Heeft het zin om te vergeven en vergeten ook wanneer de ander het niet nodig vindt om daarom te vragen?

Als jij je daardoor beter voeld moet je dat zeker doen

Er zit een groot verschil tussen vergeven en vergeten! ik denk zelf (ervaring) dat je eerder kunt vergeven dan vergeten. Verder is het dus van jou afhankelijk of je iemand wil vergeven voor datgene wat men jou heeft aangedaan. Als de persoon in kwestie daar om vraagt, kan je dit in overweging nemen om dit te doen. Maar je moet je jezelf wel afvragen voor wie doe je het dan? Om de ander een beetje gemoedsrust te geven, om het geweten van deze persoon te sussen? Of doe je het om zelf iets af te sluiten? Dit zal van geval tot geval en van persoon tot persoon anders liggen. Als voorbeeld; ken je de dader of was het een volslagen onbekende? Was het een impulsdaad of voorbedachte rade? Zo zijn er meer vragen die van invloed kunnen zijn op de beslissing van jou om te vergeven. Ga hierbij niet uit van wat anderen van jou verwachten maar volg je gevoel. Dan hou je het voor jezelf in ieder geval zuiver. En is het nu (nog) niet aan de orde dan misschien wel later, maar nogmaals dat is geheel aan jou!
Sterkte Pieter

zolang jij het diegene stiekum nog steeds kwalijk neemt, heb je hem dus niet vergeven. alleen woorden zeggen niks. "ik vergeef je" zeggen is nog niet "ik vergeef je" voelen. je bent dan dus nog steeds niet van het rotgevoel af. vergeven is iets wat vanuit je hart moet komen. ook als diegene er zelf om vraagt, en je zegt het maar om er van af te zijn, helpt t jou en de ander niks.

Vergeven doe je niet om een ander maar om jezelf en daardoor help je ook een ander ,maar jij staat daarmee op de eerste plaats want jij moet ermee leren leven met het verdriet wat je voelt.
Als je iemand vergeeft dan heel je je eigen wonden en geneest de wond .Echter het litteken zal altijd blijven maar haat en nijd heeft niemand ooit verder geholpen.
Leef met liefde en vergeving en het leven zal er mooier uitzien en je kunt meer verdragen dan hiervoor.

Toegevoegd na 3 minuten:
Vergeven doe je eerst met je verstand en daarna met je gevoel.Maar eerst moet dit gevoel van vergeven (iemand echt vergeven)wortels krijgen vanuit je gevoel en dat duurt een tijdje.Eerst een zaadje zaaien en dan de vrucht oogsten.Moeilijk maar niet onmogelijk.Integendeel.

Vergeven doe je vooral voor jezelf. Als je mensen niet vergeeft, heb je het er zelf moeilijker mee dan als je niet vergeeft. Maar het is wel ontiegelijk moeilijk en volgens mij soms onmogelijk, in elk geval voor mensen onmogelijk..

Maar zoals bq24 zegt: zolang je iemand stiekem nog iets kwalijk neemt, heb je iemand dús (nog?) niet vergeven.
Dat is zoiets als het verstoppen van een cadeautje voor jezelf: dan hou je jezelf voor de gek.

Vergeten schijnt onmogelijk te zijn.
Vergeven is alleen te doen als het oprecht is, van harte, en dat is dus inderdaad met/vanuit je hart. Daar sta je dan volledig achter.
En zolang dat niet gaat, moet je jezelf ook niet wijsmaken dat je dat gedaan hebt, want dan maak je het je zelf nóg moeilijker.
Ik bedoel: als ik iets van jou kapot maak, en jij vergeeft het, maar je baalt er ontiegelijk van en ziet mij niet meer zoals je deed, maar je zegt "ik vergeef het je" dan is denk ik je intentie heel goed. Want het zegt iets over wat je WILT, maar je moet jezelf ook niet overvragen.

Maar als iemand je iets vreselijks heeft aangedaan, dan schijnt het voor jezelf lucht en leefruimte te geven, dan ga je niet meer gebukt onder wrokgevoelens.

Het heeft dus weldegelijk zin een ander te vergeven ook als die er niet om vraagt. Je moet het zelfs niet van een ander laten afhangen of je iets vergeeft of niet. Want anders heeft die je én narigheid aangedaan én je maakt jezelf afhankelijk van 'm door te wachten op zijn vergevingsvraag, die weleens kan uitblijven.
Ik denk dat het meer afhangt van of je het wel kán. Want het kan ongelooflijk moeilijk zijn.

Iemand vergeven maakt ruimte om verder te gaan met je leven!
Maar het is wel ontzettend moeilijk!
Ik heb er hard aan gewerkt om sommige mensen te vergeven wat ze hebben gedaan!
Het was echt hard werken,maar daarna was het een bevrijding!
Het kost veel energie om steeds bezig te zijn met de negativiteit van de boosheid die je voelt naar iemand of iets toe, maar het andere is ook heel moeilijk, maar uiteindelijk absoluut de moeite waard!

Vergeten kun je nooit. Het gevoel kan slijten, maar je zult het nooit vergeten. Je geeft het wel een plekje in je hart/leven.
Vergeven is een ander verhaal. Vergeven komt uit jezelf. Als jij leeft met een bepaald gevoel van haat/wrok, kan dit je hele persoonlijkheid beheersen. Dit verstoort dan je hele doen en laten.
Vergeven kun je dus pas als je er zelf aan toe bent, en niet wanneer een ander daarom vraagt. Vergeven is de gebeurtenis een plekje in je hart weten te geven, en vervolgens door willen en kunnen gaan met je leven en zonder wrok achterom kijken.

je moet wel vergeven en vergeten in een bepaalde mate dan,en niet voor de ander maar voor jezelf:haat en woede en ook verdriet kost veel energie waar je niets aan hebt en je zo ook blijft hangen in die tijd...ik ben zelf jaren geleden gestalkt en wat als eind had dat ik een jaar vastgehouden ben in zijn huis,ik ben daar mishandeld en toen ze mij vonden heb ik 2 maanden in het ziekenhuis moeten liggen....lang was ik kwaad en wist ik zeker dat ik hem nooit kon vergeven ,maar met veel praten met iemand is het mij wel gelukt en heb ik er vrede mee gesloten.door het een plaats te geven doet het geen pijn meer en kon ik verder...vergeten helemaal doe ik het nooit maar dat is met alle gebeurtenissen toch????ik heb er ook veel mensenkennis van gekregen das weer het positieve punt...