answer

Het verschil is, dat met slaan van een kind echt 'mishandeling' wordt bedoeld en bij een tik wordt gezegd: 'Niet doen!/Laat dat!'

Toegevoegd na 1 minuut:
(Een tik is meer een pets voor iemands hoofd geven!)

 · Answer

Het is helemaal NOOIT pedagogisch verantwoord !
Gewoon met je poten van kinderen afblijven.

 · Answer

Er is natuurlijk niets pedagogisch aan een tik, maar mensen willen daarmee benadrukken dat ze het kind geslagen hebben om hem iets te leren. De pedagogische tik staat al lang ter discussie. Je mag je kind in Nederland niet slaan. Als ouders hun kind toch slaan, noemen ze het een pedagogische tik. Het slaan van kinderen (een vorm van huiselijk geweld) is helaas slecht te controleren.

Een ouder legde mij eens uit dat zij haar kind geslagen had omdat het kind zijn broertje sloeg. Toen ik de ouder erop wees dat dat eigenlijk niet zo goed was omdat zij als ouder een voorbeeldfunctie heeft. Hoe kan een kind nou begrijpen dat hij niet mag slaan, maar zelf wel geslagen wordt!
Slaan is niet pedagogisch. Slaan is een vorm van onmacht. Je kunt een kind meer leren door het probleem inzichtelijk te maken. Gewoon met woorden dus en... als het kind je nog niet begrijpt, zal hij ook nog niet begrijpen waarom hij die tik krijgt. Met lichaamstaal kun je een kind al op jonge leeftijd laten begrijpen welk gedrag gewaardeerd wordt en welk gedrag niet.

 · Answer

Een pedagogische tik is een kleuter een pets op de vlerken geven als die ondanks waarschuwen toch de afstands bediening  hardnekkig  blijft pakken.Het is om de oortjes van die kleuter  helpen te laten funktioneren.Wie niet horen wil moet maar voelen.Lekker ouder wets .
We zien nu hoe kinderen zich ontwikkelen als er geen grenzen worden gesteld, kijk maar eens naar opvoedpolitie op sbs 6

 · Answer

Ik ben persoonlijk een groot voorstander van de pedagogische of corrigerende tik. Niet altijd, niet bij elk kind en niet in elke situatie, maar geloof me, er zijn kinderen die op een bepaalde leeftijd een dermate heftige manier hebben van hun grenzen verkennen, dat ze ook daadwerkelijk doorgaan tot ze die mate van duidelijkheid hebben gekregen. Het hoeft overigens ook niet echt zeer te doen ; het schrik-effect van een tik over de vingers of even goed bij de arm pakken is in de regel ruimschoots voldoende - waarbij ze overigens wel een gezicht kunnen trekken alsof je ze zojuist met de zweep hebt afgeranseld.

Grote tegenstanders van de pedagogische tik zijn in de regel OF geen ouders, OF ouders die hun kinderen voornamelijk door derden laten opvoeden OF mensen die indertijd gewoon hun kinderen alle hoeken van de kamer lieten zien en dat nu allang weer zijn vergeten. Bovendien hebben ze niet alleen een in mijn ogen nogal vertekend beeld van kinderen als hyper-onschuldige, totaal machteloze en weerloze zoete engeltjes, en van ouders als een soort almachtige alwetende Übermenschen die 24/7 alles onder controle hebben. Beiden zijn in de praktijk nogal bezijden de waarheid.

Overigens vind ik het wel iets dat echt bij een bepaalde leeftijd hoort ; meestal rond een jaar of twee, drie. Daarvoor is het nog absoluut niet nodig, en daarna begrijpen ze je verbaal ook al een stuk makkelijker en kun je andere / betere straffen bedenken. Maar het is zeker geen middel dat maar zondermeer aan de kant geschoven mag worden en al helemaal geen kindermishandeling. Dat is slaan (of erger)uit onmacht. Niet een corrigerende tik na meerdere waarschuwingen. De houding van de ouder op het moment dat de tik wordt uitgedeeld bepaald denk ik het verschil. Maar een keertje goed je geduld verliezen lijkt me ook heel erg menselijk. Zolang dat de spuigaten niet uitloopt, is er niks aan de hand.

