Waarom blijven mensen argwanend?

We weten het niet maar... De slachtoffers van zo iemand zijn vaak getraumatiseerd. De daad is zo ernstig dat het niet vergeten wordt en zedenmisdrijven komen vaak voort uit een innerlijke drang die sterker is dan het verstand.
Ik denk dat daarom zedendelict-plegers minder vaak met een schone lei kunnen beginnen dan een andere delictpleger.

Dat weet écht niemand zeker! Juist bij zedendelicten is het residiverisico erg groot. Deze mensen kunnen bij hernieuwde toetreding tot de maatschappij, na het uitzitten van hun straf, ervan overtuigd zijn dat ze het nooit meer zullen doen en toch kan die drang elk moment weer toeslaan en moeten ze eraan toegeven, ook al willen ze niet. Het is een stoornis in de hersenen in de meeste gevallen en daar doe je niets aan. Behandeling van die stoornis bestaat eigenlijk uit onderdrukking van die dwang, waardoor die niet meer zo sterk aanwezig is, maar ze kunnen die drang niet even weghalen, die blijft altijd ergens aanwezig. Daarom blijven de mensen altijd argwanend en dat is ergens maar goed ook, want heel veel daders bleken toch weer in de fout te zijn gegaan na
jarenlange therapie.

Argwaan.. ik zou zeggen vertrouwen. vertrouwen heb je of je hebt het niet. Het is niet iets wat langzaam opgebouwd kan worden, zoals men wel eens zegt.
Of jij vertrouwt iemand, of je vertrouwt iemand niet.
Nu heb jij goede reden om iemand niet te vertrouwen (een pleger), dus doe je er goed aan om die persoon inderdaad niet te vertrouwen, een logische zaak.
Maar nu is het niet door te trekken naar ieder ander.
Iemand die geen pleger is ook met argwaan tegemoet treden is waanzin. dat zou betekenen dat omdat JIJ iets hebt meegemaakt wat jou pijn heeft gedaan (in het gebied wat vertrouwen heet), iedereen moet bewijzen dat hij te vertrouwen is. Dat is een beetje de omgekeerde wereld.
Dus, jij bepaalt of je iemand vertrouwt (in het geval van je ex, zou ik zeggen, goed zo.. prima reactie), en niemand hoeft dat aan jou te bewijzen.

Je geeft zelf 't antwoord al: juist omdat je niet weet of ze de waarheid spreken (sterker nog: dat weten die mensen zelf niet eens!), blijven mensen argwanend.