Wat zou de oorzaak zijn dat de mensen meer"op zich zelf "zijn dan vroeger?

Question

Misschien komt dit meer voor in de Randstad of in grote steden. Over het algemeen zal het niet voorkomen dat , wanneer iemand ziek is, de buurvrouw een pannetje soep brengt.Sterker nog, de meesten kennen hun buren alleen van zien. het bewijs is er dat vooral ouderen geïsoleerd leven en dreigen te vereenzamen. Zelf heb ik wel goed contact met meerdere buren, maar dit ging wel van mijzelf uit. Toen ik ooit in een flat woonde, kende ik ook alleen mijn naaste buren en alleen doordat ik mezelf bij ze voorstelde. Nieuwe bewoners deden dit nooit en waren echt op zichzelf. Zou alleen de tijddruk hieraan schuld hebben, of zou het desinteresse in een ander dan zichzelf zijn(egoïsme)?

 · Accepted Answer

Dat heeft met een heleboel dingen te maken, die allemaal een beetje of een groot beetje bijdragen aan het totaalbeeld dat lijkt te ontstaan.

Ten eerste natuurlijk het feit dat we met zoveel mensen op elkaar leven. Dat vermindert je persoonlijke verantwoordkijkheidsgevoel al in grote mate. Door de ontzuiling is er ook geen ' verwantschap' meer tussen groepen mensen die zich geroepen voelen voor elkaar te zorgen. 
Daarnaast is gelijk met die verzuiling een an sich prachtig sociaal stelsel ontstaan dat de noodzaak voor fysieke, praktische hulp sterk heeft verminderd, waardoor we ons ook niet meer zo snel geroepen voelen. 
En de toegenomen welvaart die ten grondslag ligt aan de soms wat doorgeschoten individualisering en de enorme waardering die we hechten aan vrijheid - liefst zonder verantwoordelijkheid, wat het eigenlijk zou moeten zijn (want vrijheid zonder verantwoordelijkheid is meer een collectieve gevangenschap in regeltjes) -maakt ook dat wij vinden dat we ons helemaal niet met andermans sores hoeven te bemoeien als we daar op dat moment toevallig helemaal geen zin in hebben.

Feitelijk is het dus allemaal ' collateral dammage'  van de welvaart waar we allemaal zo van  ' genieten' .(Al zou ik op punten liever van verslaving spreken). En hebben we het dan materieel allemaal misschien wel veel beter, maar durf ik me wel af te vragen of iedereen er ook echt op alle niveaus mee geholpen is.

Nu kennen we in Twente nog wel iets van noaberschap, al is die redelijk beperkt tot ons-kent-ons-groepjes. Het Duitse dorp waar ik straks ga wonen is die Nachbarschaft nog veel sterker. Dat houdt enerzijds in dat er dingen van je verlangd worden, maar anderzijds krijg je er ook heel veel voor terug, in de zin van hulp, respect, contact, zondagsrust en saamhorigheid. Daar kan geen vrijheid 'om lekker te doen wat ik zellef wil' tegenop.

 · Answer

Het gevolg van veel mensen samen op een klein oppervlak:

Als je in een kleine gemenschap (zeg 50 man) woont, ken je iedereen. Dus als je iemand tegenkomt ken je die persoon, de ouders en de kinderen.

Als je opschaalt naar 1000 man, ken je nog steeds veel mensen op straat, en je herkent gezichten. Dus is er nog steeds interesse in wie je op straat tegenkomt.

Schaal je op naar 100.000 mensen dan is de kans dat je bekenden op straat tegenkomt klein en ga je specifiek op zoek naar je vrienden en bekenden. Op straat zal je geen interesse meer tonen in wie er rond loopt. En op die manier leer je dan ook je buurt niet meer kennen.

Daarnaast is het zo dat doordat mensen anoniem kunnen blijven in grote steden (Immers: Niemand op straat kent je) er veel mensen makkelijker aggresief / onvriendelijk zullen zijn. En daarom hou je je wat meer in bij het benaderen van mensen.

 · Answer

Je persoonlijke Territorium neemt af... Daarom... Je trekt je beter terug in een kleinere ruimte... En men komt beter voor zichzelf op...  Men durft zijn mond open te doen...

