Hoe scherm ik me af van een klagende persoon?

geef duidelijk jouw standpunt, idee hierover weer.
vertel, laat weten, wat het met jou doet.

Gewoon negeren

Toegevoegd na 3 minuten:
Ik kan genoeg personen die alleen maar lopen te klagen, ik begin meestal over een ander onderwerp dus dat kan je proberen als die persoon loop te klagen gewoon over heel iets anders beginnen.
Of zoals ik al zei gewoon proberen te negeren.

probeer er de humor van in te zien, wuif al dat geklaag lachend weg

Je kan wat zij zegt overdreven teruggeven.
Ze klaagt over een regenbuitje, jij zegt dat je ook zo'n hekel hebt aan dit pokkenweer. Probeer zó te overdrijven, dat het net belachelijk wordt en zij het gaat verzachten.

Ze klaagt over anderen. Dan vraag je haar, wat zij er aan gaat doen.

De clou is dus, om niet meer te accepteren, dat zij het denken aan jou overlaat. Geef het terug!

Moeilijk he, ik herken het wel, heb zo'n collega, ik sluit me af, ene oor in andere uit
Je kan de ander niet veranderen, wel jezelf, of in dit geval, dat wat het met je doet.
Wat ik ook wel doe is het in mijn eigen hoofd belachelijk maken van wat er gezegd wordt.
Iemand klaagt over zere voeten vanwege de schoenen, ik denk dan , hoe kan je ook verwachten dat zulke lelijke schoenen lekker lopen,....... Dan heb ik een binnen pretje :)

moet je eens vragen of die persoon ook zo over jou praat, dan is het vaak snel afgelopen.

Wat je nog kunt proberen, is een ik-boodschap geven. Dat gaat ongeveer zo:
Hee Piet, ik merk dat jij het sons prettig vind om over zaken te klagen. Zelf merk ik dat me dat veel energie kost om naar te luisteren. En op de lange termijn word ik daar erg moe van. Zouden we hier een oplossing voor kunnen vinden?

Soms heeft de klager niet door dat hij (zij) klaagt, of dat anderen hem (haar) daardoor vermijden, en help je hem (haar) juist door het te zeggen op deze manier.

De kans is ook asnwezig dat het niet helpt, maar dan heb je het in ieder geval geprobeerd en besproken. Dat helpt al.

Ook een optie is er achter zien te komen welke positieve dingen die persoon in kwestie nog en toch allemaal heeft. Die eens voor zijn aandacht brengen en laten zien dat er ook nog reden genoeg is om blij en dankbaar te zijn. Soms moet je het gewoon voorzeggen bij zulke mensen, hun ogen moeten er opnieuw voor open gaan.

Ik heb ook zo'n collega die over alles wat te zeiken heeft. Als hij begint ga ik gewoon door met wat ik aan het doen ben, zeg af en toe ja of nee op momenten waarvan ik denk dat het uitkomt, en laat de woordenstroom verder zoveel mogelijk langs me heen gaan. Soms zegt hij: Je luistert niet hè en dan zeg ik: Sorry, ik moet ff door.

Dat is niet altijd even eenvoudig en per type anders. Als je wetenschappelijk psychologisch te werk wil gaan, moet je in elk geval eerst jezelf 'zuiveren van emotionele reacties'.

Een keer je dat gedaan hebt, kun je dan volgende zaken proberen (het is een uitvindsel van mij van het moment, dus pas het aan zoals je het zelf aanvoelt)

Eerst 2 minuten luisteren zonder iets te zeggen om goed te observeren. Let op de lichaamstaal en of de persoon je aankijkt.

Dan probeer je de aandachtmethode door met hem mee te gaan, desnoods overdreven en te zeggen "wat erg". Dan kijk je of hij/zij er nog een schepje bovenop doet.
Probeer die ook 2 minuten vol te houden.

Dan ga je 2 minuten herhalen wat die persoon zegt en begin je te zeggen "ik heb dat ook" en dan kun je kiezen of je het jouwe minder erg maakt, dan wel nog veel erger.

Dan ga je 2 minuten zeggen dat andere mensen het eigenlijk nog veel erger hebben.

Ergens ga je de persoon plots zien afhaken of zien wakker worden en misschien heeft die door dat je hem eigenlijk aan het analayseren bent, terwijl een zoogdier op dit niveau meestal enkel om aandacht vraagt.

Op die manier ga je heel leerzaam om met een saai iemand en wordt het een leermoment.

Let op: Verwacht niet altijd dat je de persoon kunt veranderen naar je eigen verwachtingspatroon.

Want, en dit is heel belangrijk: Deze vraag is net wat je de persoon verwijt: Jij zaagt (heel de tijd) dat die persoon zaagt. In feite zou je hem in dat opzicht dus al moeten begrijpen door na te gaan waarom die persoon zagend overkomt en wat voor gevoel jou dat geeft.

Een anekdote om dit antwoord af te ronden, neem ik van mijn toen vijfjarige dochter in een gesprek over "oud worden", waarbij ik stelde dat ik vond dat je oud wordt, als je meer herinneringen krijgt (achter je) dan dromen koester (voor je). Stientje werd even stil en zei:

"Ik vind dat mensen oud zijn als ze zagen".

Wie jong wil blijven, krijgt het perfecte antwoord niet van mij, maar van Stientje Van Belle dus (bijnaam 'de ziener').

+JMVB