Heeft er na een scheiding van tafel en bed altijd al een boedelscheiding plaatsgevonden?

Vroeger was de scheiding van tafel en bed een regeling waarbij de echtelieden niet meer de plicht hadden om samen onder een dak te moeten wonen. Dat kon vanwege ziekte zijn van een van de echtgenoten of door een zekere scheiding die echter niet uitgesproken mocht worden. Meestal was dat de onmogelijkheid om een kerkelijk huwelijk te ontbinden. In het burgelijk recht kon men dan toch gescheiden van elkaar verder gaan.

Tegenwoordig is de scheiding van tafel en bed meer een juridische fase in een scheiding en is een voorfase in de situatie tot de scheiding daadwerkelijk is uitgesproken en bekrachtigd. In die periode wordt van rechtswege de wederzijdse verplichting tot samenwonen opgeheven maar blijft de boedel nog intact en onder toezicht van de achterblijvende echtgenoot. Verder kan de voorzieningenrechter alvast de wederzijdse belangen en verplichtingen afwegen, vooral als er kinderen bij betrokken zijn of grote financiële belangen.
De verdeling (boedelscheiding) volgt dan nadat de scheiding een feit is.
De rechtbank stelt een rechtspersoon aan (meestal een notaris) die moet toezien op de verdeling zoals vastgesteld in het scheidingsvonnis. Bij dan ontstane problemen heeft deze persoon dan het beslissende woord.