 · Answer

Ha, die AMC;

Door de moderne communicatiemiddelen en de bijna onbegrensde vervoersmogelijkheden is men in combinatie met de grote welvaart niet meer van de directe omgeving afhankelijk voor zijn sociale contacten. Mensen kunnen zich veel vrijer en verder bewegen dan voorheen en zoeken dus zelf hun 'buren' en vrienden op; de wereld ligt aan hun voeten. Mensen die niet zo sterk van die ontwikkeling hebben geprofiteerd zoals zwakkeren, ouderen en mensen met de laagste inkomens lijken daar het slachtoffer van te worden omdat voor hun de mogelijkheden tot contact juist afnemen.

 · Answer

Hier in de straat (stadswijk) is het verloop heel groot. Het is hier ook een mengeling van alle bovengenoemde antwoorden. Plus het feit dat men niet of weinig geïnteresseerd is in andere culturen zoals die in onze straat aanwezig zijn. Dan bel je niet zo snel bij je (allochtoonse) buren aan omdat je niet weet wat je kunt verwachten. (Jammer!).

 · Answer

Wat is zelf ervaar als vervelend, is de sociale controle en de sociale druk.

Bijvoorbeeld, of een feest moet je gezellig zijn. Je moet diversen acties doen om erbij te horen.
Ik je eigen woonomgeving, moet je altijd goedemorgen zeggen. 
Heel in het kort moet je veel meer dingen dan dat ik prettig vindt. Ik vind het niet altijd een "goede" morgen.

Ik heb het gevoel alsof er altijd naar je gekeken wordt. En dat dat prima is totdat je iets doet wat de "ander" niet prettig vindt. Wat dat dan is, kan jij niet weten tenzij je helderziend bent.
Als ik mijn buurman zie en hij zegt vrolijk goedemorgen buurman, dan weet ik niet of hij serieus is, het is immers een sociale moeten. Ik zie niet zijn ware zelf.

Ik beschouw het als groepsverband. Je moet binnen de groep dezelfde normen en waarden hebben, anders val je eruit. Terwijl de normen en waarden bij de unieke persoon zelf hoort, die nooit exact gelijk is aan de groep.

In mijn optiek zijn mensen die meer op zichzelf zijn, meer als zichzelf.

 · Answer

Vroeger leefde ze met grotere gezinnen, en stond er altijd wel iemand klaar voor je. De gezinnen zijn lang niet zo groot meer als vroeger en zul je dus je eigen dingen moeten beslissen en oplossen.

 · Answer

Vroeger, dat nog niet eens heel erg lang geleden is, was alles veel fijner en mooier. Het is niet dat ik de tijd waarin ik nu leef niet waardeer, maar het is denk ik precies andersom: men waardeert de kleine dingen niet meer, denkt meer in grote lijnen en aan later in plaats van aan nu. ‘Morgen gaan we dit doen, met de zomer gaan we dáárheen, en in het weekend is híer tijd voor’, etc. Daarnaast zien mensen de schoonheid van de natuur en het mens-zijn niet (goed) meer, nee, in plaats daarvan wordt er in termen van ‘alles moet groter én beter’ qua spullen, gadgets, snuisterijen, vakanties e.a. gedacht. Dat is zo’n doodzonde, vooral omdat de mensen die er eigenlijk niet aan willen meedoen, wel genoodzaakt zijn om met de tijd mee te gaan. In groten getale verandert de mens van een rustige en pure persoonlijkheid, die geniet van het nú in een hard en ongevoelig persoon, die alleen om zichzelf en zijn bezit geeft. En omdat er steeds minder mensen zijn die zich verenigd en verbonden voelen met elkaar (denk aan: niet meer groeten op straat, de deuren gaan op slot ook al is het hartje zomer, men houdt zijn tas angstvallig dicht tegen zich aan en ga zo nog maar even door), groeit de maatschappij uit elkaar.

Wat zou de oorzaak zijn dat de mensen meer"op zich zelf "zijn dan vroeger?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (7)

Weet jij het beter..?