Ieder mens heeft een soft-spot oftewel een zwakke plek. Hoe ga je daarmee om?

ik heb een enorme zwakke plek voor dieren. hoe ik daarmee omga? ik kijk geen programma's of filmpjes met dierenleed, ik weet dat dat me niet loslaat. verder werk ik bij de dierenambu en een vogelasiel, zodat ik het gevoel heb dat ik verschil maak. en uiteraard heb ik 5 katten in huis genomen, waaronder diverse kneusjes.

Er rekening mee houden, bij mij is het mijn rug, ben ik druk, overbelast ik mezelf, kan ik rekenen op een flinke rugpijn. Ook is het wel eens andersom , krijg ik vage rug klachten dan weet ik dat ik een stapje terug moet doen terwijl ik helemaal niet door had te druk te zijn. Zie het als een alarm belletje van je lichaam.

Als je bedoelt : hoe ga ik om met m'n eigen softspot : zodra je het je realiseert, kan je wat waakzamer zijn, als andere mensen (te) dicht in de buurt ervan zijn. Het is helemaal niet verkeerd om op sommige gebieden kwetsbaar te zijn : dat maakt je mens, maar in sommige situaties zal je je een beetje moeten wapenen tegen misbruik. Als mensen je softspot ontdekken, hangt het van de mensen af, hoe zij ermee omgaan : er zullen er zijn, die het met omzichtigheid en begrip benaderen en er rekening mee willen houden, maar er zullen er ook zijn, die hun stijgijzers onder hun schoenen doen, vóór ze erop gaan staan, zodat ze je de maximale hoeveelheid pijn kunnen doen.

Waar ik niet tegen kan is armoede, dat klinkt misschien gek in deze tijd, maar er zijn mensen die (om wat voor reden dan ook) moeten rondkomen met een minimum uitkering,en dat valt vaak niet mee. Als ik hiermee geconfronteerd wordt dan wil ik altijd helpen, maar ik moet mijzelf hiertegen ook beschermen, omdat ik weet dat je niet iedereen kan helpen.

Tja hoe ga je er mee om? Belangrijkste is dat je ze heel goed eerst zelf erkent en kent. Qua soft-spots ben ik zelf zo lek als mandje, de paar die ik eerder nog niet kenden hebben dan wel goede vrienden me heel goed voor-gespiegeld ;) Knokken tegen je "zwaktes" gaat niet werken, dan worden het meestal sterkere "triggerpoints" ;) Mij helpt het beste en dit ook naar mensen die me soms minder goed gezind zijn, duidelijk en openlijk aangeven waar je /mijn zwaktes liggen, en vriendelijk blijven. Zal 1 zwakte bv nu bij naam noemen? Ik kan ECHT niet tegen bloed zien, maar zelfs een verhaal over een wond of of details van welke operatie dan ook, mens of dier maakt niet uit, kan me in mum van tijd doen flauwvallen! Dit heb ik al vanuit kindertijd, lastig genoeg, en omdat ik zoooooo graag sterker in deze dingen wilde worden, heb ik behalve zelfs bloeddonor worden, later als doktersassistente gewerkt op lab van longarts en moest mensen ook prikken en bloed genoeg onderzoeken, maar helaas hoe ik ook streed, niets hielp en ben in die tijd misschien wel boven de 100 x gevloerd geraakt. (en vriendelijk verzocht door de bloedbank om te stoppen, werkte door op anderen daar en hadden meer werk aan mij en anderen dan de opbrengst van bloed ;) Meeste mensen geef ik dit tijdig aan (wekelijks hier de prikdienst aan huis) en liggend gaat nu nog redelijk MITS die prikster maar niet tijdens afname begint over "ow , het stroomt niet lekker je bloed, of jammer maar jij hebt rol-aders, of andere opmerkingen!" Tja gevolg is dat ik flauwval en ze mogen me dan niet alleen laten ;) Gevolg voor hun is dan dat ze enorm op drukke schema achterlopen, daarom zeg ik dit bij voorbaat ;) Verder is accepteren van je zwaktes ook vaak later je sterkere punt. (ondanks dat mijne kennelijk ongeneeslijk is :)) Geef je je grenzen tijdig aan, dan heb je gedaan wat "je kon en moest" , wat de ander er dan later wel of niet mee doet, is dan HUN verantwoording ;) Zelf hou ik ook rekening met ieders zwaktes, lijkt me ook normaal qua intermenselijke relaties toch?

Als je je er bewust van bent, kun je het ook beter controleren. Laat het toe, het helpt je bij het relativeren. Zonder zwakheden is een mens niet in balans.