Waarom staat bij sommige Zuid-Franse kerken de klok "los" bovenop de kerktoren?     [foto]

Dat wordt een 'campanile' genoemd. Die term komt uit en de oorsprong ervan ligt in Zuid-Italië. Het betekent: losstaande klokkentoren.
De campaniles zijn een algemeen architecturaal in het oog springend gegeven en zeer typisch voor Zuid-Frankrijk. Een sierlijk smeedijzeren omhulsel dat de klok van de toren draagt en in het open klokkenhuis beschermt. De lokale dorpssmid heeft de solide ijzeren kooi waarin de klok hangt zo mooi mogelijk vervaardigd om zo zijn ambachtskunst te tonen. Men hoopte dat zo de Mistral en Tramontana er minder vat op zouden hebben. Niet alleen bij torens van kerken, maar ook van belforten, donjons, horlogepoorten, gemeente- en stadstorens.

In een ver verleden werden deze torens gebouwd zonder campanile. Op het platte dak van de toren speurde een dorpeling dag en nacht de horizon af om bij een aanval, brand, en dergelijke zijn dorpsgenoten daarvan tijdig op de hoogte te kunnen stellen.
Vanaf de zevende eeuw werden de torens in steen opgetrokken. Ze maakten meestal deel uit van vestingen rond dorp of stad en men introduceerde toen een klok, zodat de wachter daarmee kon alarmeren.
Pas later werd het luiden van de uren de essentiële functie van de klok.

Veel campaniles dateren uit de achttiende eeuw. Ook nu nog worden ze gebouwd.
In Frankrijk lopen verschillende initiatieven om alle campaniles te inventariseren.