ben ik raar? Of gewoon sociaal?

Doe ik ook, klinkt heel bekend allemaal. Ik voel me soms wel onbegrepen, vaker in Nederland als buitenland eigenlijk. Vooral veel mensen in de grote steden (leef zelf ook in de stad) zijn zo schuw dat als je vriendelijk lacht ze gelijk denkt dat je wat van hun moet.

niet raar maar sociaal en spontaan.

aardige mensen hoe gaan we er mee om?

http://www.youtube.com/watch?v=uLEOjy-lj8U

Ik doe werkelijk precies hetzelfde! Ik heb zelfs nog een leuk gesprekje met mensen in de lift!
Gelukkig woon ik op een dorp waar het nog net een beetje gebruikelijk is om elkaar gedag te zeggen. Je ziet toch regelmatig bekende gezichten, dus mensen vinden het nog net niet raar. In de stad zou het moeilijker worden.

Het is fijn om zo te zijn, en iedereen open tegemoet te treden, en als mensen een beetje "vreemd"" reageren, dan kan ik daar een beetje om glimlachen.

De Stichting Ideële Reclame (SIRE) lanceerde een campagne voor een aardiger Nederland. Volgens SIRE vragen veel Nederlanders meer vriendelijkheid van vreemden, terwijl ze vaak zelf niet weten hoe ze op aardige mensen moeten reageren. - Postbus 51 spotjes.
Ik vind het rare spotjes.
Waarom zijn mensen zo bang voor elkaar?
Ruim twee miljoen Nederlanders schijnen er niet goed raad mee weten als een onbekende een aardig gebaar maakt. De helft daarvan is zelfs achterdochtig als een onbekende aardig doet.
Dat is raar!

Ikzelf ben niet zo. Ik ben niet eens aardig of lief.
Best wel vriendelijk hoor.
Ook wel behulpzaam als het nodig is.
Maar niet spraakzaam of lachen tegen vreemden.
Heb ik niet nodig, vind ik zelf.

Misschien is dat raar.
Wat jij beschrijft is niet raar.

Doorgaan met wat je doet,dan gaat de samenleving er weer iets vrolijker uitzien.
Ik probeer dat ook altijd te doen,en de ene keer dan kijken ze je net net aan van wat moet je.
Maar toch kun je merken dat sommige mensen er wel van gediend zijn,en je netjes terug begroeten.
Misschien hebben die net dat duwtje nodig,om over de drempel te komen en jou ook wat terug te zeggen.
Eigenlijk omdat ze het helemaal niet verwachten.
Wel merk ik dat de iets oudere generatie,je sneller begroet dan de jongere.
Maar ook jongeren,doen het zeker wel maar niet iedereen.
Maar ik woon dan ook niet echt in de grote stad.
Dat de vreemdste mensen je weten te vinden is voor mij heel herkenbaar.
Waarschijnlijk straal je toch iets uit,en zien ze dat aan je.
Dat merk ik ook op mijn werk,ze weten je altijd te vinden.

eigenlijk zouden mensen een voorbeeld aan jou moeten nemen.

Ik geloof niet dat ik (al) in mezelf praat. ;)

Maar ik zeg wel gedag of goeiemorgen oid tegen onbekende. binnen EN buitenland.
Meestal tegen mensen waar ik om de een of andere reden oogcontact mee heb, al is het maar vluchtig.
En 9 van de 10 keer krijg ik een leuke reactie terug.
Varierend van een knipoog tot een lach tot een duidelijk hoorbaar goeiemorgen.

En als ik iemand zie met een leuk kapsel of een mooi sierraad of leuke kleding dan zeg ik daar meestal wel iets over.
Het grappige is dat mensen daar weer wat meer moeite mee hebben en verbaasd of verlegen reageren.

Ik maak er geen dagtaak of missie van hoor.. het gebeurt me gewoon.

Tijdens een lange treinreis raak ik ook meestal wel in gesprek. Zeker als het ouders met kinderen zijn.
De leukste ontmoetingen heb je zo.
Maar wel redelijk oppervlakkig. Geen diepgravende emotionele conversaties.

Oh... en elke dronken tor die ik tegenkom begint prompt ellelange verhalen tegen me. Dat vind ik dan weer minder..

Maar ach.. ik heb eigenlijk NOOIT echt problemen. Voel me zelden bedreigd of ongemakkelijk. En als iets me niet aanstaat zeg ik dat ook.

