Waarom zouden we normaal doen?

Waarom doe je normaal?

Ik doe normaal omdat het op mijn werk gewaardeerd wordt. Ik wil promotie maken en daar pas ik mijn werk, en mijn kleding en andere dingen op aan. Dus om mijn doel te bereiken doe ik wat er van mij verwacht wordt.

Hetzelfde geldt in het normale leven. De meeste mensen willen aardig gevonden worden, niet te veel (en niet te weinig) opvallen, iets bereiken in hun leven. Allemaal doelen die ze willen bereiken.

En door je aan te passen aan de rest van de mensheid haal je het bereiken van je doelen dichterbij. Je kunt alleen op een eilandje gaan zitten en alleen brandnetel soep eten als je dat wilt, niemand zal je stoppen. Niemand behalve jij zelf, omdat jij zelf bepaald dat andere dingen belangrijker zijn dan altijd exact doen wat jij wilt.

Veelal mensen uit de wat zuidelijke en Caribische landen doen dat al. Gaat dat dan zo goed voor hun of ons?

Omdat het gedrag dat je dan tentoonstelt zich uiteindelijk tegen je keert. Actie interactie.Wat je geeft krijg je terug.Doe je lekker a-sociaal dan kan je niet verwachten dat je met respect behandeld gaat worden. Dus uiteindelijk heb je jezelf ermee.

Je doet normaal (= gedraagt je voornamelijk volgens de heersende normen) omdat je een ander niet tot last wilt zijn, geen onpraktische problemen wilt oplopen met ordehandhaving of tijdschema's, niet altijd in onzekerheid wilt leven hoe dingen aflopen als je bijvoorbeeld net zo lang in je bed blijft liggen als jij wilt of eet wat jij wilt (ongezond dan), etcetera, kort gezegd : we doen normaal OMDAT we ons daar goed bij voelen.

Natuurlijk geldt dat niet voor iedereen. Ik heb buren gehad die zo ongeveer zich aan GEEN ENKELE norm hielden, en PRECIES deden waar ze zin in hadden zonder ooit over consequenties na te denken. Als een kudde losgeslagen vijfjarigen die voor zichzelf moet zorgen.
Daarmee haalden ze niet alleen de afkeer van de hele woonomgeving op hun hals, maar ook wekelijks politie aan de deur, om de beurt een paar weekjes brommen, vechtpartijen, mensen die verhaal kwamen halen, winkels die ze niet meer binnenlieten, taxi's die niet meer kwamen, affijn, ze kunnen zichzelf heel vrij voelen wellicht, maar IK zou niet met ze willen ruilen.

Echt lekker jezelf zijn kun je in je vrije tijd. Maar als je niet op een welvoorzien onbewoond eiland woont, zul je altijd rekening moeten houden met de mensen om je heen. Net zoals je van hen verwacht dat zij dat met jou doen. Dat heet 'samenleving'.

mensen zijn bang om buiten de boot te vallen. iedereen wil zich veilig voelen. Erbij horen voelt veiliger dan er niet bij horen. Ook spelen (zoals boven al aangegeven) carriere enzo een rol blijkbaar.

ja vraag ik me ook vaak af; soms ga ik een dagje mijn eigen gang en geheid ik heb een dag uit duizenden maar dan heb je wel conflict

conflict is niet fijn, dus lopen we in het gareel en voldoen aan de norm, en elke situatie vraagt om zijn eigen norm, dus idd constant meehuilen met de wolven in het bos

om lekker vrij te zijn heb je ook meer ruimte nodig en dat is er bijna niet meer op aarde is het overbevolkt, dus we zijn eigenlijk geconditioneerde kuddedieren geworden....jammerlijk

we doen dan ook normaal om erbij te horen

Als je een leven gaat leiden,waar jij je prettig bij voelt,maar de rest van de maatschappij veroordeelt dat,zul je binnen de kortste keren door die maatschappij uitgekotst worden en kom je aan de zijlijn te staan.Maar als je er voor kiest en de consequenties aanvaardt,ga gerust je gang! Tenslotte is het jouw leven en je kiest zelf of je dat met anderen wilt delen.

