Hoe vaak bezoek jij het graf van een dierbare?

Question

En waar ligt voor jou de "grens" voor zover je daar over kunt spreken? 1x per week, 7 x per week? 1x per jaar, iedere maand, op belangrijke dagen? Nooit misschien?
Misschien een rare vraag maar ik zie op het kerhof zo vaak graven die verwaarloosd zijn, ook bij kinderen, dat ik me afvraag hoe dat in vredesnaam mogelijk is? Je kiest toch niet voor niets voor begraven?

 · Accepted Answer

Mijn ouders hebben 47 jaar geleden hun dochtertje van 2 jaar oud verloren.
Zij hebben het grafje altijd aangehouden en tot op de dag van vandaag gaan wij allemaal nog zo om de twee maanden naar het grafje om een plantje te brengen of een beetje op te ruimen.

Waarom? De plek is voor mijn gevoel eigenlijk een symbolische plek geworden; een plek die ons allen bindt, terwijl in het dagelijkse leven ons gezin uiteen gevallen is.

Mijn moeder, inmiddels 80 jaar oud,  heeft besloten dat ze wil worden bijgezet in hetzelfde graf. Ik vind het een mooie gedachte. Zo zal deze plek voor ons een plek ter herdenking blijven, ook als mijn moeder er niet meer is.

 · Answer

Toen ik nog in Nederland woondde ging ik heel vaak naar het graf van mijn ouders.Met hun verjaardagen en de kerstdagen en op de dag van hun overlijden bracht ik er een mooi bloemstukje.Helaas woon ik nu te ver weg maar het graf wordt wel verzorgt door de familie.Ik vind het verwaarlozen van een graf geen goede zaak.

Toegevoegd na 2 minuten:
Een grens ga je volgens mij over als het je leven beheerst.Het leven gaat door .7 keer per week vind ik persoonlijk wat teveel.

Toegevoegd na 2 minuten:
Een grens ga je volgens mij over als het je leven beheerst.Het leven gaat door .7 keer per week vind ik persoonlijk wat teveel.

 · Answer

Ik bezoek het graf van mijn zoontje wanneer ik er behoefte aan heb. Hoeveel tijd er tussen mijn bezoeken zit hangt dus erg af van mijn stemming. De ene keer zit er 2 maanden tussen, de andere keer 2 weken.

 · Answer

Ik zie zelf het nut niet zo van een graf. Ik bezoek dan ook geen graven van overleden dierbaren. Mijn vader is gecremeerd en zijn as is door ons in een bos uitgestrooid. Met de kinderen ga ik nog wel eens naar die plek terug (in de bijna 6 jaar dat hij dood is zijn we er 3 keer geweest) omdat ze dat interessant vinden. Ik denk altijd als ik daar sta: wat doe ik hier? 
Voor mij is de overledene niet in zijn graf of daar waar zijn as is, maar in mijn hart, in mijn hoofd.

Kijk ook even bij onderstaande vraag:

 · Answer

Eigenlijk nooit.
Vorige maand voor het eerst in 6 jaar bij mijn opa's graf egweest omdat ik toevallig aan de andere kant van NL in de buurt was.
Ik vindt niets bij een graf.

As in zee vindt ik een mooie optie. Als ik dan 's avonds langs het strand of de pier loop kijk ik de zee in en denk ik aan alles wat me ontvallen is.

Denken kan ik ook gewoon op elk moment van de dag.
Het komt op als het opkomt

 · Answer

Ik bezoek ook nooit een graf van een bekende. 
Ik bezoek graag oude kerkhoven, maar dat  is hetzelfde dat ik (atheist) graag kerken bezoek.

Hoe vaak bezoek jij het graf van een dierbare?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (5)

Weet jij het beter..?