Waarom is het schoonheidsideaal voor vrouwen veranderd van dik naar dun, en kan dit weer veranderen?

Vroeger waren dikke en mensen met een lichte huidskleur het schoonheidsideaal, omdat de mensen zo konden zien dat je van rijke afkomst was. Je werkte bijvoorbeeld niet in de buitenlucht (waardoor je een gebruinde huidskleur krijgt) en van niet veel doen, wordt je dik.

Natuurlijk kan dit weer veranderen. Je ziet in veel Afrikaanse en sommige andere culturen, dat de mannen volle vrouwen mooier vinden dan hele slanke vrouwen. Men denkt, dat dikke vrouwen vruchtbaarder zijn dan slanke vrouwen.

Hier spelen een aantal factoren mee:
1) De biologische factor
2) De welstandsfactor
3) Emancipatie
4) Vrouwelijke competitie

Komt 'ie hoor!

De meest vruchtbare vrouw is een vrouw met een zandloperfiguur met goeie rondingen. Vrouwen met een smalle taille en stevige heupen, dat zijn de vrouwen die het best zijn uitgerust om kinderen te baren en te verzorgen. Evolutionair gezien dan.

Bij die biologische factor komt dat daar waar het gros van een bevolking arm is (neem Europa in de middeleeuwen), een volle vrouw, naast een teken van vruchtbaarheid, ook een teken van welstand is. Die vrouwen kunnen zich het blijkbaar veroorloven om goed te eten.

Volle vrouw vs. magere vrouw 2:0! Dus waarom houden wij dan tegenwoordig zo van magere latten?

Uit onderzoek blijkt dat in samenlevingen met een overwegend traditionele rolverdeling, vrouwen met rondingen sexier worden gevonden. In Nederland was dat zo in de jaren '50. En dat is nog steeds zo in het hedendaagse Japan, Griekenland en Portugal bijvoorbeeld. Daar waar vrouwen economisch afhankelijker zijn van hun man, zijn rondingen nog steeds het ideaal.

Vrouwen die emanciperen, moeten zich staande gaan houden in een wereld van overwegend mannen. Nu weten vrouwen met meer mannelijke hormonen zich daar van nature beter een weg in. Effect van hun androgene hormonen is meer volharding en incasseringsvermogen, initiatief nemen, risico willen nemen, durven opkomen voor jezelf en neiging om te domineren. Handig als je "je mannetje moet staan". Maar ze zorgen ook voor een andere heup/middel-verhouding door herverdeling van lichaamsvet. Vrouwen worden er iets mannelijker door.

Mannen die op onafhankelijke vrouwen vallen, zijn op hun beurt de wat minder ronde vrouwen zo ook meer gaan waarderen.

Vrouwen kijken verder überhaupt niet naar mannen. Vrouwen kijken naar vrouwen. Dat is omdat ze het ten opzichte van andere vrouwen beter moeten doen. En dan komt die man vanzelf wel. Kijk naar de cover van een vrouwenblad, en je weet dat dit waar is.

En in een geëmancipeerde wereld, waarin een ideale vrouw alles kan (tegelijk moeder, carrièrevrouw en goede echtgenote zijn), zetten vrouwen zich af tegen dat wat ze van nature het minst meekrijgen. Dat maakt het verschil. Die androgene eigenschappen dus! De zakelijke vrouw is dat wat nagestreefd moet worden. De grootste versterking van die zakelijke vrouw is de magere lat die op de catwalk loopt. Dus dat is het nieuwe ideaal.

Toegevoegd na 10 minuten:
(nog een kort vervolg in de reactie)

Dat kan wel weer veranderen.

Maar inmiddels zijn "we" er natuurlijk wel achter gekomen dat te dik niet gezond is.
En allerlei factoren van het modebeeld "dik" wijzen uit dat daar waar dik nog steeds wel als ideaal wordt gezien,
dat daar die gezondheidsaspecten minder lijken te tellen.

{ dat het - in onze maatschappij - doorgeschoten is naar te dun, en dat dat ook niet gezond is, dat is een ander verhaal}.

Nee, het ideaal hier in de westerse wereld zal dus niet meer "dik" worden.
Het schoonheidsideaal wordt: stevig en gezond.

Het schoonheidsudeaal is tegengesteld aan de economische situatie. In armere landen is het ideaal dat je dikker bent. Want door voedselgebrek zijn de mensen immers dunner. Dikker zijn is dan een statussymbool. Daarom gold na WO II hier ook ern dikker ideaal (marilyn monroe had dacht ik maat 42).
Nu gaat het economisch gezien veel beter, en is het ideaal heel dun zijn.

Overigens is dat niet per se wat hetero mannen mooi vinden! Zie het eerdere antwoord over de zandloper.

Niets is zo veranderlijk is als een mens.

Behalve dik en dun is ook de huidskleur zo'n modeverschijnsel, afhankelijk van de moraal van de tijd.
Rond de middeleeuwen en later was het chique om bleek te zijn. Dat betekende dat je niet buiten in weer en wind hoefde te werken. Landarbeidsters en boerinnen waren bruin. De adel deed er alles aan om een blanke huid te houden.
In de huidige tijd zijn de bleekneusjes de binnenzitters; als je bruin bent betekent dat dat je genoeg geld hebt om op vakantie te gaan naar een warm land of een skivakantie te bekostigen.
Ik herinner me een oud Chinees verhaal met een plaatje van een rijke Chinees(?) die zijn nagels zo lang had laten groeien, dat ze gingen spiralen en er een bediende nodig was met een kussentje om de handen met de kostbare nagels op te laten rusten. Ook dit was een duidelijk signaal dat je te doen had met iemand die niet hoefde te werken.