Waarom blijft mannenmishandeling een taboe?

de meeste mannen schamen zich hiervoor. ze vinden dat hun mannelijkheid is aangetast. daarom zullen ze het minder snel melden

Mannen meppen en vrouwen meppen, maar de maatschappij en de juristerij reageren totaal verschillend op het ene als op het andere.

Een klap tegen een vrouw is zoiets als majesteitsschennis. Als een vrouw of haar advocaat maar aanduidt dat er tengevolge van spanningen klappen zouden kunnen vallen, krijgt zij bij de vrederechter al de 'dringende en voorlopige maatregelen', d.w.z. alles wat zij vraagt.

Een geslagen man roept daarentegen ergernis op. Vertel uw vrienden dat uw vrouw u af en toe slaat en zij trekken zich terug. In vroegere tijden was het een folkloristisch gebruik om een mishandelde man achterstevoren op een ezel te zetten en onder ketelmuziek door het dorp te honen. En in figuurlijke zin is daar nog veel van overgebleven. Reden genoeg voor mannen om hun slachtofferschap te verzwijgen. Welke man belt nu de politie om te melden dat hij door zijn vrouw geslagen wordt? Zo is hij niet opge­voed en daar is hij niet voor getrouwd. Hij wil de moeilijkheden onder elkaar oplossen in plaats van de vuile was buiten te hangen. Ook weet hij maar al te goed dat mevrouw hem altijd kan overtroeven met een echtscheidingseis en dat hij dan vrijwel zeker de kinderen kwijt raakt.

Er zijn anders geslagen mannen genoeg: van Socrates en Aristoteles tot Boris Becker en Bill CLinton. Sommige vrouwen pralen zelfs met hun geweld: 'Als hij mij geen aanzoek had gedaan, had ik hem een klap gegeven', zegt Teresa Heinz, de vrouw van de democratische presidentskandidaat John Kerry (volgens Humo van 3 augustus 2003). Als Kerry zoiets had durven zeggen, had hij zich voor de rest van leven onmogelijk gemaakt.

In Nederland gaat het overheidsbeleid er de jongste jaren van uit dat 80% van de slachtoffers van huiselijk geweld vrouwen zijn en 20% mannen. Dat zou blijken uit de in regeringsop­dracht uitgevoerde 'Intomart'-enquête van 1997. Maar nu dat onderzoek eens gedegen is uiteengerafeld (Wittebrood en Veldheer, Tijdschrift voor Criminologie 2005) blijkt dat getal onbetrouwbaar. Het meeste huiselijk geweld vindt niet plaats tussen partners en ex-partners en de jongste vijf jaar is volgens deze laatste analyse 4,6% van de vrouwen en 3,3% van de mannen slachtoffer geweest van huiselijk geweld. Althans volgens wat die zelf opgeven. Maar mannen geven zoiets nu eenmaal veel minder vaak op dan vrou­wen.

Opvoeding speelt hier een grote rol. Mannen /jongetjes moeten stoer zijn en meisjes lief, dus als een vrouw een man slaat dan is dat onbespreekbaar helaas. Ik heb ooit ook een docu gezien, mannen mogen niet terugslaan, met als gevolg dat de vrouwen hun gang kunnen gaan, te triest voor woorden inderdaad, anno 2011

Omdat mannen fysiek gezien sterker dan vrouwen zijn (op uitzonderingen na).
Wordt een man mishandeld door een vrouw dan wordt hij in veel gevallen gezien als zwak.
Op geestelijk gebied zijn er dan weer mensen die beweren dat hij geestelijk ook zwak is omdat hij het zo ver heeft laten komen om zich te 'laten' mishandelen door een vrouw die 'minder sterk' is dan hij.
Fysieke kracht wordt nog altijd gezien als iets mannelijks.
Het is inderdaad heel schrijnend.