Toegevoegd na 1 minuut:
Mijn oudste dochter heb ik never never nooit een corrigerende tik hoeven geven, en ik was dan ook een groot voorstander van het verbod op slaan. Dat was helemaal niet nodig en bla bla bla. En toen kwam dametje nummer twee........

 · Answer

Ben jij nooit even op je vingers getikt toen je zonder te vragen een koekje uit de trommel wilde pakken? (of iets dergelijks..) Dit is een opvoedkundige tik. doet geen zeer maar het kind is zich er wel even goed van bewust dat het niet mag! zeker als je er daar ook nog duidelijk bij verteld wat hij/zij niet mag doen!

Ik ben ook géén voorstander van een kind slaan (zonder reden, hard/pijnlijk) hoor maar een tikJE op de billen kan best, zonder dat je de billen blauw slaat..

Ik ben ook géén voorstander van een kind slaan (zonder reden, hard/pijnlijk) hoor maar een tikJE op de billen kan best, zonder dat je de billen blauw slaat..

 · Answer

'Slaan' doe je om iemand pijn te doen en ik kan me niet voorstellen dat iemand zijn kinderen pijn wil doen (ja, ik weet het... Die mensen zijn er wel).

Een 'tikje' geven doe je om iemand te corrigeren. Alleen moet je dat slechts in het uiterste geval doen, want veel tikjes tesamen, hoe zacht ook, kan wel eens hard aankomen.

 · Answer

Soms zijn kinderen nog niet gevoelig voor woorden (ze kunnen ze niet begrijpen of willen ze niet begrijpen). Een corrigerende tik zegt soms meer dan 1000 woorden. Het is een manier om een grens aan te geven en het heeft niets, maar dan ook niets met mishandeling te maken. Vergelijk het met hoe een moederhond haar puppies opvoedt.

 · Answer

Correctie moet er blijven en een tik kan een kind zelf ook nodig willen hebben , het is een vorm van aandacht verdienen . Er zijn vele manieren om voldoening te vinden , maar ook vele soorten omstandigheden waarin er nooit emotionele voldoening word bereikt .. dan is het een stukje afkeer wat het kind bevestigd ziet in een tik . je ziet het kan dus ook andersom !

Toegevoegd na 4 minuten:
Stukje aandacht omdat de sfeer afkerig is word door een tik bevestigd , ik heb dus gelijk denkt het kind over de sfeer .

Toegevoegd na 4 minuten:
Stukje aandacht omdat de sfeer afkerig is word door een tik bevestigd , ik heb dus gelijk denkt het kind over de sfeer .

 · Answer

het pedagoihische is dat het kind weet dat het een grens overschreden heeft, en dat ie niet hoeft te denken: ik krijg een preek, ik hoor het aan en ik doe vervolgens toch weer lekker wat ik wil....... er is een einde aan het gepreek. Er kunnen ook andere sancties zijn; geen pc gebruik, huisarrest, mobieltje inleveren........

Toegevoegd na 1 minuut:
slaan is meer onnadenkend en vaak ook wat hardere en op ongewone plekken, pedagogisch is getimed, niet te hard en vantevoren overwogen.

Toegevoegd na 1 minuut:
slaan is meer onnadenkend en vaak ook wat hardere en op ongewone plekken, pedagogisch is getimed, niet te hard en vantevoren overwogen.

