Naar aanleiding van mijn werk in een verpleeghuis waar ook veel gestolen werd het volgende advies:
Altijd melding maken. Ik zou dat in eerste instantie doen bij de teamleider. Het best kun je dan niemand beschuldigen, bewijs daarvoor zal er dan toch niet zijn. Noteer en geef zo mogelijk ook zo veel mogelijk gegevens door: het was ergens tussen die en die datum. En zeg erbij dat je overweegt bij de politie aangifte doen.
Mocht het nog een keer gebeuren, dan zou ik in elk geval weer melding maken bij de teamleider en dan wel aangifte doen.
Ik zie dat anderen schrijven dat het verzorgingshuis niet zal meewerken. Mijn ervaring is anders. Een verzorgingshuis is gebaat bij een goede naam en zal dus ook willen optreden bij diefstal. Alleen is dat erg lastig. Praktisch gezien, want dieven laten zich niet zo gemakkelijk betrappen, maar het ligt ook gevoelig, want de kans is groot dat het iemand uit eigen gelederen betreft. En bij een neutrale, niet-beschuldigende, maar wel bezorgde melding zal men waarschijnlijk meedenkend reageren, zeker als die melding zich herhaalt.
Op mijn werk zijn wel eens, in overleg met hogerhand of met politie camera's opgehangen. Maar dat gebeurt dan wel alleen als er meerdere meldingen gemaakt zijn.
Ook is er aan de hand van de extra informatie bij meldingen wel eens uitgeplozen wie er op al die momenten dienst had en met die mensen zijn gesprekken gevoerd. Groot geld kon bij ons in een kluisje bij de teamleider.
Maar misschien wel het belangrijkste: ik als 'gewoon personeelslid' ben extra alert als ik weet dat er diefstal plaatsvindt: een collega die voor een kamer rondhangt met een mobieltje aan het oor en een tweede die binnen rondrommelt: ik loop ook naar binnen. Wil een bewoner iets kopen, of komt hij of zij met de portemonnee naar me toe: in aanwezigheid van een collega en samen met de bewoner controleren of de inhoud ervan nog in orde is en of de bewoner na de aankoop nog in bezit is van de correcte hoeveelheid geld.
En natuurlijk kunnen er altijd verrassingen ontstaan: iemand die het hele zaakje niet vertrouwde en een bloempot tot spaarpot had gedoopt, maar daarvan desgevraagd niets wist, maar wel steeds het geld erin stopte. Of iemand die elke week een tijdschrift kocht met het briefgeld dat in het weekend gegeven werd, maar zich dat de week erna niet meer realiseerde, maar wel zag dat het briefje weg was. Of een bewoner die geld 'leende' aan een bietsende andere bewoner, maar dat een paar dagen later niet meer wist.