is het "normaal" bij (pre)pubers dat ze wildvreemden gaan uittesten?

Nee dat is niet normaal.
Waarschijnlijk willen ze indruk maken op hun vriendjes en dat ze erbij willen horen.
Als praten met de ouders niet helpt dan misschien met de leraren op de school waar ze op zitten praten?

Dit is begrijpelijk gedrag in de zin van de ontwikkelingspsychologie die de adolescentie (het volwassen worden) bestudeert. Het is maatschappelijk ongewenst (dus niet normaal) gedrag dat wildvreemden geïrriteerd raken.

Om dit gedrag te begrijpen zijn allerlei boeken beschikbaar. Bijvoorbeeld het handboek "Psychologie van de adolescentie" voor bijvoorbeeld docenten en hulpverleners tot meer toegankelijke boeken als het puberbrein. Een samenvatting van het eerste boek staat in de bron. Als je zelf pubers hebt is het boek

Er zijn veel theorieën over waarbij Erikkson in 1968 al de uitspraak deed dat in de puberteit in psychologische zin de centrale ontwikkelingstaak van de adolescentie het ontwikkelen van een eigen identiteit is.

Een meer biologische benadering is dat van alles fysiek verandert in de hersenen waar de puber mee moet leren dealen. Maar de biologische benadering betekent niet dat je maar alles moet accepteren omdat het zo'n verwarrende periode is.

In de praktijk betekent dit dat de grenzen worden opgezocht en bij overschrijding er teruggefloten moet worden. Ontwikkeling moet binnen bepaalde grenzen gebeuren. Het aangeven van die grens moet echter ook al bij de ouders gebeuren, dus als je daar niet mee kunt praten geeft dan geven ze ook een slecht voorbeeld voor hun kinderen omdat ze daarmee aangeven dat ze met dat gedrag geen problemen hebben. Maar ook anderen kunnen en moeten grenzen aangeven: docenten, overheid en in jouw geval ook de mensen in de buurt die 'last hebben'.

Dus daarmee heb je ook antwoord op je vraag wat je eraan kunt doen: alleen aangeven dat je van dat gedrag niet gediend bent, geen verwijten maken. Omdat een puber goed is aan te spreken op gedrag zou je kunnen aangeven dat je een dergelijke houding van iemand met beperkt verstandelijke vermogens of iemand van 12 jaar zou kunnen begrijpen, maar dat een dergelijk gedrag niet past bij een meisje dat over een paar jaar al groot genoeg is om zelf moeder te worden. Beschrijf het gedrag "Jij schreeuwt naar mij ..." en hoe je dit ervaart "Ik vind dat ...". Geef ook aan wat je verwacht "Als ik je de volgende keer zie groet je naar me, geef je een knikje of negeer je me "

Bedenk wel dat het erg onverstandig is om een puber in een groep aan te spreken. In zo'n groepsproces spelen andere zaken een rol. Bij voorkeur zou je zo'n meisje/ jongen eens afzonderlijk aan kunnen spreken op een ander moment. Ik besef wel dat daar lef voor nodig is.