Wie is dat?

Het kan ook door licht autisme komen

Toegevoegd na 8 minuten:
Gezichtsherkenning is het systeem waarmee de hersenen waargenomen gezichten interpreteren. Het is niet alleen mogelijk om aan de hand van gezichtsherkenning de identiteit van bekenden vast te stellen, maar ook algemene informatie over onbekenden te vergaren (bijvoorbeeld of de persoon een man of een vrouw is). Verder is het mogelijk om aan de hand van gelaatsuitdrukkingen te bepalen in welke gemoedstoestand de ander verkeert. Ook blinden kunnen gezichten herkennen door deze te betasten, maar dit levert minder nauwkeurige informatie op.

Het vermogen om gezichten te herkennen is in beginsel al bij baby's aanwezig. Pasgeborenen leggen een speciale aandacht voor gezichten aan de dag en al na enige maanden zijn de betrokken hersencentra geactiveerd. Gezichtsherkenning speelt ook een grote rol bij het verder ontwikkelen van visuele perceptie in het algemeen en bij hechtingsprocessen.

Bij volwassenen is gezichtsherkenning onderdeel geworden van een complex systeem van herkenning, gedrag en beoordeling. Iemand kan bijvoorbeeld aan de hand van een gezicht het geslacht en de leeftijd van een persoon bepalen en daarmee een oordeel over de aantrekkelijkheid van die persoon vormen. Vaak vormt men op grond van de gezichtsinformatie een beeld over het karakter van die persoon. Een gelaatsuitdrukking kan van directe invloed op het gedrag van een ander zijn, bijvoorbeeld troosten bij verdriet of vrolijkheid als de ander lacht

Toegevoegd na 14 minuten:
Personen die lijden aan gezichtsblindheid (prosopagnosie) hebben problemen bij het herkennen van gezichten, soms zelfs hun eigen gezicht in de spiegel. Hun gezichtsvermogen is intact en ze hebben in principe geen problemen om voorwerpen of vormen te herkennen. In de negentiende eeuw werd al onderzoek gedaan naar de aandoening, maar de naam prosopagnosie werd pas in 1947 gegeven door de Duitse neuroloog Joachim Bodamer.

Als je bij deze test een slecht resultaat behaalt, kan dat een teken zijn van prosopagnosie, maar het kan ook zo zijn dat je je gewoon slecht gezichten kunt herinneren. Of dat je niet zo geconcentreerd was.


Doe de gezichtsherkenningstest van hart en ziel om er achter te komen hoe goed je er in bent;

http://www.hartenziel.nl/zoek/alles/gezichtsherkenning

Het enige wat er voor je op zit, denk ik, is het "cijfermatig" onthouden van een gezicht - het min of meer in onderdelen opdelen, en dan proberen die te onthouden met de naam van die persoon.
Dus bijv : ogen - kleur, staan ze ver uit elkaar, of juist dicht bij elkaar? Hangen de oogleden? Zijn de ooghoeken omhoog of omlaag? Zijn de wenkbrauwen recht of gebogen?
Neus - breed of spits, sproeten, knobbel?
Mond - mondhoeken omhoog of omlaag? Regelmatige tanden of spleetje? Spierwit of meer creme?
Gezichtsvorm- rond, brede kaaklijn of niet, haarinplant recht of met een widowspeak - dat het op het voorhoofd in een puntje naar beneden gaat.

Je kunt je richten op datgene, waar je van nature op let - ik ben bijv. een uitgesproken ogen-mens, en al ben ik alles over en van iemand vergeten (namen ben ik helemaal hopeloos in!!) - ik weet altijd wél, wat voor kleur ogen iemand heeft.

Of wat ook wel eens wil helpen : probeer zo snel mogelijk voor jezelf uit te maken, op wie iemand lijkt - filmsterren, iemand van het koninklijk huis, sportmensen - net waar jij het meeste in thuis bent.

Overigens ken ik het probleem met kapsels en brillen, hoor, in mijn beroep hebben vrouwen vaak hun haar vast, en lenzen in - in hun vrije tijd hebben ze dan opeens een bril op, en een enorme bos haar tot halverwege hun middel.....

Sukses - misschien helpt iets hiervan je !!

Het kan een heel milde vorm zijn van een stoornis in het autistische spectrum, zoals dat zo mooi heet.

Komen de volgende dingen je ook bekend voor?

- Je komt om een hoek en ziet plotseling iemand. Je eerste reactie is: je ogen neerslaan, of het nu een bekende is of niet.

- Een bekende komt voorbij, maar je ziet hem maar heel even omdat hij doorloopt. Waar anderen meteen "hoi" zouden roepen, kom jij pas na drie seconden op dat idee - dan is het al te laat.

- In een rumoerige omgeving heb je veel moeite iemand te verstaan, terwijl anderen daar geen last van hebben. Je gehoor is goed, je hoort het stemgeluid ook voldoende sterk - maar je verstaat toch de woorden niet goed.

- Iemand vraagt je de weg, en jij helpt die persoon. Achteraf realiseer je je dat je geen idee hebt hoe die persoon er eigenlijk uitzag.

Toegevoegd na 31 minuten:
"Disclaimer" nav reactie:

Ik ben geen arts, geen psycholoog, dus geen deskundige. Mijn lijstje is puur gebaseerd op persoonlijke (en dus waarschijnlijk beperkte en ook nog bevooroordeelde) waarneming. Wil je jezelf echt analyseren, ga dan naar iemand die *echt* verstand van zaken heeft.

Wat veel mensen hebben, is dat ze een gezicht aan een bepaalde plaats koppelen.
Je herkent bijvoorbeeld makkelijk de juf van je kind.
Kom je dezelfde juf in de supermarkt tegen, dan herken je haar niet meer omdat ze niet in de omgeving staat vanwaar jij haar kent.

Over het algemeen denk ik dat je het beste gewoon eerlijk kunt zijn.
Vooral ook bovenstaande zaken vermelden, zodat mensen begrijpen waarom je ze niet gelijk herkent.

Als je echt extreem veel moeite hebt met gezichtsherkenning (ik ken iemand die z'n eigen kind op straat niet herkent), dan zou ik er toch eens mee naar de huisarts gaan.

Troost je, daar hebben best veel mensen last van; ikzelf ook. Maar ik heb ook nog eens de pech dat ik niet goed ben in het onthouden van namen. Als ik iemand van vroeger ontmoet en geen idee heb wie dat ook al weer was probeer ik via het gesprek erachter te komen waar ik hem/haar van kende, bv. door te vragen hoe lang het alweer geleden is dat we elkaar voor het laatst hebben gezien en dergelijke vragen. Het is me te pijnlijk om botweg te zeggen dat ik me die persoon niet herinner, ook met het excuus dat ik niet goed ben in het onthouden van namen en gezichten. Het komt toch een beetje geringschattend over, vind ik.