Hoe ga jij om met ondankbaarheid?

Question

Vandaag zijn we met de familie naar de bioscoop geweest en daarna nog naar de mac. donalds. we hadden een vriendje erbij van mijn zoontje. die was voor de mac. al bezig dat een happy meal te weinig zou zijn. en dat hij veel meer lust. aangezien dat we meerdere kinderen er bij hadden hebben we ze dus wel allemaal een happymeal gegeven en daarna nog een ijsje. ook in de bios. hebben de kids nog wat gegeten en gedronken. mijn zoon die normaal het meeste eet. dus ook meer dan dat vriendje gaf aan dat hij helemaal vol zat. hoe gaan jullie met zoiets om? alles ging op onze kosten en we waren met 10 personen

 · Accepted Answer

Hoe oud is dat kind ? Onder de pakweg  11, 12 jaar, dan is het een onbeschoft kereltje, maar jonger ?? Dan kun je nauwelijks dankbaarheid van hem verwachten en is het gewoon kleine-jongens-stoerdoenerij. Bovendien kun je sowieso geen dankbaarheid meer verwachten van kinderen voor wie dergelijke uitstapjes (McDonalds, bioscoop, indoor-speeltuin, pretpark) allang geen bijzonderheid zijn maar redelijk alledaagse gebeurtenissen.

Je kunt je natuurlijk ook de vraag stellen waarom je dankbaarheid verwacht, van een klein kind natuurlijk. Was je bewust bezig met een actie het kind eens iets bijzonders te geven, of was hij gewoon met de meute mee voor een - tegenwoordig vrij doorsnee- gezellig dagje ? En moet daar een beloning in de vorm van getoonde dankbaarheid tegenover staan, of was het kind gewoon een beetje vrijpostig en te veel ge(ver)wend ? Want daar zijn er, helaas, nogal wat van tegenwoordig.

Mijn persoonlijke ervaring is dat feestjes bij McDonalds en overdekte speeltuinen weinig tot geen indruk meer maken op kinderen ; been there, done that, ze weten (of denken te weten) precies wat ze kunnen verwachten, anticiperen daar op en zijn niet meer verrast. Dat maakt dergelijke uitstapjes voor volwassenen niet alleen fantasieloos EN saai, maar ook nog eens ondankbaar en duur, omdat je ook de kinderen er allang niet meer echt zo'n plezier mee doet als toen het nog een zeldzaamheid was.

Blije dankbare gezichtjes om je heen krijg je tegenwoordig pas als je binnenstebuiten hebt gewerkt voor een aangeklede speurtocht met een leger medewerkers en verrassingen, een waterfestijn in de tuin en een grote kliederzooi met een berg patat op tafel en iederen zijn saus op het tafelkleed laten kwakken ; dingen die ze thuis NIET zo vaak mogen of doen. Wel veel werk, maar dankbaarheid gegarandeerd. En ook onwijs leuk trouwens.

En kinderen die zelfs echte inspanning en verrassingen niet meer waarderen ? Niet meer meenemen. Het moet namelijk al die moeite wel een beetje waard zijn.

 · Answer

Als een kind in zo'n situatie ondankbaar is, negeer ik dat volledig. Het is immers een resultaat van zijn opvoeding en niet het kind maar zijn ouders zijn eventueel aanspreekbaar.
Als hij vriendje van je zoon blijft, zou ik meer even contact opnemen met pa of ma...

Toegevoegd na 14 uur:
'meer' is: maar even contact opnemen....

 · Answer

Laten gaan zoiets.. geen energie insteken want het kind zal waarschijnlijk niet eens beseffen dat het ondankbaar overkomt.. hij is blijkbaar niet op de hoogte gebracht door zijn ouders van hoe het hoort..of is thuis weinig gewend en is in zijn enthousiasme ietwat onbeleefd.. Of hij wilde alleen maar stoer doen tegenover de anderen..je had hooguit kunnen zeggen: ??? als je straks nog honger hebt dan moet je thuis even wat eten want we willen nu geen verschil maken.. Had ie best begrepen denk ik..

 · Answer

Zelf zou ik tegen dat kind hebben gezegd: iedereen krijgt een Happy Meal anders wordt het te duur. Als je daarna nog honger hebt eet je thuis maar een boterham.

Ik weet niet over welke leeftijd we het hier hebben, maar blijkbaar heeft dit kind van zijn ouders niet echt geleerd wat beleefdheid is. Ik weet zeker dat mijn zoon zoiets nooit zou durven en hij is elf.

Het is net zoiets als bedanken, dat krijgt ook niet elk kind van huis uit mee heb ik het idee. Het is een stukje normen en waarden waar de ouders verantwoordelijk voor zijn. Die zie je, als je het goed doet, in je kind terugkomen.

