Hoe sprak je voor 1900 een grote menigte toe?

Vroeger sprak een koning zijn volk niet toe in de open lucht.... hij liet zich hooguit toejuichen als hij zich aan hen toonde.
Wilde een vorst zijn volk iets meedelen dan liet hij dat doen door een soort proclamateurs die hiervoor als het ware werden opgeleid of uitgekozen omdat zij al van nature een harde stem hadden.

Heel vroeger waren het herauten die voor de heerser een bepaald gebied introkken om zijn wil bekend te maken aan het volk. Zij maakten zich kenbaar door eerst een soort hoorn of trompetachtig baasinstrument luid te blazen en de mensen hoorden zo dat er een mededeling gedaan zou worden en haastten zich naar de plek waar geproclameerd zou worden.
Herauten begonnen met de vaste uitspraak; ' Zegt het voort! Zegt het voort! Wanneer de mensen dit hoorden, wisten zij dat de heerser van de stad of het land zijn wil bekend maakte en zij luisterden aandachtig naar hetgeen de heraut bekend maakte. Vervolgens vertelden zij het verder aan anderen en zo werd het 'voort gezegd' en bekend gemaakt onder het volk.

Later werden dit de dorpsomroepers of de stadsomroepers die nieuwe meldingen, regels enz. vanuit het bestuur of de heerser onder de plaatselijke bevolking bekend maakten en dit deden onder het motto 'Zegt het voort...hoort, zegt het voort! ' of woorden in die strekking...De mensen die het hoorden verspreidden dan het nieuws, zodat het algemeen bekend werd. Deze omroepers maakte zich bekend met een hard klinkende gong of ratel en lokten zo de mensen naar hun nabijheid om met luide stem, draaiend met de wind mee...te roepen wat er op schrift gesteld was namens de heerser.