Is er wel eens een homo-actie geweest in een moskee of zijn homo's helemaal Islam en geaccepteerd?

In moslimlanden wordt zelfs het bestaan van homosexualiteit ontkend. Het bestaat niet.
Dus er is niet eens de vraag naar acceptatie. Het hoeft niet te worden geaccepteerd, want het is er niet.

Maar ook in onze cultuur was het tot ong. begin vorige eeuw een absoluut niet-besproken, zelfs buiten iedere ervaring staand gegeven. Ik heb een boek gelezen: the well of loneliness. over een vrouw die een verklaring zocht voor haar vreemde gevoelens, en over het gevoel van eenzaamheid. Bekend zijn de geschiedenissen van Virginia Woolf (was voor het gemak met een homo getrouwd) en van de dichter..... kan nu even niet op zijn naam komen.
Waarmee ik wil zeggen: we doen nu net of we homosexualiteit ten onzent altijd gewoon hebben gevonden. Dat is echt niet zo.

In de cultus, de vastgelegde regels voor een cultuur, waarvan de godsdienst onderdeel uitmaakt, wordt uitgegaan van het eerste doel van een maatschappij, van een volk: n.l, zorgen voor het voortbestaan. Homo s zorgen niet voor nageslacht, en ik denk dat het daarom taboe was, niet wenselijk, niet geoorloofd, zondig.
Ik denk dat wij nu wel genoeg vermenigvuldigd zijn en dat er daarom meer acceptatie, meer ruimte voor homifilie is.

Behalve individuen met een vrije wil, ben je als mens ook onderdeel van allerlei processen in de maatschappij.

Er zijn ook culturen waar vrouwen een absoluut onleefbaar leven hebben. Nauwelijks bestaansrecht.

Wat hebben we het inmiddels toch goed hier!!!