Waarom zeggen mensen die elkaar niet kennen altijd gedag tegen elkaar op straat?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Bepaalde mensen zeggen heel vaak 'gedag' tegen eender wie ze passeren op de straat, in de trein, supermarkt enz. Maar altijd dat lijkt me een onmogelijke taak als je in een stad woont, toch? Voor sommige mensen is dat 'gedag' zeggen een ingebakken gewoonte vanuit de tijd dat iedereen iedereen in de straat nog persoonlijk kende. Voor andere mensen kan het zowel een bewuste als een onbewuste manier zijn om contact te zoeken. Geregeld lukt dat ook want als je heel vaak 'gedag' zegt aan anderen dan is er vroeg of laat wel iemand die hierdoor geboeid geraakt en een gesprek aanknoopt. Voor alweer andere mensen kan het een vorm van beleefdheid inhouden. En grappig maar waar, ik ken iemand die in feite héél verlegen is maar zichzelf toch dwingt om 'gedag' te zeggen aan zowat iedereen in de straat, dus ook aan vreemden. De reden waarom deze persoon dit doet is niet zozeer om die verlegenheid te doorbreken maar op een dag zei iemand tegen de verlegen persoon dat die arrogant was omdat die nooit wat zei als ze elkaar tegen kwamen op straat. De verlegen persoon was daar zo van geschrokken dat die nu steevast tegen zowat iedereen 'gedag' zegt in de hoop dat niemand ooit nog zou denken dat het moedwil is/was om geen 'gedag' te zeggen. Verlegen mensen lopen vaak met de ogen naar beneden gericht en merken daardoor anderen gewoon niet op. En ja, sommige mensen zijn nu eenmaal zo sociaal actief dat ze ook héél véél mensen kennen en daardoor lijkt het er vaak op dat ze echt iedereen 'gedag' zeggen als ze over straat lopen. En ikzelf zeg ook heel vaak 'gedag' tegen vreemden, óók als ze aanvankelijk minder vriendelijk kijken. Ik vind het heerlijk om op deze manier een Glimlach op hun gelaat te toveren. Ik heb vaak gemerkt dat deze personen daardoor ook hetzelfde zijn gaan doen naar anderen toe. Ik ga er van uit dat je jouw leefwereld veiliger én aangenamer maakt als je jezelf én anderen uit de anonimiteit haalt. Mensen die je via een 'gedag' of een Glimlach oprecht gemeende aandacht geeft voelen zich op zijn minst héél even beter dan het moment voordien. Ze zijn nadien veel minder nors of minder verlegen en zo bouw je een stukje vrijblijvende genegenheid en extra verdraagzaamheid tussen elkaar op. Ik hou gewoon van het Leven in het algemeen en dus ook van mensen en ik zie ze graag vrolijk onderweg zijn ;-) Dat is onder andere mijn reden om vaak 'gedag' te zeggen tegen eender wie op straat. Liefs en een Mega Glimlach-gedag van me
Als kind moest ik altijd van mijn ouders beleefd zijn en tegen iedereen op straat ''hallo of goede morgen/middag/avond'' zeggen. Vooral ouderen zeggen wat terug, maar op de fiets doen ze dit niet altijd. Waarom de mensen dit doen? Ik denk dat dit met beleefdheid heeft te maken. Als de ander wat terug zegt, betekend dit ook dat je ook snel een leuk gesprek kan voeren.
De veronderstelling dat mensen elkaar 'altijd' begroeten is vermoedelijk niet juist. Maar als ze het doen dan kan dat inderdaad uit beleefdheid zijn; men heeft dat zo geleerd. Maar meer psychologisch gezien is het een manier om met het vreemde in contact te komen en een gebaar van erkenning en vriendschap kenbaar te maken. Je laat de ander toe/binnen in jouw wereld met een gepaste afstand. Het geeft een gevoel van 'betrokkenheid' en gaat tegen een individualiserende neiging in. Als er wel (oog)contact wordt gemaakt maar er vindt geen begroeting plaats kan dat vijandig overkomen, men lijkt de ander (nog) niet duidelijk geaccepteerd te hebben. In gevallen van grotere drukte zal een begroeting vaak weer te veel van het goede worden men wordt er te veel door overrompeld en men sluit zich (on)bewust daar van af. In sommige religieuze kringen is de begroeting er vaak onderdeel van. Of juist het negeren van de ander. Maar voor mezelf gesproken vindt ik het wel fijn. Al gebeurt dat door alle drukte die je hebt voor allerlei andere sores weleens te weinig!
het gebeurt niet altijd en niet overal.ok,nou over waarom als het wel gebeurt.het is een soort van,ik ben ongevaarlijk,je hoeft niet bang te zijn.stel twee mensen komen na kilometers lopen op een verder verlaten weg iemand tegen.je handen laten zien,een hand opsteken als groet,laat dan zien dat je geen slechte bedoelingen hebt.in vroeger tijden waren zulke situatie`s veel voorkomend.nu,in onze welvaartwereld,met straatverlichting en veel volk op de weg,is er een beleefdheidsvorm overgebleven,een knikje of hallo,of iets dergelijks.
Dat het altijd gebeurt is niet juist. Ik heb juist het idee dat in bv de stad mensen juist hun lichaamstaal zo veel mogelijk afstellen op anonimiteit en op alle mogelijke manieren oogcontact proberen te vermijden, maar ook dit beeld kan door mezelf vertekend zijn. Ik denk dat vreemden elkaar groeten nadat er oogcontact is geweest en dat het dan met een stukje fatsoen te maken heeft en ook over hoe open een mens is en hun karakter in het algemeen speelt daarbij een rol. want door gedag te zeggen, maak je al een "onzichtbare" opening tot een conversatie dus menselijk contact. Iemand die er introvert, erg op zichzelf, of verlegen of gewoon geen behoefte heeft aan sociaal contact, zal dus waarschijnlijk ook na oogcontact niks zeggen en op deze manier in stilte aangeven geen behoefte aan sociaal contact te hebben op dat moment.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
