hoe komt het dat de verharding samenleving toeneemt?

Ieder leeft voor zich en weet het altijd beter.Respect voor elkaar is ver te zoeken
Als we een goede samenleving hebben,hadden we allang de boel plat gelegd zoals in Frankrijk.Maar we zijn een tolerant volkje en we laten ons maar onder sneeuwen.

Een van de redenen zou kunnen zijn de crisis. Sommige mensen willen nu eenmaal graag alles hebben, ook al kan dat financieel niet altijd, dus wordt het maar gepikt. En slaan, schoppen, messentrekken komt m.i. voort uit angst zelf slachtoffer te worden, dus dan maar eerst slaan etc.
Waarom dan die angst? Ik denk dat ze niet stoer genoeg zijn van zichzelf, dus zichzelf moeten "bewijzen" door dit aso gedrag. En stelen en roven levert in Nederland geld op (pakkans klein) en doorverkopen naar het buitenland wordt veel gedaan, dus een makkelijke manier om geld te verdienen. (t is maar hoe je t bekijkt natuurlijk)

Daar zijn verschillende redenen voor te bedenken.

- Men is minder op elkaar aangewezen. Vroeger, toen men nog in kleine gemeenschappen woonde, moest je het in een klein dorp met elkaar zien te rooien. Je had elkaar nodig. Men was nog niet zo mobiel en was meer op elkaar aangewezen bij ongeluk, ziekte, je inkomen etc. Daar was minder plaats voor egoisme (al zal het toen ook wel voorgekomen zijn) en asociaal gedrag.

- Er zijn minder gezamenlijke regels en er is minder sociale controle. Vroeger, toen men nog meer naar de kerk ging en de dominee een autoriteit was, was het duidelijk aan welke regels je te houden had. En dat werd ook gecontroleerd. Het was niet gewenst dat je je anders gedroeg dan de (soms ongeschreven) regels. Of dat nu een gemis is, weet ik niet. Het kan ook heel benauwend zijn, maar de toegenomen "hardheid" en zelfzuchtig gedrag kan een reactie zijn op het vroegere "wat zullen de buren wel niet zeggen?". Men wil vrij zijn in eigen denken en doen en trekt zich minder aan van de ander.

Toegevoegd na 6 minuten:
M.i. is de kentering gekomen in de jaren '60 en '70 toen men zich wilde losmaken van de "spruitjescultuur" van de jaren '50. Zoals elke tegenreactie was de drang naar vrijheid en zelfstandig denken erg groot en sloeg hier en daar door. Tegenwoordig hoor je steeds meer tegengeluiden en wordt de ergernis aan hufterig gedrag en de roep om duidelijke regels en een strengere opvoeding weer groter. Elke reactie geeft weer een tegenreactie enz. Dat zal altijd wel zo blijven.

De maatschappij is verhard door de individualisering. Die is toegenomen tijdens de laatste 10-15 jaar. De mensen plaatsen nu hun eigenbelang boven dat van anderen. We zijn minder sociaal voelend geworden. Vele sociale structuren zijn weggevallen. men kon vroeger elkaar aanspreken op gedrag, dan werd ingegrepen van hoger hand als dit noodzakelijk was. De leraren op school bestraften, de politieagent waarschuwde of bekeurde,de baas gaf een reprimande etc. Je ziet dit terug in ouderwetse scheldwoorden; 'oen, rakker, vlegel, schavuit',die bevatten toen een terechtwijzing, maar geen absolute afwijzing. De persoon in kwestie blijft deel uitmaken van de algehele sociale groep. deze vormen van correctie zijn weggevallen. Betutteling is uit. Hiermee is de eerste vorm tot het oplossen van conflicten weggevallen.
Conflicten escaleren tot een hoger niveau. dat zie je aan het hoge aantal rechtszaken, echtscheidingen en de toename van geweld.
De toename van individualisering legt ook een grotere verantwoording bij het individu, deze moet zorgen dat zijn zaakjes geregeld zijn en verliest daardoor het vermogen om empathie voor anderen te ontwikkelen. De roep om criminelen harder te straffen is toegenomen. We zijn steeds minder bereid om zieken, bejaarden en gehandicapten te ondersteunen.

Deze klacht valt volgens mij in dezelfde categorie als klagen over de jeugd van tegenwoordig: we doen het al de hele geschiedenis van de mensheid lang.

Waarom ervaren we dat op dit moment extra? Er is een heleboel 'bindmiddel' uit de samenleving verdwenen. Tot 50 jaar geleden was er veel armoede en ziekte die de mensen deed beseffen dat hun eigen ikke niet zo heel belangrijk was. Kerk, school, clubs, familie, het was veel belangrijker omdat je je daar gesteund kon voelen als het minder ging. Hoe meer ellende, des te meer samenhang.

