Wanneer is het raar om tegen jezelf te praten en wanneer juist niet?

Het si meestal wel raar :) Tegen jezelf praten kan altijd ook in je hoofd. Het is alleen niet raar als je met andere mensen bent, die ook moeten weten wat je gaat doen.

Ik zie het weleens een enkele keer als ik in de stad loop dat iemand in zich zelf loop te praten, dan kijkt iedereen toch wel raar tegen die persoon aan, en gaat er met een boog om heen

Het is niet raar tegen jezelf te praten als je een goed gesprek wil.

Op zich is het helemaal niet raar, als je tegen jezelf praat. Iedereen die vindt dat dat nodig is, moet dat vooral doen. Maar je moet je wel realiseren, dat als je alleen op straat loopt, en dan hevig met jezelf loopt te discussieren, voorbijgangers dat wel opmerkelijk vinden. Als je dat niet leuk vindt, moet je alleen thuis tegen jezelf praten.

Met die sporters ligt het denk ik anders. In topsport, vooral tennis, zie je natuurlijk zelf ook wel, dat al het gedoe met praten, schreeuwen, ingewikkeld kijken, moeilijk stuiteren met de bal, friemelen aan de racket, niets meer is dan één grote show. Sporters hopen op die manier, het publiek nóg wat duidelijker te maken, dat het niet mis is wat ze presteren, en dat er heel wat bij komt kijken. Ook onnodig gegil. Het publiek moet vooral niet denken dat zij dat ook zomaar kunnen.

Wat denk je? Zou er bij een wedstrijd zonder TV of publiek ook zoveel aanstellerij te zien zijn? Of zouden ze dan gewoon alleen maar tennissen?

Wat mij betref is het nooit raar, mensen vinden al gauw iets raar. Het wordt wel vervelend als je het niet meer in de hand hebt, en ook je eigen vragen hardop gaat beantwoorden.