Hebben de russische leiders in de jaren '80 de opmars van internet zien aankomen?

Oei, twee vragen in één!
1)Helemaal niemand heeft in de jaren '80 de opmars van het internet zien aankomen, laat staan die bejaarde communisten.
2)Kennis is macht, en dat is het laatste wat de Noord-Koreaanse leiders het volk willen geven. Ook dat regime zal tijdelijk blijken te zijn. Hoe tijdelijk? Afwachten....

De toenmalige President van Rusland Gorbatjov heeft het internet vast niet zien aankomen. Microsoft wilde in de aanvankelijk geen browser op de windows 95. Niemand heeft toen al geweten dat internet zo groot zou worden.

Gorbatsjov had andere redenen voor de 'glasnost' en ''perestrojka', openheid en verandering. Gorbatsjov was een prima leider en zou het stukken beter doen als al die anderen die na hem kwamen, de meestal dronken Boris Jeltsin en de weinig democratische Poetin.

Rusland sluit het internet niet af maar doet het anders, Journalisten die kritisch schrijven over Tsjetsjenië bijvoorbeeld worden omgebracht, de persvrijheid staat er zwaar onder druk.

Noord-Korea sluit het land hermetisch af, dat is een technische kwestie., firewall enz.

In Noord-Korea staat in onze ogen de tijd stil. Mensen hebben daar geen sateliet-tv en spreken ook geen Engels. Twee voorwaarden om internationaal besef te hebben. Daarnaast is het ook een stukje cultuur. Onze cultuur is aan te nemen dat Amerika alleen goed kan doen, als we dan horen dat ze martelen in Cuba, willen we het niet geloven. In Noord-Korea is dit precies andersom, maar de werking is exact hetzelfde.

Rusland is toch veel internationaler ingesteld. Daarnaast is Rusland een federatie, zoals Joegoslavië dat ook was, met verschillende volken, verschillende culturen en een verschillende geschiedenis. Ik ben persoonlijk dan ook bang dat als de EU een eigen staat wordt, we binnen 50 jaar weer uit elkaar klappen, als we het allemaal te snel willen doen.

Dat Amerika wel 50 staten bijeen heeft weten te houden, is omdat dit proces in meer dan 100 jaar is ontwikkeld. Daarnaast hebben de afzonderlijke staten nog net genoeg eigen bewegingsruimte om een eigen identiteit aan te nemen. En reken maar dat mensen uit New York neer kijken op mensen uit San Fransisco en andersom, net als wij Italianen vaak maar corrupte voetbalfanaten vinden die onze Euro in gevaar kunnen brengen, en Italianen ons weed-rokende kouwe kikkers vinden die politiek te serieus nemen.