Bang voor de dood, maar ook kinderwens.

Eerlijk gezegd begrijp ik je vraag niet goed.
Ben je zelf bang voor de dood?
Je bent dol op het leven.
Waar zit dat bang zijn voor de dood dan in?

Wij hebben maar een zekerheid in dit leven en dat :
dat we ooit dood gaan.
Dat geldt voor iedereen.

Maarja, je stelt ook geen vraag......

met het schenken van nieuw leven geef je ook de dood, deze garantie hebben we allemaal. geen finish zonder start, en geen start zonder finish.

hiertussen zit nog een heeeleboel moois, waardevols, intens, bijzonders waar je allemaal van kan genieten en waarbij kids (zo is mijn ervaring) een MEGA bijdrage doen.

de dood en de verwerking hiervan bestrijken een klein deel van het totale leven. het gemis zal altijd blijven als we een dierbare verliezen, maar ook al het mooie en waardevolle wat iemand kan hebben gebracht in ons leven, en dát blijft voor altijd.... voor zolang we leven.

Je zou niet moeten kijken naar het feit dat het kind ooit dood gaat, maar naar het feit dat je het kind een leven schenkt!
Niets is zo'n mooi kado als het kado wat je moeder je geeft, leven!

Als jij graag een kind wilt dan moet je aan de natuur toegeven. Dat is nl. de hele zin van het leven. Geboren worden, leven en weer sterven. Het hoort erbij.
Je hebt maar één leven en het zou zo jammer zijn als jouw leven geleefd werd zonder dat het voor jou een goed ingevuld leven was. Je zou altijd het gevoel houden dat je iets wezenlijks niet zou hebben gehad in jouw leven.
Wees niet bang voor de dood of ziekte. Als het zover is moet je erin berusten en accepteren dat het erbij hoort.
Je leeft om voort te leven en dit gebeurt nu eenmaal met een kind. Jouw levensopbouw, jouw opvoeding, jouw genen gaan weer verder in je kind. Dat een kind kan sterven voor de ouder sterft, het kan gebeuren, maar meestal overleeft het kind de ouder en deze normale, meest voorkomende gang van zaken moet je voor ogen houden. Ik begrijp je goed hoor, want ik heb ook ooit getwijfeld of het wel verantwoord is om een kind in deze tijd op de wereld te zetten. Ik vind het soms zo'n gevaarlijke rot wereld! Als je echter bedenkt dat je nu eenmaal nu leeft en het beste ervan wilt maken, moet je niet stilstaan bij dingen die evtl. zouden kunnen gebeuren.
Dan leef je niet echt, maar wacht eigenlijk je leven lang op het moment dat de dood je bevrijdt van je doemdenken.
Toen ik mijn kind in de armen hield wist ik dat dit het ultieme gevoel is maar dat het oh zo kostbaar is dat kleine
wezen. Dat geeft u eenmaal de natuur een moeder mee.
Het gevoel dit kind nooit te willen verliezen en daarom zal je ook een goede moeder zijn die de beste bescherming biedt aan haar kind. Als dit je wens is, geef er dan gewoon aan toe. Al zou het maar kort leven ( kleine kans)
dan waren het voor het kind toch waardevolle jaren bij een moeder die het ook wenstte.

Als je een kind krijgt, en je komt zelf te overlijden, leef je door in je kind. Is toch ook een mooie gedachte :-)
Succes met je 'keuze' maken.

probeer te accepteren dat de dood ook bij het leven hoort, net als tegenslagen. lastig hoor, maar je ontkomt er niet aan. en.... waarom is de dood zo negatief voor je? waar ben je bang voor? iedereen zal doodgaan, ook jij. maar dat wil niet zeggen dat het echt vreselijk is. misschien voelt het wel als een verlossing voor je tegen die tijd?? probeer te relativeren. en ondertussen genieten van het hier en nu. meer is er niet. zorgen om de dood kunnen je geluksgevoel in de weg staan. zonde, het heeft geen zin hierover te piekeren, het is nutteloos. de dood zal zich hoe dan ook een keer aankondigen. en iedereen zit in hetzelfde schuitje. dit is wat ik nu weet, maar ik ben ook enorm bang geweest voor de dood. iedereen kent dat gevoel, maar iedereen zal op een bepaald moment ook beseffen dat het niet zo veel zin heeft je daar erg druk over te maken. en dan zul je de vrijheid ervaren, die ik nu voel. geef het de tijd.

De wereld word inderdaad steeds gevaarlijker om in te leven.En wanneer je een kind op aarde zet begint het in feite reeds te sterven.
Toch beschouwen miljoenen mensen het leven als een geschenk,en voor de gelovigen onder ons ;een geschenk van God.
Wanneer je er moest achter zien te komen dat de dood vergeleken kan worden met een slaap ,zoals Christus dit eigenlijk ook deed,zal de dood niet zo over komen als 'de grote onbekende' in je leven.

Alhoewel ik nu zou kiezen voor geen kinderen.Heb ik toch gekozen ,toen ik jonger was voor 3 kinderen.
Zij zien ondanks de onvolmaakte toestanden om ons heen ,'het deelachtig mogen zijn aan het leven'nog steeds als een mooi geschenk!

Bang voor de dood kan je ook oplossen, denk bijvoorbeeld aan voor dat je geboren was, door bv in een fotoboek van je ouders te kijken. En dan met de gedachte, toen was ik er ook nog niet

miss86 geeft in mijn ogen een geweldig antwoord.
middels je kind leef je voort en je kind later ook weer in haar kind, Dat is het doel van ons leven, verwekken van nieuw leven waardoor wij blijven voortbestaan.
Ik ben met mijn stamboom bezig en ben al teruggegaan naar het jaar 1500, hierdoor leven mijn (nu bekende) voorouders in mij verder:Velen van ons zijn bang voor de dood maar laat dat alsjeblieft het leven niet beïnvloeden want dan heb je geen leven meer, geniet zolang het kan en ik hoop dat je een mooi, lief, slim en gezond kind op de wereld zet.

iedereen gaat dood dat is een feit, ik was ook heel erg bang voor de dood zo erg dat ik er paniekaanvallen van kreeg. Nou heeft een vrouw mij eens gezegt dat we het leven moeten zien als een vlinder proces, wij leven het leven als een rups als we dood gaan zijn we een cocon en slaan onze vleugels uit en vliegen net als mooie vlinders elders waar het mooier is dan hier, en sindsdien ben ik er niet meer bang voor, en zeker als je een baby hebt die kunnen nog niet praten maar die negatieve gevoelens en energie die voelen ze wel en daatdoor worden ze ongelukkig van! En daarom is het van belang om positief in het leven te staan zeker met kinderen! Als je vind dat het kind oud genoeg is kun je daar een met hem of haar over hebben, want ieder kind verliest een dierbare en dan weten ze niet hoe ze ermee om moeten gaan!

Jouw moeder wist toch ook dat jij ooit dood zou gaan?
En toch kreeg ze jou.
Daar ben je nu erg blij mee, want je zegt van het leven te houden.
Dus denk hier maar aan als je weer bang bent.

Nergens om bang voor te zijn. het is eerder het bang zijn voor het onbekende.

Maar het lichaam is gemaakt om uiteindelijk ook weer te sterven, en heeft hierdoor een manier waarop het hiermee omgaat. het is iets natuurlijks en onvermeidelijk waar je niet bang voor hoeft te zijn.