Hoe zit het met de donoren tekort in Nederland?

Er is chronische een tekort aan donoren.

dat was in het verleden ook maar nu zijn ze al enkele jaren bezig om mensen zover te krijgen donor te worden
vandaar al die spotjes op tv en radio

dus ik zeg doen

vroeger waren er voldoende donoren, omdat er ook minder mensen ziek waren, en genoeg gezonde mensen die volgens christelijke manier leefden, en veel voor medemens deed.

tegenwoordig doet bijna iedereen wel iets ongezonds, nu is er meer junkfood, minder beweging, normen en waarden zijn veranderd.
veel mensen doen ook dingen waardoor organen beschadigd zijn, en komen dus niet in aanmerking voor donor.

nu zijn er ook meer mensen die ziek worden door eventuele omstandigheden, maar het aanbod is gedaald, dus dit was eigenlijk alleen uitleg.

het antwoord op je vraag luid,,
in het verleden genoeg donors,
nu komen er teveel tekort

Ik heb ook zoiets moeten opzoeken en ik kon er ook bijna niks over vinden. Maar misschien kun je deze sites wel gebruiken:

http://www.donorvoorlichting.nl/index.cfm?act=structuur.tonen&pagina=124

http://nl.wikipedia.org/wiki/Wet_op_de_orgaandonatie

http://www.2miljoenhandtekeningen.nl/waarom

Toevallig zat ik er vandaag in de auto aan te denken.
Ik heb al eerder op deze site gezegd dat ik een tegenstander ben van industriele orgaantransplantatie.
Het doet mij denken aan mensen die elkaar consumeren.

De stammen die vroeger aan koppensnellen deden, dachten dat ze daarmee iets van de overwonnene aan zichzelf toevoegden.
Ik blijf het per definitie organen aan anderen afstaan een vorm van menseneten en koppensnellen vinden.
Ik geef niks en ik wil niks.

Maar toch is er een uitzondering: als mijn kind een nier nodig heeft zal ik haar die afstaan. Maar die uitzondering komt voort uit de wens om voort te bestaan in je kinderen.
Dat is een oer-gevoel.

Er zijn meer mensen die zo denken, hoor. Het is alleen geen populaire mening, en men uit zich er maar matig over.
Het klinkt veel vlotter om te zeggen: ""Nou ze mogen van mij alles hebben, ik heb er toch niks meer aan"".
Hoe komt het toch dat ik een gevoel van walging ervaar, zodra erover wordt gesproken? Ik weet het niet. Heb toch veel voor mijn naasten over.

Er was een tekort en dat is er nog steeds.
Bedenk: om bij overlijden donor te kunnen zijn, zul je in het ziekenhuis moeten overlijden en zullen bepaalde (delen van) organen ook nog in orde moeten zijn voor 'hergebruik'.
Dan wordt er gezocht naar iemand met hetzelfde weefseltype, en dan kan er pas gedoneerd worden en getransplanteerd.
Er zitten dus veel meer haken en ogen aan dan alleen zeggen 'Ja, ik wil wel donor zijn', en dat maakt dat elke donor welkom is...