Amadea zit in de goede richting, maar is niet volledig.
Schellak wordt alleen als bescherming aan de onderzijde van de plaat gebruikt. Het is te hard voor gebruik aan de bovenzijde, je kun er niet mooi in krassen. Dat kan wel in afdekvernis, dat is een mengsel van asfaltpoeder, bijenwas en terpentijn.
Vervolgens kras je een tekening in de vernis, waarna je de plaat in zuur legt. Na enige tijd haal je hem er weer uit, spoel je hem af en haal je met oplosmiddel de afdekvernis van de plaat.
Dan ga je de plaat inkten, dat doe je met een tampon: een soort dik, zwaar, (nep)leren kussentje op een handvat. Daarmee wrijf je de inkt diep in de groeven. Vervolgens poets de het oppervlak van de plaat schoon.
Voor het drukken heb je een etspers nodig. Het etspapier moet een tijdje in water geweekt worden, zodat het dik is van het vocht.
Leg de etsplaat op de tafel van de etspers, leg daarop het papier, dan een dikke laag vilt. Door aan een enorm wiel of enorme handels te draaien zie http://www.google.nl/url?source=imgres&ct=img&q=http://www.roco- draai je het tafelblad van de etspers onder de wals door. Dat gaat zwaar en onder grote druk. Het vochtige papier wordt in de groefjes van de etsplaat geperst waarbij het water er uit wordt geperst en het papier de inkt opneemt.
Een echte ets herken je dan ook altijd aan de "moet", dat is de rand waar de plaat in het papier is gedrukt. Bovendien zijn bij een echte ets de lijntjes te voelen als dikke ribbeltjes op het papier. Deze etstechniek hoort dan ook bij de diepdruktechnieken.
Je kunt met zuur ook grijstonen etsen door fijne harskorrels over de plaat te stuiven, vast te smelten en dan deels af te dekken met schellak. Dat afgedekte deel wordt niet door zuur ingebeten en blijft wit op de afdruk. Leg de plaat even in het zuur, eruit - lichtgrijs deel afdekken, weer in het zuur, eruit - middengrijs afdekken enz. De ruimte tussen de harskorrels bijt uit. Nadat de plaat gereinigd en geïnkt is, blijft inkt in de ruimten zitten tussen de plekken waar eerst hars zat. Dat wordt als grijze vlakken afgedrukt. Deze techniek kun je combineren met lijntechnieken.
Tenslotte: er zijn ook droge-naald-etsen, maar sommige mensen vinden dat geen ets omdat het niet met zuur wordt gemaakt. Bij een droge-naald-ets kras je met een harde burijn rechtstreeks in de zachte zinken plaat. Verschil tussen droge-naald en zuurets is dat de lijntjes bij een droge-naald veel fijner en dunner zijn dan bij zuur.
- Bronnen:
-
http://nl.wikipedia.org/wiki/Droge-naald-ets
-
http://nl.wikipedia.org/wiki/Droge_naald
-
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ets
-
jarenlang zelf geëtst