Nu is er veel minder armoede (in de zin dat eerste levensbehoeften meestal wel vervuld kunnen worden) en zijn ziekten een stuk minder bedreigend dan vroeger. Op het moment dat mensen in de ellende komen door armoede of ziekte zie je dat er nog steeds samenhang is, maar dat die veel minder beleefd wordt dan vroeger en moeilijker te mobiliseren is.

En verder hebben we sterk de neiging om 'vroeger' te romantiseren terwijl het er toen ook niet zo liefdevol aan toe ging, daar hadden mensen geen tijd voor.
Toen mijn ouders jong waren, was de samenleving ook al hard, alleen dan op andere vlakken. Als je als baby longontsteking had, ging je dood. Je ouders mochten daar eigenlijk niet om rouwen, want dat gebeurde in elk gezin wel 'n keer. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Als je dyslexie had, was je dom en werd je achterin de klas gezet. Je ging 2 jaar naar de huishoudschool en op je veertiende ging je werken in de huishouding. Je kwam wel uit een groot liefhebbend gezin waar je, als je op zaterdagmiddag moe thuis kwam, nog even de hele keuken mocht schrobben. Maar dat was normaal. Vroeger was niet voor watjes.

Heel kort maar krachtig...om te overleven.Als de mensen niet opkomen voor hun rechten,hebben ze het gevoel dat er over hun heen wordt gelopen,en dat pikken ze niet meer.Hier in Nederland is het nog niet zo extreem als ik bijvoorbeeld Frankrijk.Daar leggen ze meteen het hele land plat.

omdat de samenleving hectischer geworden is,is de tolerantiegraad ook afgenomen.
mensen zijn sneller geïrriteerd en reageren daardoor sneller agressief op elkaar.

de druk vanuit de samenleving zelf,om steeds maar beter te presteren,geeft ook voor velen steeds meer stress,waardoor er vaker sprake is van agressief gedrag en dus intolerantie.

bovendien komt ook nog eens om de hoek kijken,dat we hier in ons landje met betrekkelijk velen op 1 km^2 moeten samenleven.

wanneer individuen in steeds grotere getale ----en dit geldt voor álle levensvormen--- binnen één en hetzelfde gebied moeten samenleven,dan stijgt navenant ook de agressie onderling en dus ook de intolerantie t.o.v. elkaar.

Het heeft maar met een ding te maken en dat is geld. Over des te meer geld de mens beschikt des te minder hebben ze elkaar nodig en daardoor worden ze individualistiër.
Daarnaast is een gangbare methode dat als de economie slechter gaat daar de buitenlanders (gastarbeiders) de schuld van te geven. Kijk maar naar nasi Duitsland.

Volgens mij komt dit omdat Nederland steeds meer een land is geworden van uitersten en dan denk ik vooral aan geld en macht.
De echte graaiers (en dat zijn er heel veel in dit land) zijn zo egoïstisch dat zo totaal geen oog meer hebben voor de mensen die het in deze maatschappij wat minder hebben.
Dat is mijn mening!

ja het is ikke ikke en de rest mag stikke
men zegt ook kort lontje
dat valt niet goed te praten
eens had iemand per ongeluk op de neus van een ander getrapt
die sloeg de dader meteen dood in Rotterdam 3 jaar geleden

Toegevoegd na 5 minuten:
""op de neus van de schoen ""moet dat zijn

Na de afname van religie en het opgelegde wij-denken van voor de 2e wereldoorlog, kwam het individu centraal te staan. In combinatie met neoliberaal kapitalisme, waar vraag en aanbad centraal staan, krijg je een samenleving waar mensen in een competitieve verhouding als individu tot elkaar staan. Adam Smith schreef de fundamenten van ons kapitalistisch systeem in zijn boek "wealth of the nations', maar enkele jaren laten schreef hij ook een boek over de noodzaak moreel te handelen in een dergelijk systeem, omdat het anders uit de hand gaat lopen.
Ik denk dat dit systeem een moreel draagvlak nodig heeft. Immanuel Kant omschreef in zijn kritiek van de praktische rede eind 18e eeuw al, hoe je vanuit het individu dergelijke morele principes kunt verwezenlijken. Maar ik ben bang dat we dan van een kapitalistisch systeem, naar een meer gestuurd maatschappelijk bewust systeem moeten. In 1999 schreef Peter Sloterdijk zijn befaamde boek 'regels voor het mensenpark', waar hij klonen van mensen en manipuleren van mensen verdedigde om er zo voor te zorgen dat de individuele mens in staat zou zijn de 'juiste' morele keuzes te maken. Veel mensen zijn niet slim of te angstig om moreel en zelfstandig te willen en kunnen kiezen en laten zich liever als beesten leiden. Als deze omslag, die op hoog niveau al ingezet is, niet tot de gewone man en vrouw door gaat dringen, dan vinden we nooit een oplossing voor de toenemende individualisering en het immorele handelen zonder respect en (zelf)verantwoordelijkheid.