Die ipod gaat ECHT zachter als ik naast zo'n hardrocker zit. En die peuk in de trein/ metro gaat ECHT t raam uit.
Gewoon vriendelijk vragen is vaak al voldoende.

En anders vraag ik het een tweede keer wat minder vriendelijk. Vaker dan 2 keer is eigenlijk nog niet nodig geweest.

Je bent niet raar, tenzij je ruzie met jezelf krijgt in die supermarkt natuurlijk :P

En blijven doen hoor, dat spontane groeten.
Juist die grijze anonimiteit veroorzaakt vaak zoveel problemen.

Je bent een aardig en lief mens, maar je hebt nog wel veel de behoefte om dat bevestigd te zien.
Juist daar zit hem de kneep.
Op het moment dat jij wat minder (lief) in je vel zit,
zeg je de 'ander' vriendelijk gedag,
maar wel met de intentie dat die ander dat ook terug moet doen.
Het is dus voorwaardelijk gegeven!
Dat wordt altijd gevoeld.
Nu zul je zien dat mensen dan 'raar' naar je gaan kijken en wordt je 'afgewezen in plaats van dat je bevestigd wordt (en dat was nu juist alles dat je wilde).

Dus, ga ervan uit dat je lief bent, zelfs al voel je je niet zo....dan zul je zien dat, wanneer jij vriendelijkheid nodig hebt, je het zult vinden in de 'ander'.

Je zou kunnen zeggen: het draait allemaal om intentie!
Zodra je ergens bewijzen van wilt vinden, bevestiging, zul je het juist niet krijgen.
Wanneer je het gewoon BENT (niet voelt) dan IS HET ZO!

ik vind gewoon sociaal.
de wereld is mensen zoals jij hard nodig.
anders blijft iedereen alleen met zichzelf bezig,
en als iedereen een stuk meer als jou is, zullen mensen meer op elkaar gaan vertrouwen. en als mensen weer op elkaar vertrouwen, kan de wereld een stuk mooier worden!

Ik wou dat iedereen zo was. Ik ben ook zo, vooral tegen mensen die ik vaker tegenkom op weg naar school of zo. Dan kijken ze je elke dag heel lang aan totdat je denkt, zal ik maar groeten, en als je groet, dan draaien ze hun gezicht meteen weer. Toch trap ik daar elke dag weer in.

iedereen denkt alleen maar aan zichzelf

jij niet doordat je zo charmant en open bent

dan val je op

zulke mensen als jou moet je met een lantaarnpaal zoeken

Heel herkenbaar wat ik in jouw vraag lees. Ik praat niet in m'n zelf maar zeg ook vreemden gedag en krijg soms verwonderde reacties. Mensen rekenen er niet op dat er gedag tegen je gezegd wordt.

Jouw verhaal past goed bij deze zonnige dag. (veel zingende vogels licht en zon).
Jij bent niet raar of vreemd, maar gewoon een bewust mens, wat het fijn vind om anderen te helpen, en liefde en vrolijkheid te verspreiden.
Als mensen raar kijken omdat je hun gedag zegt, komt het omdat ze dat niet verwachten.
Ze zijn dus blij verrast.
Je staat in verbinding met je innerlijke zelf, en je brengt een positieve cirkel op gang, die zich steeds meer zal verspreiden, zodat alle mensen aangestoken zullen worden door jouw vrolijkheid en liefde.
Ga zo door.

Wie bepaalt er wat raar of normaal is ,blijf lekker jezelf ! Het is raar dat er niet meer sociale en spontane mensen rondlopen en dat de meeste mensen tezeer in zichzelf gekeerd zijn.De samenleving is hard en onpersoonlijk geworden ...Zelf ben ik ook iemand die al eens een praatje maakt of gedag zegt ,mijn buurvrouw die woont hier al zes jaar en ik blijf hallo zeggen maar die mevrouw vind het blijkbaar zo vermoeiend om te glimlachen of te antwoorden ,dat gezicht tot op de grond en toch blijf ik vriendelijk en beleefd met dergelijke mensen want dan weten ze niet meer goed hoe te reageren en dan worden ze zelf uiteindelijk scheef bekeken omdat ze overduidelijk asociaal zijn . Blijf gewoon jezelf ,die mensen zijn door het leven verbitterd en zo willen ze iedereen op een afstand houden maar zo ook lieve mensen die iets kunnen betekenen ooit tja ...