 · Answer

Ik zou geloof ik niet zo veel leuks in één middag stoppen.
Dus óf de bios, óf naar de Mac.
Naar de bios zou ik zelf wat lekkers meenemen, en dat ergens gedurende de film uitdelen.
En thuis zou ik pannekoeken bakken voor de hele meute van 10, met hartig en zoet "beleg" op bestelling.
Ik vind het eerlijk gezegd van de gekken, om zo veel geld uit te geven aan wat eigenlijk toch gewoon "een middagje bios" zou moeten zijn.
Bovendien, en ik wil niets verwijtends zeggen, hoor, maar ik vind het eerlijk gezegd niet normaal als een kind zegt dat het "vol" zit, in plaats van iets in de trant van : Mam , dit was echt zó lekker, goh, wat heb ik heerlijk gegeten.
Als dat vriendje dat van jouw kinderen gehoord zou hebben, met evt nog een dank je wel, wat was dit een heerlijke middag !! had hij zijn opschepperige verhaaltje wat hij allemaal lust waarschijnlijk óók ingeslikt, mét z'n happymeal.....
Dus naar mijn idee ligt er nog iets braak op opvoedingsgebied.

 · Answer

Ik begrijp de frustratie maar er is weinig aan te doen.
Het jongetje heeft niet in de gaten dat hij onbeleefd is
en wil stoer doen over zijn eetgedrag.
Op jonge leeftijd krijgen ze pas langzaam het besef van geld. Als kind betalen je ouders alles en zit het besef van ''duur'' nog niet in hun systeem.
Afhankelijk hoe snel ouders daar mee beginnen groeit ook het besef bij de kinderen. Zo ook het bewust worden van het onbeleefd zijn.

Als het kind aan het eind van de middag echter niet bedankt heeft voor de leuke dag, dan is hij slecht opgevoed.

 · Answer

Simpel, maar dus nooit meer meenemen!

 · Answer

dankbaarheid is tegen woordig iets wat je moet leren.
ligt aan de ouders.
ik zou het kind uitleggen met hoeveel personen we zijn ect. en als het heeeel erg is iets tegen de ouders zeggen.

 · Answer

Gewoon vragen of hij geld bij zich heeft , of je vraagt het geld terug aan zijn ouders. 
Die keuze laat je aan hem .

Groetjes Zeppuhh ...

 · Answer

Ach als je het vriendje kent weet je ook hoe je het moet plaatsen. Ik vraag eigenlijk nooit of het voldoende is, dat zie ik wel aan de manier van eten. Wel vraag ik of het lekker is, dat vinden wij belangrijker.

Thuis kunnen ze altijd nog wel een plak brood of fruit krijgen.

Thuis kunnen ze altijd nog wel een plak brood of fruit krijgen.

 · Answer

Ik zou op een grappige manier tegen de hele groep zeggen dat dat jongetje net had gezegd dat hij helemaal geen honger heeft en dus ook niets krijgt. Zo krijgt hij vanzelf reacties van de anderen. Uiteindelijk krijgt iedereen gewoon zn happy meal.

 · Answer

Als volwassene zal je het wel uit je hoofd laten om te vermelden aan de gastheer/vrouw dat je nog wel wat meer lust. Dat is immers onbeleefd.
Een kind moet dat echter nog leren. Misschien heeft deze jongen het van zijn eigen ouders nog niet meegekregen?
Dan kunnen jullie het mooi oppakken in zo'n situatie:
'Het is niet erg netjes van jou om te zeggen dat het niet genoeg voor je is. Je bent onze gast, en dan is het beleefder om blij te zijn met wat je krijgt. Wij betalen het immers voor jou'. Klaar.
Want een kind moet dit soort dingen leren van volwassenen.
Daar is niks geks aan,.

 · Answer

mijn kinderen zijn ondertussen al wat ouder, maar ik herken dergelijk gedrag wel.
wij hadden als stelregel iedereen hetzelfde en als je denkt dat je er niet voldoende aan hebt, krijg je thuis nog een boterham van me.
dan bleek dat het met die honger wel mee viel.

als het de volgende keer weer gebeurt kun je ook zeggen:
Pietje eet liever thuis!!

 · Answer

ik ben bang dat ik een beetje sarcastisch zou worden, hoewel het inderdaad de schuld van de opvoeding is. Ik denk dat ik zou vragen of hij, met zoveel honger, wel een dikke portemonnee bij zich had en dat ie anders maar moest afwachten óf hij uberhaupt wat kreeg. 
Ik heb trouwens alleen maar sléchte ervaringen met kinderfeestjes, maar dat zal ongetwijfeld aan mij liggen.

 · Answer

Zeggen dat iedereen hetzelfde krijgt en verder volledig negeren. Je hebt nu eenmaal gewoon vervelende kinderen en na het feestje ben je er weer vanaf.

Ik heb wel eens een kind naar huis gebracht omdat ze onhandelbaar was. De groeten dus. Ik laat iets niet verpesten door 1 persoon. Net of zo'n jong niet in de gaten heeft waar hij/zij mee bezig is. Kinderen snappen / weten meer dan je denkt en vaak kunnen ze heel goed manipuleren. En daar heb ik dus een pesthekel aan, aan manipuleren (komt vaak door ouders die het zelf ook doen).

Hoe ga jij om met ondankbaarheid?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (14)

Weet jij het beter..?