Een kennis van mijn vriend is ernstig ziek. Hoe kunnen wij naar hem toe kenbaar maken dat wij ervan op de hoogte zijn? Zie uitleg.

Ja, ik zou gewoon naar hem toegaan. En zeggen: ik weet dat je het niet aan de grote klok wilde hangen, maar wij zijn niet de grote klok, wij zijn vrienden. We hebben gehoord dat je ziek bent, en we vinden dat je zieke vrienden niet in de steek laat, wat ze er zelf van zeggen.
Je mag ons wegsturen hoor!!

En dat doet hij niet. Want hij heeft zelf moeite met het accepteren van zijn ziekte, en zal blij zijn dat hij er eindelijk over kan praten.

Een keer langs gaan is inderdaad het beste. En dan gewoon tegen hem zeggen dat je van zijn broer over zijn ziekte hebt gehoord. Dan is meteen die horde genomen. Anders zit deze vriend misschien ook wel in dubio of en zo ja hoe hij er over moet beginnen. Over je eigen ziekte beginnen te praten is natuurlijk vaak lastig. echter als hij merkt dat hij het allemaal zelf niet meer uit hoeft te leggen, kan het wel opluchtend werken, om er over te kunnen praten. en als hij er niet over wil praten, dan ook goed. maar hij waardeert het vast heel erg als zijn oude vriend hem weer komt opzoeken.

Vraag aan die broer of hij het wil bespreken met de zieke.
Als daar niets uitkomt dan dien je de wens van de zieke te respecteren. Jullie hebben tegen zijn zin kennis genomen van zijn ziekte. Je moet je dan niet opdringen en zeker niet ongevraagd langs gaan.

Gewoon gaan, een schoonzus heeft ooit geprobeerd de broers van haar eigen man tegen te houden om naar het ziekenhuis te gaan.
Toen ze tegen haar zin toch gingen was hij er maar wat blij mee en hij vond het achteraf gezien stom van zichzelf dat hij het eerst niet wilde hebben.

Ja, dat kan soms lastig zijn maar meestal is het zo dat als degene die ziek is zegt dat hij het niet aan de grote klok wil hangen, hij dan niet de mensen bedoelt waarmee hij bevriend is, ook al zag hij jouw vriend veel minder de laatste tijd. Het is áltijd fijn om medeleven van je vrienden te krijgen wanneer je ernstig ziek bent. Ken je de slogan die op dit moment de ronde doet?; - Ik ben er nog - waarmee aangegeven wordt: vermijdt mij alsjeblieft niet omdat ik ziek ben, ik ben er nog.
Het is je vriend te prijzen dat hij er integer mee om wil gaan en de vriend die ziek is niet lastig wil vallen. Als hij echt niet weet wat hij ermee moet wil een ouderwetse brief of een kaartje nog wel eens helpen. Je vriend kan daarin uitleggen dat hij zijn vriend niet wil lastig vallen maar dat hij gehoord heeft dat zijn vriend ziek is en hij hem graag wil bezoeken. Openheid is belangrijk. Je vriend kan rustig aangeven wat zijn dilemma is en dan kan hij zijn vriend laten beslissen hierin. Nu vult je vriend misschien iets in wat zijn vroegere vriend niet bedoelt. Wat ik echt afraad is: niets doen. Daar krijgt je vriend het waarschijnlijk lastig mee en blijft hij twijfelen of hij toch niet langs had moeten gaan of op een andere manier contact had moeten zoeken. Heel veel sterkte in ieder geval.

misschien een kaart sturen dat je het ten oren bent gekomen en daarin aangeven dat je er voor die persoon bent als hij/zij dat nodig heeft

Gaan, in het begin zal hij misschien terughoudend reageren, maar uiteindelijk zal hij het accepteren dat jullie komen als vrienden.

Omdat je al een tijdje geen contact hebt ligt het gevoeliger, maar juist nu heeft hij mensen nodig die echt om hem geven...dus opbellen en zeggen(niet vragen of het goed is)dat jullie bv zaterdag langs komen, punt.

Sterkte!

dit is typisch hollands ,dat bemoeierige ,dat dieken in mensen zaken .

als ik de getroffene was zou ik zeggen prent dat wat je te weten bent gekomen lekker in je hoofd en ga zitten tobben erover.

ja ik zou kwaad worden.

(ik wil niet dat dit naar buiten en jij wil me komen zeggen dat je in kennis bent vréselijk .)

wat ik nog meer zou ,zeggen kan ik hier niet schrijven .

Ten eerste wat vreselijk...

Je kan eerst even een kaartje sturen om hem niet te overvallen met een plotseling bezoek.
En daar in aangeven dat je hem graag wilt bezoeken.
Maar om dat je gehoord heb dat je het niet aan de grote klok wilt hangen dat je eerst wilt weten of je het wel wilt..

Brief of kaartje...

Een kaartje lijkt me het beste. Ik heb een buurvrouw die ernstig ziek is. Ik weet het, maar ze praat er toch ook liever niet over. Door middel van een kaartje heb ik haar sterkte gewenst. Tja wat kan je anders doen.
Ik kan me ook zo voorstellend dat je niet altijd zin hebt om over je ziekte te praten. Het is en blijft trouwens moeilijk dit soort dingen. Misschien moet hij dat gewoon op de kaart schrijven ? Laat die ander daarna maar het initiatief nemen of hij wel of geen contact op wilt nemen.

Als je plotseling met een ernstige ziekte als lymfeklierkanker geconfronteerd wordt, is dat een tik die je niet zomaar even verwerkt hebt.

Zo'n jongen heeft daar ook wat tijd voor nodig en dus houdt hij even 'de buitenwereld' wat van hem weg.

Ik kan hem daarin goed begrijpen.

Echter na een poosje wil je wel contact met goede vrienden en bekenden hebben..maar vind je het moeilijk de eerste stap daartoe te nemen.

Het is daarom goed als 'een buitenstaander' het initiatief neemt en er even een telefoontje aan waagt om te informeren of hij jouw bezoek nu wèl apprecieert.

Je kunt rustig aangeven dat je op de hoogte bent van zijn wens geen ruchtbaarheid aan zijn ziekte te geven maar dat je hem desondanks wat steun en medeleven wilt aanbieden.

Die zieke man kan dan zelf besluiten of hij je al dan niet op bezoek wenst te te hebben.

Vanzelfsprekend laat je hem ook nog even weten dat je de informatie m.b.t. hem voor jezelf houdt en dat je er dus over zwijgt tegenover de buitenwereld.

Ik denk dat hij er geen behoefte aan zal hebben vol medelijden benaderd te worden..waarbij het onderwerp lymfklierkanker zoveel mogelijk vermeden wordt.

Praat dus gewoon met hem over zijn ziekte en doe dat op een respectvolle wijze naar hem toe.

Hij zal dankbaar en opgelucht zijn dat je hem bezocht hebt en..hij zal zich nadien vermoedelijk wat minder eenzaam en wat minder 'in de steek gelaten' voelen..


Groet,

Ton