Veel mensen zoeken toch wel naar een compromis tussen "horen bij de samenleving" en de "eigen persoonlijke uniekheid".

Want we willen allemaal apart zijn en individu zijn en anders dan de anderen.

Ik pleit wel voor meer uniekheid, minder normaal,
meer lef en minder aanpassen.

Alles en iedereen is uniek! Als wij allen meer vanuit dit besef zouden leven dan zou de wereld en de mens er beter voor staan.
Als ik uniek ben en jij dan is er geen oordeel. Dan is het gewoon ok. Dan hoeven ik en jij elkaar niet te beoordelen en te veroordelen. Dan is er zoals je dat noemt veel meer HALLO. Dan ben je ok, dan is de ander ok, dan ontstaat er geen competitie dan ontstaat er aanvulling. Ruimte om te zijn wie je bent en te doen wat je wil. Dat kan als je aanvaart dat je UNIEK bent.

Normaal = volgens de heersende norm.

als je in een omgeving leeft, waarin iedereen zich geheel vrij gedraagt, dan is dat de norm.

oftewel: je vraagt of we de norm willen veranderen naar 'gemakkelijk'.

Dat proces is reeds lang in gang gezet.

De regeltjes en wetten zijn noodzkelijk omdat niet iedereen dezelfde norm hanteert.
De meeste dingen spreken voor zich maar als de ondrlinge belangen te ver uiteenwijken dan krijg je conflicten.
Escalatie van die conflicten gaan ten koste van rust, veiligheid en andere aspecten van het dagelijks leven.
Over het algemeen zal iedereen wel weten waar de (algemeen aanvaardbare) norm ligt en als je af en toe een keer gek wil doen, zorg dan dat je een ander niet onnodig tot last bent.
De meeste regeltjes en wetten zijn er om bescherming te bieden en te voorkomen dat zaken uit de hand lopen of overlast te beperken.
Zelf ben ik van mening dat iemand die volwaardig is opgegroeid en ontwikkeld helemaal geen behoefte heeft om zich zo te gedragen dat een ander daar last van heeft.
Je wordt immers niet graag in het openbaar voor schut gezet, en als het niet in het openbaar is zal een ander daargeen last van hebben en kun je gerust je gang gaan.
Blijft bij mij de vraag waar jou drang vandaan komt je buiten de norm te manifesteren.
Of de norm een beperking is durf ik voor mezelf te betwijfelen.
Ik luister zelf graag met een koptelefoon muziek.
Ik hoor een ander niet en een ander hoeft zich aan mij niet te storen. WIn win situatie.

wie zegt dat je dan niet normaal doet? en wie bepaalt dat jij niet normaal doet , dat ben je toch zelf..leef zoals je leven wil dan ben je een gelukkig mens!
het lijkt me dat als jij een gelukkig mens bent je omgeving er ook niet ongelukkig van word, je zit lekker in je vel en waarschijnlijker veel gezelliger .
rekening met elkaar houden betekend niet dat je zoveel moet veranderen dat je niet normaal jezelf kunt zijn.

Abnormaal doen _om het abnormale_, zou in elk geval niet goed zijn. Dan ben je slechts bezig met confrontatie zoeken / stoken.
Het gaat er bij die regels vnl. om of anderen last van je hebben. Het gaat er niet om of die regels wel in jouw denkraam passen.
Wil je de regels veranderen, dan zal je de politiek in moeten of veel geld moeten zien te verdienen en dan lobbyen (lees: politici omkopen).
Of iemand zichzelf wil zijn, doet eigenlijk gewoon niet ter zake. Als het je eigen (je gewoonte) is om elke week iemand om te leggen, dan is 't maar goed dat daar regels tegen zijn.

