Hoe fair is fairtrade?

In het geval van producenten die werken met tijdelijke arbeiders is het bijvoorbeeld moeilijk om na te gaan of hun loon- en arbeidsvoorwaarden te verzoenen zijn met de vooropgestelde criteria.

Bovendien bestaat er in de fairtrade-beweging discussie over de condities: hoe ver moet een producent of onderneming gaan om een fairtrade-certificatie voor zijn producten te krijgen? Moet al het materiaal dat gebruikt wordt in het productieproces geïnspecteerd worden?

Moeten de financiën van de gecertificeerde bedrijven volledig transparant zijn? Zonder strenge voorwaarden en controles bestaat het risico dat producten een fairtrade-certificatie hebben zonder dat het eerlijk karakter gegarandeerd is.

Anderzijds maakt een uitgebreid voorwaardenpakket het moeilijk voor kleine producenten om aan alle eisen te voldoen. De armste boeren dreigen dan uit de fairtrade-boot te vallen. Dat keurmerken niet zijn weggelegd voor alle boeren blijkt uit een rondgang van OneWorld in Ivoorkust[1].

"Kleine boeren kunnen vaak niet het hele jaar door bedrijf voeren. Ze zijn afhankelijk van seizoensarbeid, het inhuren van tijdelijke landarbeiders voor de oogst. De minimumlooneisen die de keurmerken stellen, gelden ook voor seizoensarbeid – alweer een eis waar kleine boeren, vaak niet meer dan familiebedrijven, onmogelijk aan kunnen voldoen. Ook eisen zoals een verbod op kinderarbeid en op bepaalde bestrijdingsmiddelen zijn heel pittig voor de gemiddelde dorpsplantage."
De Universiteit van York (VK) publiceerde in oktober vorig jaar een onderzoek naar de effecten van de 'mainstreaming' van de fairtrade-beweging sinds 1990. Daaruit blijkt dat niet alle bedrijven die zich van het fairtrade-merk bedienen even toegewijd zijn aan eerlijke handel.

Het onderzoek vertrekt van negen oorspronkelijke principes van de fairtrade-beweging. Daarin gelden een gegarandeerde minimumprijs en een sociale fairtrade-premie als de basisprincipes. Deze worden aangevuld met voorwaarden als bewustmaking van de consument, voorfinanciering, gendergelijkheid, scholing voor de boeren en duurzame productie.

De resultaten tonen aan dat sommige van deze voorwaarden werden uitgehold gedurende de laatste twintig jaar. Verschillende bedrijven hanteren in de praktijk enkel de twee basisprincipes, waardoor ze aanzienlijk goedkoper fairtardeproducten kunnen aanbieden dan fairtrade-organisaties.

Voor verder verslag zie bron,wegens hier plaatsgebrek

Dat hangt er maar helemaal van af wat je bedoelt.

Fair trade, ofwel eerlijke handel, is een vorm van handelspartnerschap, gebaseerd op dialoog, helderheid en respect, dat een beter evenwicht wil in internationale handel. Duurzame ontwikkeling staat centraal, door betere handelsvoorwaarden voor producenten die klein zijn en weinig kans maken tegen grote bedrijven en arbeiders.
En dan is het, net als bij alle ontwikkelingshulp, maar de vraag wie dat doet, welke organisatie, hoe eerlijk, hoeveel er aan de strijkstop blijft hangen etc.....

Dus niet in algemeenheid te zeggen.

De wereldwinkels verkopen faire traide producten:
De makers van fairtrade producten krijgen namelijk de kans hun levensomstandigheden te verbeteren.
http://www.wereldwinkels.nl/zakelijk/kerstpakketten?gclid=CM6ni9KdmboCFQTMtAodC0MA3w
Maar ook binnen die organisatie is nogal wat onenigheid.

Dan zijn er nog diverse fair trade merken:
Bedoel je
* Fairtrade Original?
* Fairtrade Max Havelaar
* Fair trade bloemen van "stoere vrouwen".