Ik heb mijn eerste mobiel ooit eens gekregen van mijn zoon.
Want, zei hij, als je eens onderweg bent met de auto kun je altijd iemand bellen, wel zo veilig.
Daar heeft hij natuurlijk groot gelijk in..
Maar hij ligt bij mij vaker op de tafel als dat hij in mijn tas zit.
Maar...als het echt moet, dan heb ik hem wel bij me, maar ik ben er niet echt een voorstander van, om altijd maar bereikbaar te zijn voor anderen.
We hebben e-mail en we hebben een huistelefoon, mèt antwoordapparaat.
Ik vind het ook niks hoor, als ik word gebeld onder het boodschappen doen bv, dan bel je toch niet privé.
Hele verhalen hoor je, naast je, in de bus, in de trein...je moet gewoon mee luisteren.
Dhus, voor mij niet heel belangrijk :)