Is er wel eens een advocaat geweest die zijn cliënt heeft verraden?

De advocaat moet zijn beroepsgeheim te allen tijde in acht nemen. Ik ken geen geval waarbij een advocaat zijn cliënt naderhand heeft verraden en daarmee het beroepsgeheim heeft geschonden. Als zoiets al eens gebeurd zou zijn, hadden de kranten er bol van gestaan, heel Nederland had het geweten en was de advocaat via het tuchtrecht in alle stilte afgevoerd.
- Inherent aan de rol van de advocaat is dat de waarheid waar hij naar op zoek moet, de waarheid is van zijn cliënt en juist ook de waarheid die zijn cliënt liever voor zich houdt - is een uitspraak van Richard Verkijk, advocaat te Maastricht. Het is niet aan de advocaat de waarheid te verkondigen of zijn cliënt deze te laten verkondigen zoals hij deze zelf ziet, ook al omdat het niet de waarheid hoeft te zijn.
Dat advocaten leugenachtige cliënten niet verraden, is geen gebrek aan ethiek. Het is een keuze tussen - verschillende en strijdige ethische uitgangspunten -.
De geheimhoudingsplicht is één van de fundamentele beginselen voor de uitoefening van het beroep van advocaat en van essentieel, het grootste belang dat iedere cliënt hierop onvoorwaardelijk kan vertrouwen.
Vanaf het moment van beëdiging dient de advocaat zich te houden aan de Gedragsregels.
De advocaat is op grond van de wet verplicht tot geheimhouding; zo dient de advocaat te zwijgen over bijzonderheden van door hem behandelde zaken, de persoon van zijn cliënt en de aard en omvang van diens belangen.
Een advocaat moet wel heel sterke argumenten hebben om de geheimhoudingsplicht t.a.v. een cliënt te schenden, hooguit als de advocaat door te zwijgen de cliënt een acuut gevaar voor zichzelf vormt. Er dient dan overleg gepleegd te worden met de deken van het eigen arrondissement. De deken geeft alleen advies, geen toestemming. In zulk geval blijft het de verantwoordelijkheid van de advocaat.
Als de advocaat na het proces wil gaan praten omdat hij last krijgt van zijn geweten, zal hij met zichzelf in het reine dienen te komen, maar niet over de rug van zijn cliënt, zelfs niet over de rug van de ergste criminele mens.

Vandaag werd een uitzondering bekend die de regel bevestigt. Dus alsnog ja: er is weleens zo’n advocaat geweest ... sterker nog, er moet nu voor gevreesd worden dat die advocaat “er geweest is”:

Een Australische advocaat heeft van 2004 tot 2009 geopereerd als informant van de politie. Daardoor staan minimaal 22 veroordelingen op losse schroeven, waaronder die van topcrimineel Tony Mokbel. De zaak is bekendgemaakt door het Supreme Court van Victoria. Volgens de hoogste rechter is er sprake van ‘an atrocious case of police misconduct’, omdat de leiding al die tijd zou hebben geweten dat de advocaat zijn geheimhoudingsplicht schond.

De advocaat zou 1,8 miljoen Australische dollars hebben verdiend met het dubbelspel. Politie en de advocaat hebben de afgelopen drie jaar getracht de zaak uit de media te houden. Het leven van de advocaat zou op het spel staan. Het Supreme Court stelt in haar beslissing van vorige week dat de integriteit van rechtspleging in dit geval zwaarder weegt dan de veiligheid van de – goed bewaakte – advocaat.

Tony Mokbel, van oorsprong Libanees, werd tot dertig jaar cel veroordeeld wegens grootschalige drugshandel. De advocaat was verder betrokken bij een van de grootste xtc-zaken in Australië. Daarbij werd 4400 kilo aan xtc-pillen in beslag genomen die verstopt zaten in blikken tomaten uit Italië. Het transport was georganiseerd door de maffia uit Calabrië.