Waarom vragen sommige rechters in Nederland aan verdachten/daders of ze het eens zijn met hun straf?

Dat heeft een psychologische functie. Met daarover na te denken zet de schuldige al de eerste stap op zijn of haar weg naar een beter/ander leven.

Het is niet alleen maar een formaliteit, de reactie van een verdachte kan een rechter aanwijzingen geven door vooral ook de nonverbale signalen.

Laatst was er op TV (Ned 1 meen ik) een jongeman die veroordeeld zou worden wegens oproer omdat hij daar letterlijk toevallig zijn fiets weghaalde, wat hij hard kon maken.

De officier vond toch straf op zijn plaats omdat hij de groep versterkte (fysiek vergrootte) door zijn aanwezigheid.

Legde hem de straffen echter geheel voorwaardelijk op met een proeftijd van twee jaar.

De rechter vond wat de ontwapenende jongeman daar van vond.

(zelf dacht ik wat een onzin , deze jongen is bewezen onschuldig)

De jongeman stemde in , blij dat hij geen boete opliep.
Hij realiseerde zich niet dat zoiets in een strafblad kan komen.

De rechter zag de jongeman aan en zei dat HIJ het er niet mee eens was, hij sprak hem vrij.

Hij moet gezien hebben dat de jongeman op generelei wijze de mentaliteit had van de relschoppers en de naïeve jongeman niet het slachtoffer mocht worden van een te strenge en gehaaide officier.

Voor mij toonde dit heel duidelijk het nut aan de verdachte te vragen VOOR de uitspraak.

Na de uitspraak zou het geen zin meer hebben.
Het heeft dus nut.