 · Answer

het gevaar zit hem niet in het tikje op de vingers bij de beruchte koektrommel, maar meer in wat volgt er op deze tik als het kind dan nog niet luistert, een nog iets hardere tik? en daarna?

trouwens..
wat zou je er van vinden als je partner je een tik op de vingers zou geven als je een greep doet naar de koektrommel terwijl je aan de lijn doet. belachelijk toch?
behandel je kinderen zoals je zelf behandeld zou willen worden en hoe je wilt dat ze andere behandelen.

vroeger wist men niet beter en gaf men kinderen een tik als ze niet luisterde, maar met de kennis van nu moet het gewoon niet meer nodig zijn. er zijn zoveel andere manieren om een kind te laten weten dat iets niet mag.

door de vele voorstanders van de 'corrigeerende tik" komt er meteen een vraag bij mij boven borrelen.....

ik vind het trouwens een goede vraag, die een mooie discussie uitlokt, hou ik wel van ;)

 · Answer

Ik heb zelf 2 kleine kinderen van 1 jaar en bijna vier jaar en zeg dit ook wel eens. voor mij betekent zo' n tik dat ik ze een tik op de vingers geef als ze steeds iets blijven doen wat niet mag. Het is daarbij nooit mijn bedoeling om ze pijn te doen (al doet het dat soms wel een beetje )maar het gaat mij meer om het schrikeffect waardoor het tot ze doordringt dat het menens is. Bij 'slaan' komt bij mij meer zo'n beeld op van je kinderen ongecontroleerd bont en blauw slaan. 
Bij mijn oudste werkt het ook vaak als ik hem gewoon stevig bij de arm pak en hem streng de waarheid vertel

 · Answer

Mensen wat weer een discussie is er hier op gang gekomen.

Eerst maar even mijn antwoord op de vraag om te voorkomen dat ik het dadelijk vergeet.

Een tik kan pedagogisch zijn, mits onder de juiste omstandigheden gegeven. Pedagogisch in de zin van door middel van een kleine opzettelijk gecreëerde schok het kind wijzer maken over hoe de situatie precies in elkaar steekt en dat de grens bereikt is en overschreden. Dit echter wel ten allen tijde met zelfbeheersing en we hebben het heel duidelijk niet over bont-en-blauw slaan en ook niet over iets wat daar maar enigszins in de buurt komt. Zoals sommigen hier aangeven hoeft het soms niet eens een tik op de vingers zijn, maar kan heel plotseling op een andere toon tegen het kind spreken, of het stevig beetpakken ook al voldoende zijn.

Dan over de mensen die zeggen, ja maar het begint bij een tik en het leidt naar meer. Dat is net zoiets als zeggen dat af en toe een biertje drinken leidt tot alcoholisme, of dat af en toe een joint roken leidt tot een heroïneverslaving.

Natuurlijk zijn er mensen die zichzelf niet in kunnen houden en die kinderen echt gaan slaan of anderszins mishandelen, dat is verschrikkelijk en terecht verboden. Zo iemand kan echter ook gewoon meteen een kind een pak rammel geven en zal heus niet beginnen met een klein tikje, de motivatie die die mensen kennelijk hebben is namelijk heel anders dan iemand die met mate de 'corrigerende tik' gebruikt op de juiste manier.

Ik meen me zelfs te herinneren dat hier in Nederland de wet is aangepast om de 'corrigerende tik' te verbieden.

Als ik dat over de wet vertel tegen mijn schoonmoeder, die uit een niet nader te noemen buitenland komt, lacht ze zich een ongeluk, niet omdat ze het slecht voor heeft met kinderen, niet omat ze haar eigen kinderen nou zo slecht heeft opgevoed, maar opvattingen in andere delen van de wereld verschillen kennelijk nogal van de onze. Dit leidt echter mijns inziens niet tot een significant slechtere maatschappij doordat kinderen voor galg en rad opgroeren door hun verleden. (Hoewel men ons dit tijdens sommige rechtszaken wel wil doen geloven).

Ik zal niet zeggen 'van een pak slaag is nooit iemand slechter geworden' want dat is niet waar, dat kan namelijk wel degelijk schadelijk zijn, maar dat is ook precies het hele punt, een 'corrigerende tik' is geen pak slaag, verre van dat.

