Mag een psycholoog met zijn of haar partner over zijn of haar cliënten praten? Of heerst er echt een duidelijke zwijgplicht?

Je heb zwijgplicht je mag niks over je cliënten vertellen.

Ik zou me voor kunnen stellen, dat, als de psycholoog een goede relatie heeft, waarbij ze elkaar wederzijds steunen en opvangen, hij soms héél globaal een '' case' schildert, omdat het hem erg bezighoudt.
Meer in de stijl van bep. symptomen, behorend bij een bep. ziektebeeld. Zodat zijn partner begrijpt, waarom hij zo in zichzelf gekeerd lijkt, of uren in de boeken duikt voor extra research.

Maar niet zo van : vandaag was mevr Jansen erweer, en sinds vorige keer zei ze.....
Zo'n zwijgplicht heeft hij natuurlijk wel.

Bovendien hebben psychologen vaak zélf een psycholoog, waar ze terecht kunnen als ze in de knoop komen met zichzelf, naar aanleiding van de problemen waarmee ze in hun praktijk geconfronteerd worden.

Het mag niet, vanwege het zwijgplicht. Soms gebeurt het wel, vanwege de zwaarte van sommige onderwerpen....is het wel eens nodig dat de psycholoog in kwestie ook zijn/haar ei kwijt moet. Dat kan dan bij een partner, het is dan wel raadzaam geen namen te noemen en niet in details te treden!

Zwijgplicht geldt ook naar familie en partner van de behandelaar. Maar misschien zal de psycholoog wel eens anoniem over een geval praten met zijn/haar partner tijdens het avondeten.

Toegevoegd na 1 minuut:
Zwijgplicht is eigenlijk geen goede aanduiding. Het heet beroepsgeheim.

Hoe begrijpelijk het ook kan zijn dat een therapeut, maatschappelijk werker of psycholoog of dergelijke aspecten van zijn/haar werk wil delen met zijn/haar partner mag deze dit niet. De zwijgplicht maakt geen uitzondering voor een partner.

hmm volgens mij mag het helemaal niet.. Ik had vroeger wel een priester als leraar levensbeschouwing. Hij vertelde altijd in geuren en kleuren over wat mensen bij hem hadden gebiecht. Volgens hem mocht hij best vertellen wat er tegen hem was gezegd, zolang hij maar geen namen noemde en de personen dus anoniem bleven.

Als je over vertrouwelijk zaken praat, mogen die nooit tot specifieke personen (of specifieke) omstandigheden herleidbaar zijn. Als psycholoog mag je niet zeggen: "Vandaag kwam Karel van Geelkerken uit de 3e Helmerdwarsstraat op bezoek en vertelde mij dat hij zich bevredigde met een slipje van zijn kamergenote."
Je kunt wel zeggen dat "er iemand was geweest die....."
Maar als er een kans is dat je daarmee de identiteit van iemand bekend maakt, moet je je mond houden.
Op soortgelijke wijze los ik dat dilemma op in mijn beroepspraktijk.

De psycholoog mag over cases praten, zolang deze niet herleidbaar zijn op een individuele client (of een kleine groep).

Hij mag dus wel spreken over een aandoening die tot zelfmoordneigingen leidt, waar hij persoonlijk moeite mee heeft, maar hij mag niet zeggen dat hij enorm geschrokken is doordat meneer Jansen weer eens op de dakrand stond.

er heerst in dat geval geen duidelijke zwijgplicht.
je kan er vanuit gaat dan ook een psycholoog een uitlaatklep nodig heeft en dit de partner kan zijn (goh, schatje, hoe was je dag is een veelgehoorde zin bij het avondeten)

als je alles bij naam en toenaam verteld mag dit niet ivm het zwijgplicht. maar dit is natuurlijk nooit te controleren.
hier in Nederland geldt... niets te bewijzen, niets te bestraffen terwijl toch het zwijgplicht en de regeltjes van het beroepsgeheim overtreden worden.

het is niet verboden om het over 'een' cliënt te hebben, zolang de persoonlijke gegevens er maar niet bij te pas komen en het een casus blijft.

als laster en smaad gepleegd wordt is dit ook strafbaar (ook hier alleen weer als er aangetoond kan worden wie 'wat' heeft gezegd)