Waarom hebben we zo'n complexe samenleving?

Ja, dat zou ideaal zijn.

Helaas zijn er ruim 16 miljoen Nederlands die allemaal een net iets ander idee hebben over hoe onze samenleving dan zou moeten zijn. De samenleving zoals deze nu is is een mengelmoes van de verschillende meningen van al deze mensen.

Hoe dit simpelere gemaakt kan worden en nog steeds democratisch weet ik niet. Natuurlijk kunnen we de koningin weer de baas maken en verder geen inspraak meer toestaan.

Vanwege de vele en vele facetten, elk facet vraagt zijn eigen aandacht en vecht voor zijn eigen leven, dat is zo multidimensioneel, dat men moet spreken van een complexe samenleving...

De samenleving is complex omdat alle mensen complex zijn. Iedereen heeft zijn eigen wens, iedereen is de uitzondering. Daarom wil iedereen dat alles wordt georganiseerd volgens zijn/haar ideeen... en dat is nou net wat er geprobeerd wordt:
De samenleving bestaat uit allemaal mensen met verschillende beroepen omdat iedereen een eigen talent heeft waar die het beste in kan werken.
De samenleving kent allemaal regels (wetten) omdat zonder wetten het recht van de sterkste geldt.
De samenleving kent politiek omdat iedereen politiek denkt en zijn eigen ideeen het beste vindt. Er is alleen maar geen politiek in een dictatuur, daar is er maar 1 mening en geen discussie. Maar dat willen we niet...

Ik ben blij met de complexe samenleving. Niemand begrijpt altijd alles wat er gebeurt in de samenleving, maar zoals het hier in Nederland is, is het prima.

De samenleving is te complex, wie snapt zijn salarisstrook nog? Arbeidscontracten en koopcontracten, Cao''s en koopakten voor een huis... Wie begrijpt nog wat hij leest en waar hij voor tekent?

Als kind leren we praten, communiceren leren we echter niet. Terwijl communiceren veel complexer is. Veel meer dan praten alleen. We kunnen onderscheid maken tussen verbale en non-verbale communicatie. Beide zijn niet te onderschatten. Ook als we zwijgen, níet reageren, communiceren we. En de ander trekt daaruit conclusies. Best belangrijk dus om ons te realiseren wat we doen of laten, zeggen of niet zeggen, kortom: hoe we overkomen bij de ander.