Van alle criminelen met vervroegde vrijlating, hoeveel daarvan belanden weer in de gevangenis?

Zo goed als alle delinquenten hebben recht op vervroegde vrijlating.
Gevangenisstraf heeft geen enkel positief effect op de criminaliteitscijfers. Celstraf leidt niet tot minder recidive (in herhaling vallen). Integendeel, het oude gezegde blijkt waar te zijn: in de gevangenis worden juist criminelen gekweekt. 75% van de gevallen gaat snel weer 'in de fout'. Vaak heeft een delinquent na jaren straf buiten de gevangenis niets meer (baan weg, gezin weg, vrienden weg, huis verkocht) en komt zodoende weer op het criminele pad.
De kans dat zedendelinquenten na hun straf opnieuw de fout ingaan is aanzienlijk lager dan dan de kans op recidive bij andere delinquenten. Het recidive percentage onder zedendelinquenten is het laagste van alle typen delicten . Na 5 jaar wordt bijna 9% van alle zedendelinquenten opnieuw voor een zedendelict vervolgd. Bij drugsdelicten ligt het recidivepercentage op bijna 21 %, bij vermogensdelicten zelfs op 60%.
Wanneer men kijkt naar de kans dat zedendelinquenten na hun straf in aanraking komen met justitie, al is dat niet voor een zedenzaak, dan zien we dat dit ‘algemene recidivepercentage’ ook een stuk lager ligt dan wat onder gedetineerden gebruikelijk is. Volgens onderzoek van het wetenschappelijk bureau van het ministerie van Justitie (het WODC) komt bijna driekwart van alle gedetineerden binnen zes jaar na vrijlating weer in aanraking met justitie (jongeren zelfs 78%). Bij zedendelinquenten is dat 40%. Deze cijfers worden ook door Amerikaans onderzoek onder bijna 10.0000 zedendelinquenten bevestigd (43% algemene recidice tegenover 68% bij andere delinquenten)
Onderzoeker Frank van Tulder van de Raad voor de Rechtspraak heeft uitgezocht strenger straffen geen invloed heeft. Nederlandse rechters zijn tussen 2000 en 2009 juist veel strenger gaan straffen. (Nederlands Juristenblad, juni 2011)