Waarom staan de gezichten zo strak bij de uitreiking van militaire onderscheidingen?

Militair ceremonieel is wat de strakke gezichten betreft niet veel anders dan burgerlijk of kerkelijk ceremonieel. Het zijn allemaal een soort plechtigheden.
De opgestelde manschappen en officieren dragen zoals dat heet “ ’s lands wapenrok” en betonen hun ondergeschiktheid en dienstbaarheid aan de hoogste baas van dat land: het staatshoofd, of de vertegenwoordiging daarvan in de persoon van de hoogste bevelhebber ter plaatse. Militairen doen dat door strak te marcheren of in het gelid te staan, en daar ga je niet openlijk bij staan glimlachen (al was het maar om niet écht in de lach te schieten). Een militair kan het net als buiten het leger best goed getroffen hebben met zijn “meerdere” (een organiek boven hem geplaatste chef), maar in het bijzijn van buitenstaanders geeft een militair hoogstens uiting aan die waardering door dienstbaar de volgende opdracht af te wachten. Als je het initiatief voor een glimlach aan je meerdere laat, kun je hem of haar nooit in verlegenheid brengen.

Prins Carnaval is hier in welbepaalde gevallen de uitzondering die de regel bevestigt; zelfs bij optredens van Sinterklaas zie je een opvallende beleefdheid die andere boekhouders zelden krijgen. ;-)

Een militaire commando-overdracht (die toch een soort promotie voor beide commandanten kan inhouden, en dus aanleiding voor een feest kan zijn) is ook een plechtigheid, net als bij een promotie of zo aan een universiteit.
Een plechtigheid wordt in een aantal gevallen dan weer wel gevolgd door een feestelijk vervolg, waar de gezichten ineens uit de plooi mogen komen. En de geest uit de fles.