 · Answer

Aan de tik op zich natuurlijk niets. Het pedagogische aspect zit er echter in dat je het kind in een keer op duidelijke wijze laat begrijpen dat zijn/haar laatste daad afkeurenswaardig is.

 · Answer

Een tik leerde mij vroeger waar de grens was. Als mijn ouders het bij "Foei, dat mag niet" hadden gelaten, dan had ik ze op een gegeven moment toch echt uitgelachen.

Als ik kijk wat voor een etters er tegenwoordig rondlopen, dan zouden ze wat mij betreft de tik wel weer mogen invoeren. Ik ben er niet veel slechter van geworden.
Er is uiteraard wel verschil tussen een tik en mishandeling. Mijn ouders sloegen me alleen maar op mijn kont en daar had ik toch wel behoorlijk wat vlees zitten :)

 · Answer

Ik heb even getwijfeld of ik hierop zal reageren. Er komen heftige reacties op los. Ik zal mijn antwoord daarom heel eerlijk alleen op mezelf betrekken en geen enkel oordeel geven over de andere antwoorden.

Ik vind voor mijzelf dat ik met een tik een grens overschrijdt. Er is niets pedagogisch aan en er zijn ook alternatieven te bedenken om de kinderen te laten zien/voelen dat ze te ver zijn gegaan.

Eerlijkheidshalve vertel ik er wel bij dat ik af en toe wel wat tikken heb uitgedeeld aan mijn kinderen. Meestal een pets op de billen toen ze nog klein waren en natuurlijk zonder ze letsel toe te brengen.

Ik zag dat zelf toch meer als een laatste middel en eigenlijk ook als onmacht. Je kunt de situatie eigenlijk niet meer op een andere manier oplossen. Dan helpt de tik nog wel eens. Of althans dat denk je op dat moment.

Ik heb geen spijt van die betreffende pets op de billen, maar wel van mijn onmacht in die situatie. Ik heb voor mijzelf toen besloten om toen de kinderen wat groter waren (4 jaar geloof ik) niet meer te slaan. Als een van de kinderen vervelend is duw ik ze nog wel eens de gang in om af te koelen. Dan grijpen we ze zogezegd bij de lurven. Dat werkt voor beide partijen (dus ook voor mij) en geslagen heb ik sindsdien niet meer.

Bij mij thuis werd vaak geslagen (ook uit onmacht) en ook toen we al ouder waren, 16 jaar geloof ik. Dan krijg je een situatie dat je ook terug gaat slaan en het respect voor de ouders totaal verliest. Ook maakt dit het slaan van je eigen kinderen later makkelijker.

Zo'n situatie wil ik voorkomen. Dat wil dus niet zeggen dat mijn kinderen grenzen mogen overschrijden. Ze krijgen dan wel straf, maar in eerste instantie op de gang/ naar boven, negeren. En daarna indien nodig erover praten waarom je vindt dat ze je grens overschreden hebben.

Dat vind ik voor mijn kinderen een veel betere pedagogiek. En ik heb twee hele lieve kinderen.

 · Answer

Een tikje op de vingers of tegen een pamper kontje is best pedagogisch verantwoord. Maar ga je al op de blote huid slaan en is het een echte klap dan vind ik dit pedagogisch al niet meer verandwoord. Het lost niets en je krijgt er zelf een schuldgevoel bij omdat je jezelf dan hebt laten gaan. 
Persoonlijk blijft praten de meest pedagogisc he oplossing ipv een tik.

 · Answer

Ik heb vroeger van mijn ouders ook wel eens een draai om mijn oren gehad en daar ben ik niet slechter van geworden. Dan wist ik wel dat ik te ver was gegaan.

Als een kind na enkele waarschuwingen niet wil luisteren kan een tik voor zijn broek echt geen kwaad, dit is om je woorden kracht bij te zetten, niet om te pijnigen.

Wat is er pedagogisch aan een tik?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (19)

Weet jij het beter..?