Natuur- en scheikunde

Isotopen en waterstof daargelaten hebben atomen evenveel protonen als neutronen. Als je bedenkt dat protonen elkaar afstoten en neutronen idem dito, dan lijkt het zo onlogisch dat bijv. het helium atoom 2 protonen én 2 neutronen bezit. Je zou dan denken dat ieder proton/neutron paar zijn eigen weg gaat. Toch gebeurt dat niet. Protonen en neutronen zelf bestaan uit 3 quarks, 2 ups en 1 down of 2 downs en 1 up. Die logica trekt de natuur door naar het atoom. Waarom of waardoor niet?

Toegevoegd na 1 dag:
Mogelijk ligt het antwoord inderdaad in het gedrag en/of eigenschappen van het neutron. Vraag je af, in welke eigenschappen en wat is hun relaties met andere onderdelen van het atoom. (betrek isotopen alleen in je antwoord als ze ergens op duiden. Op de instabiliteit van de configuratie of zo!)

Een kwantumcomputer wordt/is wat sneller dan een gewone computer:
"Waar een klassieke computer 64 bits nodig heeft om 264 waardes uit te drukken, heeft een kwantumcomputer over het algemeen slechts 5 qubits nodig. Gerelateerd aan dit verschijnsel is de tijd die een kwantumprocessor nodig heeft om berekeningen uit te voeren: deze processors kunnen 2n berekeningen uitvoeren in de tijd dat een klassieke processor 1 berekening kan uitvoeren. Hierdoor kan men in theorie enorm snel parallel berekeningen uitvoeren die met conventionele computers onmogelijk zijn."

Maar uit die grotere snelheid zich ook een beter resultaat en niet alleen een snellere? Als je bijv. gaat schaken zal hij misschien sneller klaar zijn met zijn beslissingen maar is dat ook altijd een betere of is er gewoon een grens aan het nut van een kwantumcomputer?
In de bijlage een voorbeeld waarbij wel een sneller resultaat maar niet per se een beter resultaat wordt behaald: 'Er zijn tien deuren en achter één ligt een appel, achter welke deur ligt die appel?'

En zou bijv. het KNMI iets hebben aan de kwantumcomputer of zou het alleen 'maar' tijdswinst opleveren?

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kwantumcomputer

Men heeft inmiddels al tientallen zo niet honderden (sub)atomaire deeltjes 'ontdekt'. Dat gebeurt dan bijvoorbeeld in het CERN, waarbij met grote energieën deeltjes op elkaar worden gebotst.
Voorbeelden daarvan zijn bijv. het muon en het tau-deeltje. Met steeds grotere energieën worden de botsingen uitgevoerd. Hierbij werd het muon gevonden dat 206 keer zo zwaar is als het elektron en met nog grotere energieën werd het tau-deeltje gevonden dat twee keer de massa van een proton heeft.

Maar stel ik schiet met een geweer een kogel op een sterke muur af. Als ik de kogel met 500km/u schiet zal de kogel in andere deeltjes worden gevormd als dat ik een kogel met 2000km/u op de muur afschiet. Het is dus maar net hoe hard ik de kogel afschiet om bepaalde kogelvormen te krijgen. In die zin kun je dus bijna een oneindig aantal deeltjes creëren door 'gewoon' de snelheid te veranderen.

Dus werkt het in CERN ook op die manier of kun je het meer vergelijken met een doos die je opent? Stel je hebt een Matroesjka-doos met allerlei deeltjes erin je schiet daarop met een kogel en naar gelang de snelheid van de kogel opent zich de eerst tweede of derde etc. pop. De deeltjes bestaan dus al maar de 'Pandora'doos moet eerst nog helemaal open worden gebroken?

Ik wil graag voor educatieve doeleinden droogijs maken met een CO₂ brandblusser, alleen zijn deze erg duur en wil ik er niet teveel geld aan uitgeven.
Ik snap erg goed wat droogijs is en wat de risico's zijn etc.
Maar kan ik ergens een gratis CO₂ brandblusser vandaan halen?