Bestaat een soort diereninstinct in de mens?

De mens heeft zeker dierlijke eigenschappen. Wat je aanhaalt is non-verbale communicatie, zoals ook dieren dat doen.
Zich breed maken om groter te tonen. Niet achteruit gaan. Niet aarzelen.

Je kunt het instinct noemen; wat jij noemt is in feite het duiden van de lichaamstaal van een ander.
Dat duiden / interpreteren, kan de 1 beter dan de ander. Ik denk, dat het ingeboren is en dat je dat zelf verder kunt ontwikkelen door levenservaring.
De kleinste veranderingen in iemand kan je leren zien en begrijpen.
Maar daarnaast zie, hoor of ruik je ook heel veel dingen onbewust, hetgeen dan razendsnel in de hersenen wordt verwerkt.

Er is geen verschil tussen diereninstinct en menseninstinct (je geeft impliciet aangeeft dat er een menseninstinct zou bestaan).

Instinct wordt gedefinieerd als een soortspecifiek en erfelijk vastgelegd gedragspatroon, waarbij ervaring of leren geen rol speelt.Ofwel je reageert in een bepaalde situatie op een bepaalde manier zonder dat je ooit vertelt is wat te doen.

In de gedragswetenschappen is er al lange tijd discussie of er bij de mens nog wel zoiets bestaat als een instinct. Het bestaan van zelfmoordcommando's of zelfverbranding worden aangevoerd als voorbeelden om te betwisten dat er zoiets bestaat als bijvoorbeeld een overlevingsinstinct. Maar de meningen blijven verdeeld. Ik persoonlijk denk dat de mens nog steeds instincten heeft (bijvoorbeeld het beschermen van je kinderen) maar omdat wij op basis van bewust redeneren en het overzien van de consequenties van ons gedrag (verder voorruit kunnen kijken) instincten eerder met ons verstand zullen overrulen dan dieren dat doen.

Onze hersenen bestaan in grote lijnen uit 3 delen: de hersenstam, het limbisch systeem en de Neo-cortex. Onze dierlijke instincten bevinden zich in hoofdzaak in de hersenstam. Denk daarbij aan de voortplantingsdrang, de overlevingsdrang, het kloppen van het hart, het knipperen van de ogen, het bewegen van de spieren, enzovoorts. Dat wat zich in de hersenstam bevindt is niet beinvloedbaar.

Veel mensen verwarren intuïtie met instinct. Intuïtie is in feite de resultante van onze zintuiglijke waarneming, onze cognities en onze ervaringen.

Omdat alle zintuiglijke waarnemingen worden 'opgeslagen' in onze Neo-cortex worden verbanden gelegd met onze aangeleerde processen en onze ervaringen. Dit geheel zorgt voor ons gedrag naar aanleiding van de waarneming(en). Onze ratio biedt ons de mogelijkheid om onze intuïtieve handeling te corrigeren. Dat is ons denkvermogen. Denk maar eens aan hetgeen Einstein al zei: onze intuïtie is een godsgeschenk, de ratio een dienaar. Ergens in de tijd zijn we de dienaar gaan aanbidden en het geschenk vergeten.

Dieren hebben ook een leervermogen. Dit leervermogen is echter niet gelijk aan ons menselijk leervermogen. Slechts reptielen hebben niet die mogelijkheid. Deze dieren beschikken slechts over een hersenstam. Het is dus niet mogelijk, dan wel bijzonder moeilijk, om instinct en lerende intuïtie te onderscheiden. Bedenk maar eens of een dier iets 'geleerd' heeft of dat het voortkomt uit onveranderbaar gedrag.

Uw voorbeeld(en) gaan over gedrag dat is aangeleerd. In mijn definitie valt dat onder intuïtief gedrag en niet onder instinctmatig gedrag.