Als het gaat om regels overtreden waar niemand last van heeft: dan kunnen dat best eens slechte regels zijn. Maar je moet vaak even dieper nadenken wat de negatieve gevolgen zijn voor anderen (en daar natuurlijk rekening mee houden). Simpel voorbeeldje: je steekt je auto in de fik, omdat je 'm goed (over)verzekerd hebt en bijv. de motor in de poeier hebt gereden. Je kunt dan geneigd zijn te denken dat niemand er last van heeft, als jij je verzekeringsgeld opstrijkt. Maar dat is helemaal fout geredeneerd, want het zijn de andere verzekeringnemers die dan voor de kosten opdraaien (c.q: de premies blijven hoger dan natuurlijk zou zijn). Zo zijn er vaak redenaties mogelijk bij regeltjes, waar niet aan wordt gedacht.

We denken ons veilig te voelen door ons te hechten.

Steeds creëren we allerlei hechtobjecten in onze psyche, die de veilige basis moeten vormen voor ons wordingsproces. We creëren elk moment opnieuw een vertrouwde wereld voor onszelf. We fluisteren onszelf steeds weer toe dat we die en die zijn, dat we relaties hebben met die en die, dat we van dit houden en van dat niet enzovoort. We creëren vastigheid.
We proberen dus een stabiliteit in onszelf te creëren die niet in overeenstemming is met de feitelijke vergankelijke aard van de dingen.



Deze creatie van hechting maakt ons verkrampt: we moeten voortdurend iets veilig stellen. Het maakt ons defensief, agressief, het verhardt ons. Hoe meer je probeert veilig te stellen, hoe minder je open kunt zijn naar de realiteit van dit moment, hoe minder je geïnteresseerd bent in de waarheid van dit moment



Onszelf forceren om “goed” te zijn helpt niet.
Wat doen we met de in de ikkramp gevangen zittende individuatietendenzen? Wanneer deze als slecht betiteld worden: bijvoorbeeld als 'zondig', 'ego', of 'begeerte', zullen we de neiging hebben om ons daarvan te distantiëren. We proberen de neurose te laten versterven door er geen voedsel meer aan te geven.

We proberen nu krampachtig 'goed' te zijn, en het kwade (wat er natuurlijk altijd is) zoveel mogelijk te vermijden.Zelfs al worden we hier liefhebbender personen door, dan nog doen we groot onrecht aan de creatieve wordingsimpuls, de drang tot individuatie in ons. Deze zal saboteren door zich bijvoorbeeld terug te trekken en ons lusteloos, angstig, droog, rigide, braaf, voorspelbaar of willoos achterlaten. Het kan ook zijn dat we vreselijk opstandig worden en dat we alles wat we aan spirituele rijkdom hebben opgebouwd willen afbreken.


Hechtingen maken zich los door inzicht.
Ook het gehecht zijn aan het spirituele is een belemmering.
Wat ik mis in de spirituele benadering is een belangstelling en een methodiek om zich te verdiepen in de precieze vorm van de neurose: wat is de vorm van je neurose, hoe manifesteert deze zich, waar ben je eigenlijk precies bang voor, wat zoek je daar, waarin ben je gefrustreerd? Op die manier is het mogelijk contact te gaan maken met de levensdrift die gevangen zit in al die kinderlijke vormen. We bevrijden de bevroren passie-tot-leven op die manier.

Je bepaalt zelf wat 'normaal' is. Als jij je in je eentje onderscheidt van de rest wordt je gezien als raar bestempeld. Het enige wat je nodig hebt is een tweede persoon die met je volgt en voor je het weet heb je een beweging gecreërd waarvan jij de leider bent.

Zie dit filmpje voor meer informatie:
http://www.ted.com/talks/lang/eng/derek_sivers_how_to_start_a_movement.html

"Waarom gedragen we ons niet lekker op een manier waar we ons goed bij voelen?"
Veel mensen voelen zich goed bij ''normaal' doen. sommig mensen zijn gewoon 'normaal' en zijn dus gewoon zichzelf. Bovendien, niet iedereen is 100% normaal, dat lukt nooit...

Wie bepaalt er de norm normaal dan?
wat ik normaal vindt vindt een ander niet normaal.
denk dat dat een mooiere vraag is :)