wat is het verschil tussen Vorm en Genre in de klassieke muziek?

Klassieke muziek IS een genre, net als popmuziek, jazz of wereldmuziek.

Klassieke muziek kun je onderverdelen in vormen:

De vormleer in de muziek bestaat uit twee verschillende benaderingen:

De ontwikkelingen rond wat John Daniskas noemde: de grondslagen voor de analytische vormleer in de muziek, waaronder eveneens de publicaties van Wolfgang Hufschmidt betreffende de semantiek van muziek kunnen worden gerekend;
De exacte beschrijving van (bestaande) muzikale vormen in een specifieke muziekstijl.

In de popmuziek spreekt men niet zozeer over verschillende vormen, maar eerder over verschillende stijlen.

Sinds de 20e eeuw heeft er een toenemende uitwisseling van compositorische ideeën tussen de verschillende muzikale tradities ter wereld bestaan, waardoor er ook een uitwissling van vormconcepten heeft plaatsgevonden. Soms werden vormen uit de volksmuziek in de klassieke muziek gebruikt, het beroemdste voorbeeld hiervan is waarschijnlijk de Bolero van Ravel. En deze uitwisselingen waren en zijn wederzijds, zoals de muziek van bijvoorbeeld Ali Farka Touré bewijst. Ook zijn de ontwikkelingen in de Jazz onlosmakelijk verbonden met die in de Cubaanse muziek.


Vormen in de klassieke muziek
Duet
Canon
Cantate
Concerto grosso
Dubbelfuga
Fantasie
Forma bipartita
Fuga
Imitatie
Hoofdvorm
Liedvorm
Menuet
Mis
Opera
Oratorium
Passacaglia
Pianokwartet
Pianokwintet
Pianotrio
Prelude
Rapsodie
Requiem
Rondo
Scherzo
Soloconcerto
Sonatevorm
Strijkkwartet
Suite
Symfonie
Symfonisch gedicht
Variatievorm
Vrije vorm
Wals

De vorm is een bijvoorbeeld een pianoconcert, een strijkerskwartet of een choraal,
Het genre kan romantisch zijn of barok, atonaal, modern klassiek of geinspireerd op populaire muziek.