Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Is "ouderverstoting" in België en/of Nederland al erkend bij bv. maatregelen ikv echtscheidingen?

Mijn vriend is het slachtoffer van een vrij recent ontdekt fenomeen : "ouderverstoting". Ik leerde hierover op een vorming op het werk, de advocate van mijn vriend (die nu al bijna op pensioen is en niet meer echt geïnteresseerd in nieuwigheden) kende het fenomeen totaal niet.
Nu is de betreffende dochter van mijn vriend al bijna 18 jaar (meerderjarig) dus veel zin heeft het niet meer om daarmee aan de slag te gaan.
Maar ik vroeg me af of het fenomeen al erkend wordt in de Belgische rechtspraak, bv. bij het toekennen van het bezoekrecht of bij voorlopige maatregelen ikv echtscheiding. Met "erkend worden" bedoel ik of er gevallen bekend zijn van rechtspraak waarbij dit in rekening wordt gebracht. En hoe is dat in Nederland?

9 jaar geleden
in: Wetgeving
1K
ronron1212
9 jaar geleden
Een volwassen kind van 18 bepaald zelf bij wie ze wel of niet op bezoek komt. Daar doet een recht niets aan.
liveisgreat
9 jaar geleden
het gaat niet over een volwassen kind, het gaat over het algemeen dus los van de situatie
ronron1212
9 jaar geleden
Bij jou vraag is de leeftijd wel degelijk van belang.
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Deze vorm van "kindermishandeling" is al heel lang bekend. Zeker in België waar door senator Guy Swennen in 2007 dit soort misbruik van kinderen op de agenda is gezet om het in het strafrecht op te laten nemen.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Het ouderverstotingssyndroom, een vertaling van het Engelse Parental Alienation Syndrome (PAS), is een - niet door de American Psychiatric Association - erkend syndroom bij kinderen als wordt vastgesteld dat zij een van hun ouders stelselmatig afwijzen.
Het ouderverstotingssyndroom komt vooral voor bij kinderen van gescheiden ouders en de aanhoudende conflicten tussen hen, waarbij een kind gaandeweg onder invloed van de ene ouder de andere ouder onterecht verstoot in diverse nuances: van vermijden, tot lasteren over en schelden tegen die ouder. Het gebeuren is voor het eerst beschreven door de Amerikaanse psychiater Richard Gardner als syndroom. Met name de classificatie syndroom staat nog altijd ter discussie.
Vooral in de Verenigde Staten is het begrip door veel rechtbanken erkend, maar ook door veel rechtbanken omstreden. Gardner stelde voor om in ernstige gevallen van ouderverstoting het eenhoofdige gezag over het kind in het belang van dat kind toe te wijzen aan de verstoten ouder. Het gaat dan om gevallen waar niets anders mogelijk is.
In Nederland werd, na eerdere vermeldingen door rechtbanken, in juni 2007 door de arrondissementsrechtbank Maastricht ouderverstoting als argument genoemd voor het opleggen van een Ondertoezichtstelling. Daarna volgden ook het Hof Den Bosch en een aantal andere rechterlijke colleges deze lijn met betrekking tot het ouderverstotingssyndroom. In de Bossche zaak werd de moeizame relatie tussen vader en kind door de rechter echter ook beschouwd als reden om het contact aanzienlijk te beperken, aangezien dit het kind te veel zou belasten.
Zelfs volwassen kinderen zeggen tientallen jaren later nog: 'Mijn vader wilde me niet meer zien.' Als er duidelijke bewijzen komen dat vader zijn best deed, soms gevochten heeft om zijn kinderen te zien, wuiven ze die, soms keiharde, bewijzen weg; het is moeilijk om te erkennen dat men zo lang in een leugenachtige omgeving heeft geleefd, zonder het te doorzien.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding