Je wilt eerlijk zijn maar niet kwetsen. Hoe los ik dat op?
Ik ben op zoek naar een goeie manier om te zeggen wat je wilt zeggen, zonder dat iemand zich afgebrand voelt....
Sommige mensen kunnen tegen een stootje maar bij anderen merk je dat ze snel afhaken als je iets aangeeft dat iets je irriteert. Maar als je niets zegt loop je er zelf mee rond.
Bijvoorbeeld je collega zit continu in z'n neus te graven, jij vind dat nog al een onsmakelijk gezicht....
Of omgekeerd, iemand straalt duimendik af dak er iets aan de hand is, maar zegt daar niets over, je geeft aan dat ze dan beter iets kan zeggen, maar dat valt ook niet goed.
Als iemand afhaakt, dan heb je het gesprek ook verloren...
Wat is een goeie manier om hier mee om te gaan?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
deze (zeer goede) vraag is niet zo makkelijk te beantwoorden, omdat mensen verschillend zijn. dus wat bij de ene werkt, werkt bij de andere niet. wat communicatiegoeroes ook zeggen : er is geen algemeen recept. Bij "volwassen" mensen met een gezond zelfinzicht kan je rechtstreeks communiceren. Zij zullen zich dankbaar tonen voor je feedback en dan hun eigen ding ermee doen. Maar er zijn ook mensen met een grandioos verdedigingsmechanisme en een "kort lontje". Gelijk wat je zegt en hoe je het brengt, ze nemen het altijd kwalijk. Zij voelen zich bij kritiek meteen compleet de grond ingeboord en gaan dan vaak in het defensief. Waardoor je ruzie krijgt en de zaak nog erger wordt. Anderen hebben het "korte lontje" enkel op bepaalde vlakken.Hier is open communicatie niet altijd aangewezen. Ook als er iets "aan de hand" is, zal bij de ene negeren beter werken dan erover praten, bij de andere net omgekeerd. Sommige mensen hebben immers wat afstand nodig om alles voor zichzelf op een rijtje te zetten en te bedenken wat ze er verder mee willen. Als ze erover willen praten, zullen ze het waarschijnlijk ook zelf wel doen. Anderen hopen dan weer dat je eens naar hen luistert, zodat ze hun hart kunnen luchten. En zelfs humor, iets wat vele harten opent, zal bv bij mensen met een groot ego (die zich dus van binnen heel klein voelen) mogelijk tot gevolg hebben dat ze kwaad worden omdat ze zich niet serieus genomen voelen. Met andere woorden : hoe je het ook brengt, er is nooit een garantie dat de ander niet "gekwetst" wordt. Bedenk ook wat de achterliggende bedoeling is van je "eerlijkheid": hoe belangrijk dit is voor jou, of het om jou gaat of om de ander enz... Als je dit doel helder maakt, kan je ook kiezen om op bepaalde momenten niet te reageren. Als het je doel is om anderen tot gedragswijziging te brengen kan je beter stoppen met te denken in termen van eerlijkheid. Dan komt het er op aan te bedenken hoe je het beste resultaat behaald met die specifieke persoon. Daarvoor is het belangrijk mensen te doorgronden. Dus niet enkel te kijken naar jouw boodschap, maar ook naar degene die ze ontvangt. Laat echter vooral ook toe dat je verantwoordelijkheid ergens stopt. Als iemand je echt kwaad doet, is het je recht om dit tegen die persoon te zeggen. Als je dit op een respectvolle manier doet en de ander is toch "gekwetst" toont, is dat zijn of haar persoonlijke proces. Ga je dan niet verontschuldigen of dergelijke. Blijf rustig maar blijf tegelijk in je kracht!
Je zou iets op een vriendelijke toon kunnen zeggen, waardoor het minder kwetsend zou overkunnen komen. Ook je mimiek telt hierbij een glimlach breekt het ijs. Bijvoorbeeld als iemand in zijn neus peutert,dan zou ik met een glimlach zeggen, lukt het? Dan weet de persoon in kwestie al waar het overgaat, maar zal zich minder gekwetst voelen,omdat je het op een vriendelijke manier zeg. Vaak gaat het niet per direct om wat je zegt, maar hoe je het zegt..
Je collega's zeggen wat je van hun gedrag of hun werk vind, wordt ook wel feedback geven genoemd. Bij het samenwerken is het geven van feedback onmisbaar. Om ongewenste reacties (boze of gekwetste collega's) te voorkomen zijn er "regels" en richtlijnen voor het geven van feedback op een goede manier. De belangrijkste is wel om het vooral bij jezelf te houden. Beschrijf vooral wat bijvoorbeeld het neuspeuteren bij jou doet. Uiteindelijk is het nooit helemaal te voorkomen dat je soms mensen kwetst of boos maakt. Je kan tenslotte niet iedereen te vriend houden, maar je kan wel proberen het zoveel mogelijk te voorkomen. In de link een stukje over de feedbackregels op Wikipedia. Als je googled op "feedback geven" is er nog veel meer over te vinden.
Je kunt vragen´is er iets?´ Dan geef je de ander eerlijk de kans om het te vertellen. ook als diegene er niets over wil vertellen kan hij dat zeggen. voor gedrag veranderen is mijn ervaring dat je het beste positief kunt beginnen.Tactisch zou je het tegengestelde kunnen beweren door te zeggen dat iemand altijd zo netjes op zichzelf is en dat je hem nog nooit in de neus hebt zien peuteren. je kunt het zo proberen dan heb de positieve kanten van iemand benadrukt ik weet dat het beter werkt als negatieve kritiek.
Als er nou iemand op aarde is die niet diplomatiek is... dan ben ik het helaas zelf. Dat is lastig maar ook wel praktisch. Ik houd van eerlijk en direct, daarom wil ik deze vraag graag beantwoorden: Dus bedoel ik niet: "Ik vind jouw stom", want dat is echt de meest kinderachtige uitspraak. Hooguit kun je een gedraging alszodanig kwalificeren ik vind dat gedoe stom... maar wat helpt dat de zaken te verbeteren? De betere reactie is dan in mijn ogen: "Realiseer jij je dat als jij je op zo een bepaalde manier gedraagt ik het gevoel krijg dat....." Dan doe je 2 dingen goed, ten eerste val je iemand door de vragende vorm niet frontaal aan. Ten tweede buig je het om naar jouw gevoel, iets wat die ander moeilijk kan ontkennen. Bekijk het daarbij ook eens vanaf de andere kant... iets kan voor jou bijvoorbeeld heel storend lijken maar is dat vanuit die ander ook zo? Verder is het ieders goed recht om een mening te hebben maar het is niet verplicht deze te ventileren. Je mag deze, als zij nergens toe leidt, best voor je houden. Helaas zijn sommige vormen van eerlijkheid slecht een excuus voor asociaal gedrag. Moeilijke materie voor jong en oud maar hopelijk heb je hier wat stof tot nadenken aan.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
