Kan/mag iemand commentaar geven op de manier van opvoeden van anderen?

Vaak als je dit soort gedrag ziet bij ouders , hebben de ouders ergens een geestelijke achterstand. Je inmenging zal dan ook zeker uitmonden in ruzie. Deze kinderen lopen wel degelijk mentale schade op op deze manier. Misschien kun je op hun school een gesprek aanvragen en daar overleggen of zij hier iets van merken zodat zij vanuit hun functie het bij de juiste instantie neer kunnen leggen. Dit zal je ook niet in dank worden afgenomen door de ouders , dus misschien kun je dat gesprek beter vertrouwelijk doen.

Dit klinkt echt niet goed! De kinderen zijn er echt de dupe van. In plaats van commentaar te geven op de manier van opvoeden zou je het als volgt aan kunnen pakken.

Vraag de ouders of ze het zwaar hebben. Het lijkt erop dat ze een kort lontje hebben en dat ze geen plezier hebben met hun kinderen. Probeer commentaar achterwege te laten en probeer een luisterend oor te zijn. Hopelijk kom je er zo achter waarom ze zo doen en kun je ook indirect de kinderen helpen.

Hopelijk weet iemand welke instanties je eventueel zou kunnen inschakelen als dit zo blijft doorgaan en je er verder niks mee kunt doen..

Suc6

Als dit verhaal klopt, is het kindermishandeling. Je kunt dan een melding doen bij het AMK (meldpunt kindermishandeling). Let wel: jij geeft de ouders niet aan en je hebt geen oordeel over de situatie. Je geeft alleen aan dat je de situatie zorgelijk vindt voor de kinderen. Het is dan aan het AMK om passende stappen te nemen. Meestal gaat het amk eerst met de huisarts en de school praten.
Zoals ik al zei: mij lijkt het kindermishandeling en het is jouw verantwoordelijkheid om er iets aan te doen. Eventueel kun je de melding anoniem doen.

Hoe moeilijk ook, het kan juist goed zijn als je wel aanwezig bent in dat gezin. Dan kunnen die kinderen zien dat je ook normaal met elkaar kunt omgaan. Misschien kunnen ze zelfs wel eens bij je logeren? Kan voor zo'n kind een oase zijn, even thuis weg.

Ben jij de enige die zich hier aan stoort? Het moet voor je ouders toch ook vervelend zijn. Hoe is het gedrag van je broer zo gekomen?

Je kan je broer apart nemen en hem heel rustig en proberen zo min mogelijk emotioneel de situatie uitleggen. Ga niet in discussie maar verzoek hem vriendelijk een half uur z'n resp. smoel cq z'n kanis te houden en goed naar je te luisteren. Hem te vertellen Dat jij ernstig je twijfels hebt over zijn opvoedkundige gaven. Of hij zich realiseert dat hij te maken heeft met een 'kind' en geen 'jong volwassene'. Dat er serieus de mogelijkheid bestaat dat zijn kinderen dit, in alle redelijkheid, Asociaal gedrag gaan kopiëren met verwijdering uit het 'normaal' schoolstelsel tot gevolg.

Dat de omgangsvormen in zijn gezin als 'boerig' 'laagbegaafd' of populair gezegd ' tokkie' gedrag mogen worden omschreven. Dat jij dit soort gedrag in jouw woning en in jouw bijzijn niet langer tolereerd.

Wijs hem erop dat het opvoeden van kinderen inderdaad niet eenvoudig is. Dat het geen schande is om maatschappelijk werkers in te schakelen voor hulp en ondersteuning.

Dat zijn gezinssituatie feitelijk een lopende tijdbom is. Er komt een moment dat zijn kinderen zijn ouderlijk gezag niet langer erkennen en terug gaan schelden.

Dat als hij zo wijs/mans was om z'n vrouw te bezwangeren hij ook zo mans moet zijn z'n kinderen op te voeden. Daar horen sociaal, pedagogische activiteiten als gezamelijk er opuit, sportclub, zwembad, musea, bos, zee ook bij.

Als hij in enige mate erkend en herkend dat het inderdaad niet goed gaat, dan kan het de start zijn van een betere relatie. Ontstaan er rode vlekken in z'n nek en opmerkingen dat jij je hiermee niet mag bemoeien dan zou ik hen veel sterkte en wijsheid toewensen in zijn verdere leven en (voorlopig) daar niet meer komen en hen ook niet bij jou uitnodigen.

Allereerst: als je je zorgen maakt over de kinderen, bel dan eens met het AMK (meldpunt kindermishandeling) om advies te vragen. Ze kunnen je wel helpen met de vraag of het verstandig is om een melding te doen en wat voor gevolgen dat heeft.

