Is er eigenlijk nood aan een geslachtsgewijze functieomschrijving?

Een oplossing is de "algemene" benaming te gebruiken. Die is altijd goed.

Ten eerste hebben we voor lang niet alle beroepen een specifieke omschrijving. Denk aan dokter, tandarts, burgemeester.

Ten tweede is de zog. vrouwelijke variant niet altijd het equivalent van de 'mannelijke' vorm: een directrice is er wellicht bij een verzorgingshuis of school maar een vrouwelijke directeur van een onderneming is toch echt directeur. En de vrouwelijke secretaris van een vereniging is geen secretaresse.

Wat wel een "grappig" verschijnsel is, is dat wanneer ook mannen een "vrouwelijk" beroep gaan uitvoeren de functienaam verandert. Denk aan de verloskundige, dat is geen vroedman geworden. En een "office manager" verdient natuurlijk stukken meer dan een (directie)secretaresse.

Toegevoegd na 3 minuten:
En nee... a.u.b. geen "brandweermens" of "zakenkundige" meer; de jaren '70 zijn voorbij. "Zeg, wanneer komt dat timmermens de dakkapel plaatsen?" Wat is er mis met "timmerman" (m/v dus) als geslachtsneutrale aanduiding?

Feitelijk is dit een geval van 'taalseksisme'. Ik zie dit ook als een vorm van discriminatie van een der beide seksen op taalgebied. Aan de ene kant heb je een bewuste vorm van taalseksisme door bewust te denigreren....dom blondje, mietje, 'jullie voetballen als meisjes' enz. Aan de andere kant is er de onbewuste toepassing die we terugvinden bij de beroepen en hun namen. Ze zijn terug te leiden aan een maatschappelijke en/of sociale ontwikkeling en het is vooral stereotiep denken dat aan de basis ligt.

Van oudsher waren het namelijk vooral mannen die beroepen hadden. Het werd zelfs lange tijd voor vrouwen verboden een beroep uit te oefenen zodra ze gehuwd waren.
Maatschappelijke, economische en technologische ontwikkelen hebben ervoor gezorgd dat vrouwen nu zelfs geacht worden zelfstandig te zijn en na de geboorte van hun kinderen, meestal door gaan met werken.

Nu vrouwen steeds meer werkzaam zijn in beroepen die altijd echte 'mannenbastions' waren, wordt het vaak ook voor hen lastiger ermee om te gaan. Menig hooggeplaatste vrouw vindt het niet leuk om met 'geachte heer' aangesproken te worden in een ontvangen brief, of automatisch als secretaresse te worden gezien samen met haar andere vrouwelijke collega's. Dit terwijl ze vaak hetzelfde werk doet als haar mannelijke collega's.

Er zijn dan wel beroepen die het seksisme al iets weg hebben gehaald zoals het vroegere 'geneesheer', men spreekt nu van 'arts' en dat is al iets meer neutraler. Het vroeger vrouwelijke beroep 'vroedvrouw' is nu 'verloskundige' omdat een man zeker geen 'vroedman' genoemd wil worden omdat dit beroep nu ook door mannen wordt uitgeoefend.

Veel van oorsprong mannelijke beroepen vervrouwelijken steeds meer wat op zich een goede zaak is, maar om echt te spreken van taalgelijkheid is er nog veel werk aan de winkel. Het is inmiddels een vastgeroest iets en veel mensen staan niet stil bij dit soort discriminatie of zien het niet zo. Toch zullen na verloop van tijd toch wel meer stemmen opgaan om taalseksisme een halt toe te roepen omdat taal ook stelselmatig verandert. Nederland heeft een rijke woordenschat, die steeds rijker wordt, maar heeft ook een sterke codificatie.
Het zal een werk van lange adem zijn en het zal nog generaties duren voor taalseksisme naar de vergeethoek is verbannen. Een timmervrouw bijv. is in onze maatschappij nog niet zo waardevol als een timmerman omdat het gevoelsmatig meer iets van een hobby heeft. Net als bijv. een loodgieter en zo zijn er meer