Waar komt het vandaan dat wij Nederlands vaak twijfelen over geld t.b.v een bruiloft?

Dat zijn twee totaal verschillende vragen:
1. Waarom twijfelen mensen hoeveel ze als kado moeten geven?
2. Waarom worden in verschillende culturen (niet volken!) verschillende hoeveelheden gegeven bij bruiloften.

1. Omdat mensen een beperkte hoeveelheid geld hebben. Je kunt 100% van je geld geven aan de bruid en bruidegom of 0%. In het eerste geval doe je jezelf te kort, in het tweede geval het bruidspaar. Dus zoek je een bedrag daar tussenin. Verjaardagen zijn +/- 2 keer per maand, dus daarvan weet je uit ervaring hoeveel een normaal bedrag is om te geven. Van bruiloften maak je er hooguit 1 per jaar mee, en waarschijnlijk zelfs minder. Dus heb je geen referentie kader aan de hand waarvan je kunt bepalen wat een normaal bedrag is. Dus zoek je informatie (door rond te vragen) en bepaal je zo wat een normaal bedrag is. Je wilt namelijk niemand kwetsen door te weinig te geven.

2. Gewoonte en soms een stukje bruidschat. Voor de rest zit er geen verschil tussen.

Nederlanders zijn nogal behoudend en over het algemeen zuinig ingesteld. We staan niet als royaal en ook niet als gastvrij bekend. Tsja, waar komt het vandaan. Naar mijn mening onze calvinistische achtergrond. Hoe we ons ook los worstelen, in onze wortels zijn we het nog steeds.

Terwijl ik dit typ denk ik "hoe zit het dan met die 80 miljoen die we geven voor Haïti?" Ons land schijnt verhoudingsgewijs het meeste gegeven te hebben. Dat doen we dan weer wel. Misschien toch onze calvinistische achtergrond... goede werken?

Omdat Nederlanders het belangrijk vinden wat anderen ervan vinden. Ik heb vrienden in Argentinie, Brazilie en Guatemala en die geven gewoon wat uit hun hart komt ongeacht wat een ander daarvan vindt.

Hier kan dat niet; stel dat je onder doet voor de ander. Ik heb daar geen problemen mee en ga me niet aanpassen voor de buitenwereld. Maar zo zitten de meeste Nederlanders helaas wel in elkaar; meelopen met de massa.