Wat jou relatie met je schoonzus en man betreft en wat jij wel en niet zou moeten zeggen:
Het lijkt me dat je schoonzus en man zich niet prettig voelen. Als ouders zo doen naar kinderen, zit er vaak iets onder van ongelukkig zijn van de ouders zelf. Misschien hebben ze het te druk of teveel zorgen. Daarover kun je makkelijker praten. Kritiek valt altijd verkeerd. Oprechte belangstelling wordt vaak als prettig ervaren, als je het tenminste echt meent. Investeer in dat contact, zodat ze (of een van hen) je ervaren als iemand die te vertrouwen is. Zo laat je merken, dat je er echt voor ze wilt zijn; dat hebben ze misschien wel nodig! Wie weet, komt er dan een opening en durven ze je zelfs vertellen wat ze lastig vinden met de kinderen.

Juist omdat jij erg met de situatie van doen hebt, is het misschien handig om als oppas te fungeren als je schoonzus en haar partner een avondje weg willen.

Of neem de kinderen een dagje mee ergens heen...

Je kan het op een subtiele manier brengen, door te zeggen dat ze dat verdienen vanwege alle drukte om hen heen....en wie weet kom je zo achter wat er speelt en kan je ze helpen.

Je hoeft zelf geen kinderen te hebben om te weten dat dit natuurlijk alle grenzen te buiten gaat. Iedereen mag commentaar geven op iemand die de kinderen geestelijk mishandeld, want zo noem ik dit, maar dan is er inderdaad kans op ruzie. Je kan hun vertellen dat je best wilt komen maar dat je dit niet kan aanzien. Je kan hun vragen waarom ze aan kinderen zijn begonnen als ze er toch alleen maar tegen schelden en zich aan de kinderen ergeren. Ermee bemoeien kan de situatie voor de kinderen inderdaad wel verergeren. Maar het is natuurlijk wel zo dat je die kinderen niet links moet laten liggen. Deze kinderen lijden al erg onder die situatie en hebben behoefte aan iemand die het voor ze opneemt. Die kinderen hebben jou harder nodig dan je schoonzus en zwager. Je kan met je man/vriend overleggen wat hij het beste vind maar dat je niet kan aanzien dat deze kinderen die weerloos zijn tegen hun ouders ook door de omgeving in de steek worden gelaten.

opvoeden en kinderen #geestelijk# MISHANDELEN zijn 2 HEEL verschillende dingen.

de oudste heeft vaalangst omdat alles wat die doet en zegt in de grond getrapt word. deze kinderen moet je opnieuw socialiseren om deze angst weg te nemen, niet keer op keer weer in de grond (laten!!!) trappen.
niet gek dat stotteren hoor. plast ie nog niet in zijn bed, en krijgt ie hier niet voor op zijn kop zodat het probleem allen maar erger word?

waarom zou de jongste niet praten? dit is ook faalangst!
als je wat zegt krijg je op je flikker, waar om zou je dan je mond open doen? voor de 'moeder' waarschijnlijk lekker rustig.

bedenk jezelf eens
waar kan het kind heen met zijn verdriet? waar vind het troost? wie praat ze moed in? wie vraagt er naar hun gevoelens? wie pakt ze bij de hand in moeilijke situaties?
wie troost ze? wie zegt ze dat het kinderen zijn waar je trots op mag wezen?
waarom loop jij weg voor iets wat een kind elke dag moet doorstaan? jij kan het niet aan, de kinderen MOETEN wel! niemand helpt ze.
denk je dat ze met een goed gevoel in slaap vallen? vrolijk opstaan de volgende dag? kunnen ze er een keer uit om de shit een keer te vergeten, als is het maar voor even?


bemoeien? elke dag lopen deze kinderen meer schade op, elke keer als ze toch de moed hebben gevonden om iets te zeggen of te doen worden ze weer de grond ingetrapt. blijkbaar nog niet erg genoeg, want ze worden ook nog een keer uitgelachen. NIEMAND die ze helpt,keer op keer word ze met opzet pijn gedaan, worden ze vernederd, afgebroken en hun persoonlijkheid onderdrukt.
ze weten wat er komen gaat, de spanning wanneer het weer eens zover zal zijn. dat is toch geen leven voor een kind!!!

MELDEN is het juiste woord. jij weet wat er gaande is, dus het is jouw PLICHT om in te grijpen en dit niet langer toe te staan. je zus red zich duidelijk wel, maar die kinderen........ die gaan er een keer aan onderdoor, maar wel heel erg langzaam, terwijl niemand een hand uitreikt naar ze.

en jij ? jij ook niet omdat je er ontoepasselijk van word?

Voor je allerlei instanties op de hoogte stelt van je bevindingen je zorgen probeer ze eens een weekend of als het kan een weekje bij jullie te laten logeren. Ouders kunnen tot rust komen, kinderen komen tot rust en dan eens rustig aan kijken wat nu eigenlijk het probleem is.

Wees gewoon even de leuke tante en als de kinderen zich lekker voelen gaan ze vanzelf met je praten.

Veel succes!